Co Twoje ciało wie o szczęściu - recenzja książki

Rebis

Zastanawiam się, ile z tego, co nazywamy „stanem ducha”, naprawdę pochodzi z umysłu, a ile z ciała. Kaplan przekonuje, że nasze ciało wie więcej, niż przypuszczamy. To ono reaguje pierwsze, wysyła sygnały, których często nie słyszymy, a my próbujemy je interpretować i nadawać im znaczenie. Czy nie jest dziwne, że codziennie ignorujemy te subtelne impulsy – rytm oddechu, napięcie mięśni, drżenie rąk – jakbyśmy mieli do dyspozycji przewodnika, z którego nie korzystamy?

Janice Kaplan przygląda się badaniom naukowym, eksperymentom i rozmowom z ekspertami, ale robi to w sposób, który nie przytłacza, a raczej prowokuje do zatrzymania się i obserwowania siebie. Momentami uśmiechałam się zaskoczona tym, jak drobne zmiany w postawie, kolorze otoczenia czy prostych nawykach mogą wpłynąć na to, co czujemy. Kaplan pokazuje, że ciało jest źródłem informacji, których umysł często nie zauważa, i że wsłuchanie się w siebie może prowadzić do większej pewności siebie, kreatywności, a nawet poczucia szczęścia.

Źródło: Rebis

To książka, która zmusza do refleksji nie tylko nad tym, co czujemy, ale też nad tym, jak reagujemy. Czy nasza radość i spokój są wynikiem świadomych decyzji, czy subtelnych sygnałów wysyłanych przez ciało? I czy w codziennym pośpiechu potrafimy je odczytać? Kaplan nie daje gotowych recept, ale pokazuje, że ciało może być naszym sprzymierzeńcem w odkrywaniu szczęścia, jeśli tylko nauczymy się je obserwować i rozumieć.

Najbardziej porusza mnie to, że książka nie traktuje ciała jak narzędzia, które trzeba kontrolować, lecz jak mądrego przewodnika. Każda reakcja fizyczna, każdy oddech, każdy drobny gest może być wskazówką. Jeśli się w to wsłuchamy, odkryjemy w sobie coś, co w umyśle często ginie w hałasie myśli i planów. To subtelna, ale mocna lekcja: szczęście nie jest tylko stanem umysłu, a umysł nie zawsze wie najlepiej, czego naprawdę potrzebujemy.

Co twoje ciało wie o szczęściu. Jak poprzez ciało odmienić umysł czyta się jak rozmowę z przyjacielem, który uważnie obserwuje, pyta i podpowiada, żebyśmy zwolnili, poczuli, zauważyli. To książka do powolnego czytania, wsłuchiwania się w siebie i eksperymentowania ze swoim ciałem. Jeżeli w pewnym momencie czujesz, że masz dość, to daj sobie czas na regenerację. Jeżeli czujesz, że to czas na drzemkę – śmiało! Organizm widocznie tego potrzebuje. Nie zadręczaj się, nie pędź, po prostu odpocznij. I ja sama łapię się na tym, że nie daję sobie tego luksusu, a powinnam. Czas na zmiany!