„Dwie spłukane dziewczyny”(„2 Broke Girls”) jak polskich drogowców zaskoczyła zima. Na samym początku odcinka Oleg, Earl i Han, robiąc sztuczny tłum, przymarzają do świeżo postawionej ławeczki i są przy tym naprawdę śmieszni. Oprócz tego, że wyglądają absurdalnie - skrzywieni, skuleni i z kolorowymi babeczkami w rękach – to jeszcze przerzucają się żenującymi, ale jednak zabawnymi dowcipami i zupełnie nie sprawdzają się w roli żywej reklamy. Scena z każdą minutą robi się coraz śmieszniejsza, zwłaszcza gdy Max wysyła Caroline po skrobaczkę.

Odcinek "And the Movie-In Meltdown" skupia się na relacjach między bohaterami do tej pory drugoplanowymi, czyli Olegiem i Sophie. Scenarzyści w tym temacie nie zawiedli i dostarczyli nam epizod pełen tej absurdalnej pary. I dobrze, bo ta dwójka jest doskonałym materiałem komediowym. Ich relacja jest jednocześnie pokręcona, niesmaczna i urocza. Chociaż oboje wydają się totalnymi egoistami nieprzystosowanymi do życia w związku, to jednak na swój sposób się starają - z lepszym lub gorszym skutkiem. To właśnie te ich nieudolne próby są kopalnią komediowych pomysłów i być może to one będą tym, czego w tym sezonie brakowało najbardziej – spoiwem przynajmniej minimalnie łączącym ze sobą kolejne odsłony.

Historia jest tak naszpikowana stereotypami, że aż szkoda czasu na wymienianie wszystkich. Wspomnę tylko o jednym, ale za to wyświechtanym. Facet wprowadzający się do mieszania kobiety może liczyć co najwyżej na szufladę w komodzie, a wszystko, co się do niej nie zmieści, jest zbędne. Temat w sitcomach przerabiany co najmniej klika razy. Mnie od razu przypomina się odcinek "Jak poznałem waszą matkę", w którym w mieszkaniu Robin nie było miejsca nawet na jedyną rzecz, która została Tedowi – pokrywkę do garnków. Jednak jak na „Dwie spłukane dziewczyny” przystało, tutaj dostajemy to w wersji bardziej ekstremalnej. W ruch idą noże, kryształy po babci, portret Putina na koniu, a atmosfera robi się gęsta i niebywale śmieszna. Komizmu całej sytuacji dodają jeszcze zjarany Earl (od czasu do czasu komentujący wydarzenia) i Max (próbująca rozluźnić atmosferę piosenką o wołowinie).

[video-browser playlist="659530" suggest=""]

Właściwie to nie wiem, po co scenarzyści obdarowali swoich bohaterów środkowoeuropejskimi korzeniami, skoro zdecydowanie niewiele o tym fragmencie Europy wiedzą. Zapewne przeciętny Amerykanin podczas tego odcinka zaśmiewał się do rozpuku, jednak przeciętny Polak - już nie zawsze. Muszę przyznać, że do tej pory wszelkie opowieści o Polsce, które serwowała nam Sophie, chociaż ukazywały nasz kraj jako zapyziałą dziurę na końcu świata, bawiły mnie szczerze. Jednak w tym odcinku nie dało się nie zwrócić uwagi na kilka naprawdę szkolnych błędów. Babcia Sophie nazywa się Chinski – bardzo polskie nazwisko, co drugi Polak nosi takie, zdaniem scenarzysty „poligloty” po polsku „nie” to wcale nie jest „nie”, tylko „no”, a Oleg, Ukrainiec, chce wieszać na ścianie portret Putina. Chociaż akurat ten portret to jedna z najzabawniejszych rzeczy, jakie dane nam było w tym sezonie oglądać. Jest on czymś, co absolutnie pasuje do klimatu serialu, i esencją prezentowanego w nim absurdalnego żartu.

Do tej pory można było narzekać, że scenarzyści nie pamiętają o wątkach, które zaczęli, i w kolejnych odcinkach do nich nie wracają. Co, swoją drogą, nadal jest prawdą, bo pożyczka i próby jej zainwestowania chwilowo umierają śmiercią przez zapomnienie. Jednak w tym odcinku twórcy pobili samych siebie: wysłali dziewczyny w podróż po lampy grzewcze, ale tak się zajęli relacjami na linii Oleg-Sophie, że ostatecznie nie wiemy, czy klientom okienka z babeczkami nadal będzie zimno w tyłki, czy też nie.

Czytaj również: „Constantine”, „Grimm” i „Hawaii 5-0″ – piątkowe wyniki oglądalności

Za nami już 10 odcinków 4. sezonu serialu „Dwie spłukane dziewczyny” i chociaż do tej pory nie był on tak dobry jak poprzednie, to przyznać trzeba, że idzie ku lepszemu. Mógłby tylko iść trochę szybciej.