Marty'emu zostaje ostatni klient, aby mógł zostawić firmę za sobą i zająć się własną piaskownicą. Jego działania są pewne, spokojne i dokładnie przemyślane. Małą niespodziankę dostarcza zwrot akcji z Tamarą, która, jak okazuje się, wbija mu nóż w plecy. Świetnie wypada jego zemsta na niej poprzez olanie Carlsona. Sceny na pustyni niosą ze sobą trochę przyjemnego humoru utrzymanego w stylu Kłamstw na sprzedaż.

Przez cały sezon gdzieś w tle mamy romantyczną relację Jeannie z Martym. Powraca ona w tym odcinku i daje nam sugestię, że prawdopodobnie rozwinie się w jedynym przewidywalnym kierunku. Marty kończy z Tamarą - to formalność, gdyż poprzednie epizody udowadniały nam, że wyraźnie on coś czuje do Jeannie. Jego zachowanie przy jej chłopaku dawało to jasno do zrozumienia. Jeannie podczas łóżkowych zabaw z królem Dildo pokazuje nam wyraźnie, że również odnawia się w niej coś wobec Marty'ego. Tamara i jej zdrada jest tutaj zaledwie katalizatorem zmian. Pozostaje jedynie nadzieja, że to wszystko nie rozwinie się w zbyt banalnym kierunku i zostanie poprowadzone z odpowiednim smakiem.

Nie imponuje wątek Clyde'a i braci z nietypową wodą kolońską. Mało zabawny i niezbyt interesujący. Myślałem, że wniesie on coś do postaci Clyde'a, który odmówi Marty'emu, ale nic takiego się nie stało. Poznajemy też bardziej dziewczynę Douga - jej próby zaprzyjaźniania się z Jeannie są dość specyficzne. Jej osoba sprawia coraz dziwniejsze wrażenie i nie jestem przekonany, że w pozytywnym sensie. Nie sądzę, że ten związek Douga, pomimo całej sympatii do tej postaci, może przetrwać.

Wydaje się, że ten odcinek to taka cisza przed burzą. Końcowe sceny, gdy Marty mówi, iż to ostatnie chwile ich pracy w firmie, sprawiają wrażenie obietnicy, że w kolejnym odcinku będzie się działo.

House of Lies dostarczają zabawy, śmiechu i dobrego rozwoju fabuły oraz bohaterów.

Ocena: 7/10