Stephen Frears przyzwyczaił widzów do pewnego poziomu swoich produkcji, jednak w swoim najnowszym projekcie podjął się dość ambitnego zadania, jakim jest osadzenie całego ciężaru filmu na barkach dwójki bohaterów. Judi Dench wciela się w rolę Filomeny – będącej na skraju samotnej starości, typowej przedstawicielki angielskiej klasy średniej, w życiu której dużą rolę odgrywa religijność. Steve Coogan wciela się w Martina – byłego dziennikarza, który za sprawą sensacyjnego materiału pragnie powrócić do branży. Bohaterowie reprezentują rozbieżne poglądy względem wiary, zaś punktem najbardziej ich dzielącym jest różnica pokoleń, z którego wynika esencja ich relacji. Filomena jest zamkniętą na świat programową czytelniczką Reader’s Digest, zaś Martin - często podróżującym dziennikarzem z przeszłością w polityce. Razem postanawiają poprowadzić śledztwo dziennikarskie, które ma na celu wyjawienie miejsca pobytu dorosłego syna Filomeny, którego oddała do adopcji zaraz po urodzeniu. Dla Martina temat jej zaginionego dziecka może być dobrą okazją do dziennikarskiego powrotu, zaś dla niej ma stanowić ostateczny moment rozliczenia z przeszłością.

Fabuła nie ma porywać ani zaskakiwać – jest wręcz doskonale wyważona i stonowana, przez co film mimo swojego przekazu (i próby rozliczenia z katolicyzmem) w gruncie rzeczy nie porusza dogłębnie. Jest to zwięzła historia opowiadająca o przebaczeniu oraz o konfrontacji wierzeń z rzeczywistością, w której co prawda znajduje się wiele rozważań pomiędzy bohaterami na temat podstaw wiary, jednak przedstawionych w sposób znośny dla przeciętnego widza.

Tajemnica Filomeny to kameralne kino obyczajowe, w którym z powodzeniem i bez zbędnego patosu miesza się sfera sacrum i profanum. Filmowi zarzucić można jedynie to, że brakuje mu pewnej iskry, która rozbudziłaby nieco tę zrównoważoną fabułę, przez co przypadłaby ona większemu gronu widzów do gustu. Jednak wszystko i tak z nawiązką wynagradza gra aktorska, która stoi na najwyższym poziomie.