Angie Thomas podjęła się stworzenia książki, która bez nadmiernego komplikowania tematu, pokaże, z czym zmagają się czarnoskóre nastolatki w Stanach Zjednoczonych. Musiała pokazać zarówno stereotypowe wojny gangów i wynikające z tego konsekwencje („kablowanie oznacza lanie”), jak i przeszkody stojące na drodze tych, którzy chcą walczyć o lepsze życie. A to wszystko na te konfliktów rasowych, które targają krajem od zawsze i nie widać im końca. Nie było to łatwe zadanie – unikanie pouczeń i racjonalizacja frustracji w tak kontrowersyjnym temacie dla przeciętnego Amerykanina prosi się o antagonizowanie czytelników.

Fabuła dotyczy Starr, czarnoskórej mieszkanki dzielnicy uznanej za getto. Jej rodzice starają się z jednej strony wywalczyć dla mniej lepsze życie wysyłają do odległej, prywatnej i „białej” szkoły, ale z drugiej uczą ją nieustannie, z czym wiąże się jej dziedzictwo. Wcześnie wpojono jej, że w obecności policji ma być posłuszna i w żaden sposób nie prowokować funkcjonariuszy, zero agresji, ręce zawsze widoczne, żadnych gwałtownych ruchów. Pewnego wieczora widzi jak biały policjant strzela do jej przyjaciela z dzieciństwa, Khalila, i od tej pory wszystko się zmienia. Z początku nieco odcinająca się od całej sprawy, z czasem zaczyna się coraz mocniej angażować. Podnosi kwestię zasadności działania policjanta. Sprzeciwia się odmalowaniu Khalila jako bandyty w mediach. Początkowa chęć powrotu do normalności zderza się z żądaniem sprawiedliwości i pociągnięcia funkcjonariusza do odpowiedzialności. A wszystko w klimacie narastających napięć rasowych zarówno w dzielnicy, gdzie mieszka, w gronie najbliższych przyjaciół jak i w rodzinie.

The Hate U Give pokazuje przede wszystkim przyspieszone dorastanie Starr – musi podjąć ważne decyzje, z których część ma jedynie posłużyć zdefiniowaniu jej miejsca w świecie, część jednak może mieć poważne konsekwencje dla niej oraz rodziny. Angie Thomas odmalowuje świat, w którym z jednej strony wyrwanie się z gangsterki jest niemal niemożliwe, ale jednocześnie nawet osoby neutralne są wciągnięte w ochronę szefów gangów przed wymiarem sprawiedliwości. Sieć zależności jest skomplikowana i dla większości mniej znaczących osób oznacza więzienie lub wczesną śmierć. A jednocześnie ojciec Starr, chociaż dbający o przyszłość dzieci, nie wyobraża sobie opuszczenia dzielnicy i zamieszkania z fałszywymi „białymi”, a jego wściekłość w reakcji na białego chłopaka córki jest dla przeciętnego czytelnika niezrozumiała. Nieufność jest obustronna, większa niż chęć zapewnienia bezpieczeństwa rodzinie, co tworzy błędne koło i Starr, jako jedyny świadek w sprawie śmierci Khalila, niechcący trafia w sam środek niewidocznej wojny.

Co jest z pewnością ciekawe w tej książce, to perspektywa rasizmu z punktu widzenia osób czarnoskórych. Autorka nie ukrywa, że obie strony zapracowały na brak zaufania i pogłębienie konfliktu, jednak jednocześnie pomaga zrozumieć, w jaki sposób wpływa to na życie mniejszości. Oczami Starr widzimy frustrację, która rodzi się i rośnie z każdym krzywdzącym stereotypem, choćby był on żartem. Z jednej strony nie traktuje ona siebie jako ofiarę systemu, ale widzi problemy rodzące się, kiedy brakuje wzajemnego szacunku i empatii. Przyspieszona dorosłość daje jej jednocześnie siłę, by przeciwstawić się temu, co jej zdaniem nie działa w systemie, a jednocześnie czasem przemawiają przez nią niedojrzałe emocje i w dziecięcy sposób reaguje na przejawy nieuświadomionego rasizmu.

Nienawiść, którą dajesz to ciekawe studium, w jaki sposób rodzą się masowe bunty na tle rasowym w odpowiedzi na śmierć czarnoskórej osoby zadanej przez białego funkcjonariusza prawa. Pokazuje rzeczywistość, która w Polsce jest w zasadzie nieznana, a w Ameryce przykryta stereotypami powstałymi z wieków uprzedzeń oraz lat głośnych wydarzeń medialnych.