Wrogie niebo ("Falling Skies") w wątku Lexie niestety nie zaskakuje. Jakoś wydawało się to przewidywalne, że dziewczyna po wyjściu z kokonu stanie po stronie pokojowo nastawionych Espheni przeciwko krwiożerczym Ziemianom. Jedyny bardzo duży plus jej wątku to uśmiercenie Lourdes. Ta postać irytowała kilka sezonów, ale w tej serii popadało to w skrajność. Obawiam się, że wątek Lexie doprowadzi do oczywistego zakończenia - ostatecznie kłamstwa Espheni wyjdą na jaw i wróci ona do swojej rodziny. Łzy będą cieknąć strumieniem.

Producentom tego odcinka przyświecała bardzo zaskakująca idea uśmiercenia jak największej liczby postaci z drugiego planu. I bynajmniej nie chodzi o jakichś nieznanych ludków, którzy przewinęli się w tle, ale postacie, które znamy i lubimy. Szkoda doktorka, którego śmierć wydaje się po prostu głupia. Ma ona jednak kluczowy wpływ na Toma i jego dalsze decyzje. Zbyt wiele osób ginie w jego otoczeniu, więc naturalnie  zaczyna on tracić panowanie nad sobą. Ładnie to pokazano, bardziej wiarygodnie niż dotychczas; pozwala to uwierzyć, że Tom nie jest niezniszczalnym wodzem walczącym ku chwale narodu.

[video-browser playlist="633493" suggest=""]

Odcinek dostarcza naprawdę dużo akcji. Sam pomysł na starcie z licznymi siłami Espheni jest dobry, wykonanie jednak - zaledwie (lub aż) solidne. Jest tutaj wszystko, czego moglibyśmy oczekiwać: emocje, dramatyzm i śmierć bohaterów, którzy mogą być darzeni sympatią. Mowa oczywiście o snajperze i jego nieudanym zamachu na dowódcę Espheni. W odróżnieniu od doktora jego odejście jest naprawdę godne i wybuchowe.

Pierwszy raz Wrogie niebo w taki sposób pokazuje motyw wojny i strat. Dotychczas wszelkie śmierci w serialu były starannie przygotowane i nieliczne. Teraz w jednym odcinku tracimy trzy w miarę istotne postacie, których odejście ma wpływ na głównych bohaterów. Dzięki temu kolejne odcinki i starcia z nikczemnym Espheni z popaloną twarzą mogą dostarczyć więcej emocji.

Wrogie niebo w istocie w 4. sezonie jest serialem lepszym, zapewniającym więcej satysfakcji i emocji. Przede wszystkim historia jest przemyślana i bardziej dopracowana, bo nic tutaj nie razi absurdami jak w poprzednich seriach. Szkoda, że taka zmiana nadeszła dopiero w przedostatnim sezonie.