Zaraz wracam - odcinek 1 - 4 - recenzja

fot. materiały prasowe TVP

Ranczo miało swój urok, charakter, styl i różnorodną grupę sympatycznych postaci. Przez wszystkie odcinki Zaraz wracam czuć, że twórcy celowali w coś podobnego. TVP nawet się z tym nie kryło. Mamy dużą grupę bohaterów, małą miejscowość z lokalnymi problemami i wyzwania, z którymi wszyscy muszą sobie radzić prywatnie i zawodowo. Nie przeczę, takie historie osadzone w małych miasteczkach mają swój urok. Tylko coś jednak tutaj nie gra, bo choć ogląda się to w porządku, a odcinki są krótkie, cały czas towarzyszy nam wrażenie, że potencjał wszystkiego, co oglądamy, jest większy. Takie „niedogotowanie” pomysłów doskwiera i wywołuje uczucie, że czegoś brakuje.

Odcinki trwają po dwadzieścia kilka minut i nie wykluczam, że to jedna z przyczyn, dlaczego wybrane pomysły wydają się przedstawione powierzchownie i nie tak ciekawie, jakby można było oczekiwać. Twórcy nie dają nam przestrzeni na to, by dobrze poznać postacie, bo za szybko wrzucają je na głęboką wodę, jaką jest kryzys w gminie w postaci zatrucia lokalnej wody. Tak duży wątek pojawia się zbyt szybko i odciąga uwagę od bohaterów, by móc dowiedzieć się, kim są i jacy są. Nie ma na to czasu przy tak krótkich odcinkach, bo twórcy skupiają się mocno na tej historii. Dlatego cierpią na tym wątki osobiste i obyczajowe, które mogłyby w czterech odcinkach pozwolić nam polubić tę grupę i dowiedzieć się czegoś o niej. A tego jest zwyczajnie za mało.

Charakterystyczne postacie Rancza pozwalały bawić się ich specyficznością i nieraz rozśmieszać widzów. Grupa bohaterów Zaraz wracam nie pozostawia takiego wrażenia, bo są jedynie zarysowani, zbyt powierzchownie. To problem, bo pierwsze odcinki nie pozwalają ich dobrze przedstawić – jest w tym za dużo chaosu, skakania pomiędzy postaciami, a nie starcza na to pomysłu i miejsca. Jednocześnie, co na pewno jest cechą wspólną z Ranczem, wszyscy są sympatyczni i fajni – dobrze się ich ogląda, więc jest tu pole do rozwoju.

Mam problem z czarnymi charakterami, bo rozumiem konwencję i dystans twórców, ale tutaj odbieram to jako krok za daleko. Są zbyt przerysowani i bez osobowości. Szczególnie że były wójt i jego koleżanka mają pomoc tajemniczego złoczyńcy, który wygląda, jakby bardzo chciał być w filmie o Bondzie. Zaraz wracam ma humorystyczną konwencję, która ma bawić – wszystko rozumiem, ale to nie łączy się spójnie z całym serialem i wizją tego, jak opowiadać historię oraz przedstawiać innych bohaterów. To jest za dużo.

Zaraz wracam ma w sobie elementy, by być serialem podobnym do Rancza, ale na ten moment – po czterech odcinkach – nie porywa ani nie zachwyca. Nie jest to zły serial, bo dobrze się ogląda, ale jest w nim za mało humoru, dystansu i dobrego przedstawienia postaci. Może potem się rozkręci, ale na razie nie zachęca do dalszego oglądania.