Reklama

W "Beauty and the Beast" Kristin Kreuk wciela się w Catherine Chandler - policyjną detektyw, która była świadkiem morderstwa swojej matki lata temu. Pamięta również "bestię", która zaatakowała mordercę jej matki i przy okazji uratowała jej życie. W pilotowym odcinku Catherine odkrywa tożsamość "bestii". Jest to Vincent Keller - były żołnierz, na którym przeprowadzano eksperymenty naukowe. Bohaterka odnajduje go po to, by ostatecznie wyjaśnić sprawę swojej matki.

Aktorzy:
Khaira Ledeyo, Nina Lisandrello, (8) więcej
Reżyserzy:
Gary Fleder
Producenci:
Jennifer Levin, Sherri Cooper
Premiera (Świat):
11 października 2012
Czas trwania:
60 min.
Gatunek:
Dramat, Sci-Fi, Fantasy, Akcja

Najnowsza recenzja redakcji

Akcja premiery rozpoczyna się kilka miesięcy po wydarzeniach z finału poprzedniej serii i pokazuje nam Vincenta schwytanego przez Li Zhao, który był twórcą programu superżołnierzy. Szybko się okazuje, że to zasłona dymna, gdyż nasz bohater ma specjalne zadanie. Nie wiemy, co dokładnie robili z Vincentem przez te miesiące; jesteśmy świadkami jedynie efektów - stracił wszelkie wspomnienia z życia prywatnego i w jakiś sposób stał się silniejszy. Wątek nowej misji to zaledwie tło pierwszych odcinków, który nie mówi prawie nic na temat tego, czym postać ma się zająć. Wszystko potraktowano zbyt powierzchownie. Pamięć zniknęła, natura niby pozostała, ale też nie do końca. Za mały nacisk położono na to, co powinno być najważniejszym motywem epizodu.

Kristin Kreuk pięknie wygląda na ekranie i jest niezwykle urocza. Szkoda jedynie, że scenarzyści robią z Cat głupią nastolatkę, która z powodu uczucia zaczyna się zachowywać irracjonalnie. Oparcie fabuły na jej próbach odzyskania Vincenta i przypomnienia mu, dlaczego się w niej zakochał, to zbyt duża porcja banału, infantylizmu i nieprzemyślanego romansu - nawet jak na standardy stacji The CW. Przy tym wątku romantycznym dylematy Eleny Gilbert wydają się pełne emocji, przejmujące i nie tak głupie. Przypuszczam, że nawet gdyby scenariusz wyszedł spod ręki nastolatka, prezentowałby mądrzej przedstawiony romans niż ten, którym nas uraczono. Dlaczego twórcy Pięknej i Bestii poszli w kierunku tak okropnego kiczu?

[video-browser playlist="634517" suggest=""]

Gabriel, grany przez Ramamurthy'ego, to jedyna postać, która potrafi wzbudzić zainteresowanie. Jego ciągłe próby zadośćuczynienia temu, co wydarzyło się w pierwszym sezonie, są przekonujące i wypełniają czas pomiędzy kolejnymi absurdalnymi scenami z Cat i Vincentem. Nieźle w to wpasowują się Tess i J.T., którzy (w odróżnieniu od Cat) myślą trzeźwo i nie zachowują się jak nierozgarnięte dzieciaki.

Główny wątek drugiego sezonu jest okropnie nieatrakcyjny. Skupienie się na ponownym zakochiwaniu niweluje wszelkie zalety, jakie Piękna i Bestia kiedykolwiek nam oferowała. Oryginał z lat 80. imponował postaciami, fabułą i wspaniałym wątkiem romantycznym. Nowa wersja po premierowych odcinkach drugiego sezonu sprawia wrażenie, jakby twórcy celowali w poziom telenoweli, która do nikogo nie trafia. Chyba na tym zakończy się żywot tego serialu.