Szykowałem się do próby ekranowej z reżyserem, to była pora obiadowa. Reżyser mówił wcześniej: "Nie rozumiem, co tu się w ogóle dzieje, przecież mam już do tej roli Dougraya Scotta. Po co mam przesłuchiwać kogoś innego?". W tamtym czasie zakładałem więc, że nie dostanę tej roli. W każdym razie gdy wychodziłem, Kevin do mnie podszedł i powiedział: "Stary, zawiozę cię na lotnisko". 

Odpowiedziałem: "Kev, nie musisz tego robić, po prostu zamówię taksówkę. Ale Kevin się uparł: "Nie, nie. Zarezerwowałem nam stolik, zjemy steka, zanim wsiądziesz do samolotu". Mówiłem mu: "Kev, proszę cię... Jesteśmy dorośli. Wszyscy wiemy, co się dzieje (Jackman ma na myśli fakt, że szykował się do odrzucenia na castingu - przyp. aut.) i nie musisz tego dla mnie robić". Kevin był jednak niewzruszony - w końcu zjedliśmy steka. 

Był naprawdę dobrym gościem. Zjedliśmy ten obiad, a później naprawdę zawiózł mnie na lotnisko. Kiedy jednak dostałem rolę, bardzo się zżyliśmy. Kevin przemycał dla mnie komiksy na planie, w tajemnicy, bo Bryan Singer ich zabronił. Martwił się, że gdy obsada zacznie je czytać, postacie wydadzą się im jednowymiarowe. Tak, naprawdę zbliżyliśmy się wtedy z Kevinem i byłem bardzo szczęśliwy, gdy jego gwiazda rozbłysła w pełni. 

X-Men to był mój pierwszy duży film w USA. Byłem wtedy bardzo zależny od decyzji innych: "Robimy sequel? Świetnie. O, jest już scenariusz? Rzućmy na niego okiem". (...) Wiesz, miałem umowę wyłącznie na dwa sequele, więc tak naprawdę w ich przypadku byłem bez wyjścia. Byłem bardzo naiwny. Mój agent zadzwonił do mnie i stwierdził, że zaproponowano mi umowę na dwa kolejne filmy i on się na to zgodził. Odpowiedziałem mu: "Co? Dlaczego to zrobiłeś". A on na to, śmiejąc się: "Przecież sobie z tym poradzisz". 

Trzy filmy to jak trzy osobne prace. Ale później miałem już wybór, czy chcę to robić dalej czy nie. Dla mnie osobiście zawsze więc chodziło o to, czy istnieje powód, dla którego warto opowiedzieć konkretną historię? Jak w przypadku Logana, gdy stwierdziłem: "Zrobię to jeszcze ten jeden raz. To kres tego, co mam do zaoferowania". Później jednak zobaczyłem pierwszego Deadpoola w sali projekcyjnej i powiedziałem sobie: "No dobra, jest tu jeszcze jeden powód...".