Takie aktorki jak Meryl Streep, które latami pracowały dla Potwora-Świni, ubiorą się na czarno na tegoroczną galę Złotych Globów w ramach milczącego protestu. Wy nie rozumiecie, że to właśnie WASZE MILCZENIE jest tu problemem. I tak zaakceptujecie te fałszywe nagrody z zapartym tchem, co nie wprowadzi żadnej zmiany. Gardzę waszą hipokryzją. Może wszystkie powinnyście założyć ubrania marki Marchesa? [firma odzieżowa żony Weinsteina – przyp. red.]

To boli, być atakowaną przez Rose McGowan w nagłówkach gazet w miniony weekend. Ale chciałam ją zapewnić, że nie wiedziałam o przestępstwach Weinsteina - ani w latach 90. gdy ją skrzywdził, ani w późniejszych dekadach, kiedy zaczął atakować inne kobiety. Nie milczałam umyślnie - nie wiedziałam. Nie akceptuję gwałtu w ciszy - nie wiedziałam. Nie czerpię radości z tego, że młode kobiety są atakowane - nie wiedziałam. Nie wiem, gdzie mieszka Harvey, a on sam również nigdy nie był w moim domu. Nigdy w życiu nie zostałam zaproszona do jego pokoju hotelowego. Raz tylko byłam w jego biurze, gdy rozmawialiśmy w sprawie filmu Koncert na 50 serc w roku 1998. A Harvey Weinstein nie był filmowcem, tylko producentem, który promował filmy wytwórni stworzone rękami innych. I nie jest tak, że każdy aktor, aktorka czy reżyser, którzy pracowali nad wszystkimi tymi filmami, wiedzieli o jego poczynaniach - czy to o napaściach, czy o gwałcie na Rose McGowan, czy atakach na inne kobiety. Dowiedzieliśmy się dopiero, gdy nam o tym powiedziano. On nie chciał, żebyśmy o tym wiedzieli, ponieważ nasze towarzystwo dodawało mu wiarygodności, dzięki której mógł wabić kolejne młode kobiety marzące o filmowej karierze. Potrzebował mnie bardziej niż ja potrzebowałam jego, a w dodatku świetnie to przede mną ukrywał.

Rose wywnioskowała i rozpowszechniła fałszywe informacje na mój temat, zatem chciałabym tylko, by poznała tę prawdę. Przez wspólnych przyjaciół zdobyłam jej numer telefonu w tej samej minucie, w której zobaczyłam weekendowe nagłówki. Całe dnie siedziałam ze słuchawką w dłoni, by móc wyrazić swój szacunek, podziw i sympatię - zarówno wobec niej jak i wszystkich innych ofiar. Nikt nie może cofnąć czasu i odwrócić krzywd, jakich doświadczały te kobiety. Miałam nadzieję, że mnie wysłucha. Nie odebrała, więc liczę, że przeczyta ten tekst. Bardzo żałuję, że Rose postrzega mnie jako przeciwnika, bo stoimy w tej sprawie ramię w ramię wbrew wspólnemu wrogowi: status quo, które za wszelką cenę chce sprowadzić kobiety do pozycji sprzed wieków, gdzie były maltretowane i wykorzystywane. I zanim cokolwiek się zmieni, musimy się zintegrować.

Fragment o linii ubrań Marchesa był poniżej poziomu, za co przepraszam. Ale gdy zobaczyłam zdjęcie Alyssy Milano z Georginą Chapman, narodziło się we mnie coś, czego nawet nie potrafię nazwać. Dla tej drogi, na której aktualnie się znajduję, nie ma żadnej mapy.