NASA/ESA/CSA/M. Matsuura/R. Arendt/C. Fransson/J. Larsson/A. Pagan

Teleskop Jamesa Webba przesłał na Ziemię nowe zdjęcie, tym razem przedstawiające słynną w świecie astronomii supernową SN 1987A. Ten oddalony o 168 tysięcy lat świetlnych od Ziemi i położony w Wielkim Obłoku Magellana obiekt odkryto 23 lutego 1987 roku - od tego momentu jest on przedmiotem wielu badań astronomicznych z obserwacjami przeprowadzonymi przez teleskopy Hubble'a i Spitzera na czele. Żaden z nich nie był w stanie jednak pokazać ludzkości tyle co Webb, który udokumentował nieznane wcześniej struktury. 

JWST przyglądał się supernowej 1987A przy pomocy kamery bliskiej podczerwieni (NIRCam), uwieczniając niezwykle szczegółowy obraz obiektu. I tak w jego centrum widzimy układające się w kształt dziurki od klucza obłoki zbitego pyłu i gazu, które zostały wyrzucone w trakcie samej eksplozji. Otacza je pierścień utworzony z materiału wyrzucanego przez gwiazdę przez poprzedzające wybuch dziesiątki tysięcy lat; jest on naznaczony jasnymi, gorącymi punktami, które pojawiły się, gdy fala uderzeniowa docierała do pierścienia. 

Przypatrzcie się jednak poniższej fotografii jeszcze dokładniej. Z prawej i z lewej strony centrum dostrzeżecie relatywnie słabo widoczne "półksiężyce" - to właśnie nowe struktury zidentyfikowane przez Webba. Naukowcy sądzą, że stanowią one część zewnętrznych warstw gazu wyrzuconego w trakcie wybuchu supernowej. Skąd tak wielka ich jasność? Wynika ona z faktu, że na rzeczone struktury patrzymy w trzech wymiarach - przyjęty przez obserwatora kąt widzenia sprawia, że wydaje się nam, iż w tych dwóch "półksiężycach" jest nawet więcej materiału, niż ma to miejsce w rzeczywistości.

Teleskop Webba - supernowa SN 1987A na nowym zdjęciu 

fot. NASA/ESA/CSA/M. Matsuura/R. Arendt/C. Fransson/J. Larsson/A. Pagan

Wielka tajemnica supernowej SN 1987A

Webb, wspomagany także przez inne teleskopy, będzie kontynuował obserwacje SN 1987A. Sama supernowa wciąż ma kilka tajemnic - prawdopodobnie najważniejsza z nich związana jest z gwiazdą neutronową, która powinna powstać w wyniku eksplozji. Jak do tej pory jej nie odkryto; w świecie astronomów spekuluje się, że zamiast niej wybuch SN 1987A doprowadził do narodzin tzw. gwiazdy kwarkowej, hipotetycznego obiektu zawierającego plazmę kwarkowo-gluonową, który przy rozmiarze rzędu 5-10 km byłby jeszcze gęstszy niż gwiazda neutronowa. 

Zobacz także:

-

Teleskop Jamesa Webba zrobił zdjęcie galaktyce Wir. Kosmiczny taniec w M51 tak piękny jeszcze nie był

-

Teleskop Webba pokazuje oszałamiającą mgławicę Ro Ophiuchi. Kapitalne, nowe zdjęcie na rocznicę pracy!