Rozmawiamy z Allison Williams, gwiazdą serialu "Dziewczyny". Nowy, czwarty sezon można oglądać co tydzień w poniedziałki o 22.30 na HBO

KAMIL ŚMIAŁKOWSKI: Ten sezon zaczęłaś naprawdę mocno. Taka scena erotyczna na pewno przejdzie do historii tego serialu. Możesz coś o tym opowiedzieć?

ALLISON WILLIAMS: Czemu nie... Było naprawdę fajnie. Do tej pory nie grałam w takich scenach, więc gdy przeczytałam scenariusz tego odcinka, trochę się przeraziłam. Jak to zrobimy? Jak mam się przygotować? Jak to zrobić, by dla obojga cała ta sytuacja z kamerą była jak najbardziej komfortowa? W końcu to dość mocna, ostra sekwencja, wymagająca ekstremalnej ekspresji. Głównie dla niego. Ale przegadaliśmy to wszystko, wymyśliliśmy ustawienie kamer i co ma dokładnie być widać. Pracujemy od początku z tą samą ekipą, więc kamerzyści to dla mnie trochę jak wujkowie. Nie było więc w tym żadnych dwuznaczności czy problemów. Wykremowałam się, wypachniłam, przygotowałam jak tylko mogłam i kręciliśmy. Nie zdradzę chyba tu wielkiego sekretu, jeśli powiem, że Ebon tak naprawdę nie dotknął twarzą mojej pupy. Magia kina. W ogóle nie było w tym nic krępującego. Fajna zabawa, dużo śmiechu.

Śmialiście się?

Cały czas. Może tego nie widać podczas oglądania odcinka, ale śmialiśmy się bez przerwy. Nie mam pojęcia, jak udało się wybrać z tego całego materiału aż tyle sekund, podczas których się nie śmiejemy.

Długo to kręciliście?

Na szczęście nie. Pozycja wcale nie była wygodna. Zwłaszcza dla Ebona – musiał długo klęczeć. Ale poszło w miarę sprawnie. Na szczęście nie było tu długiego dialogu, w którym można się pomylić i trzeba wszystko powtarzać i powtarzać. Poszło szybko, sprawnie na dwie kamery i po robocie.

[video-browser playlist="660200" suggest=""]

A co ta scena seksu ma tak naprawdę nam powiedzieć?

Myślę, że wyraźnie pokazuje, kim są te dwie postacie, w jakim są miejscu w kontekście całej opowieści oraz swojego związku. Jak w całym naszym serialu - patrzymy na ich troszkę mroczne, prywatne, nie zawsze najładniejsze życie. To wszystko opiera się na detalach, świetnie podpatrzonych przez Lenę. Zauważyłeś, jak brzmi dialog w tej scenie? Desi mówi: „Kocham to”, na co Marnie odpowiada mu: „Też cię kocham”. To definiuje całą sytuację. Właśnie ze względu na takie sceny, takie dialogi tak wiele osób odnajduje się w naszym serialu, identyfikuje się z bohaterkami. Tu nie ma przypadkowych scen nagości – wszystkie coś mówią.

Przejdźmy więc do nowego sezonu. Jakie tym razem są ambicje Marnie?

Bardzo proste. Chce być piosenkarką. Chce mieć Desiego. Ale świat muzyki raczej jej nie chce, a Desi chce tylko częściowo. A Marnie nie lubi nie dostawać tego, czego chce. Myślę, że oglądanie tego, co wynika z takiej sytuacji, będzie naprawdę ciekawe.

Mam wrażenie, że coraz częściej zahaczacie w tym serialu o Manhattan. Czy „Dziewczyny” wreszcie przełamią granicę Brooklynu i wyjdą mocno na zewnątrz?

Uwielbiam Brooklyn, jego klimat i to, jak nas inspiruje, ale może faktycznie pora już pokazać też coś innego. Pełen ludzi Manhattan może być ciekawym kontrapunktem – zobaczycie.

A czy teraz, jako gwiazdy serialu, bywacie w normalnym świecie? Jeździsz jeszcze czasem metrem?

Jasne. Cały czas. Wczoraj jechałam dwa razy. To wciąż najsensowniejsza metoda poruszania się po tym mieście.

Rozpoznają cię?

Czasem, ale w nowojorskim metrze każdy zajmuje się sobą. Coś czyta, gra, z kimś rozmawia. Każdy dba o własną przestrzeń i raczej nie zaczepia innych.

Czytaj również: Lena Dunham – ta nieznośna dziewczyna

Wiemy już, że będzie piąty sezon. Jak myślisz, za ile lat przyjdzie moment, by zmienić tytuł serialu z „Dziewczyny” na „Kobiety”?

Też o tym niedawno rozmawiałyśmy. Nie spodziewałyśmy się, że to wszystko potrwa tak długo. Gdy kręciłyśmy pierwszy sezon, myślałyśmy, że to tak hop i już. Że opowiadamy o końcówce bycia dziewczynami, że przecież one wszystkie dorosną za rok czy dwa. Okazało się, że Lena widzi to inaczej. Ale gdzieś w tym chyba jest odpowiedź na to pytanie – nazwa będzie obowiązywać, dopóki one nie dorosną. Pytanie tylko, czy to kiedykolwiek nastąpi, czy to po prostu proces, który nigdy się nie zakończy.