Dzikość serca (1990, reż. David Lynch)

Złota Palma dla najlepszego filmu i jedno z najbardziej rozpoznawalnych dzieł Lyncha. Laura Dern i Nicolas Cage wybornie zagrali parę kochanków, którzy uciekają przed nieakceptującą ich miłości matką dziewczyny. Chyba każdemu, kto chociaż raz oglądał Dzikość serca, w pamięć zapadła wężowa kurtka Sailora, będąca „symbolem jego indywidualności i wiary w wolność jednostki” oraz wyczekana scena zamykająca film. Lynch w tym  wyjątkowym dziele łączy wiele gatunków: melodramat, film gangsterski, z kinem drogi i musicalem, co czyni z Dzikości serca doskonałe dzieło postmodernistyczne, okraszone nutą kiczu i surrealizmu.

Kevin sam w domu (1990, reż. Chris Columbus)

Wszyscy znamy tę historię: w pośpiechu przed wylotem na święta do Francji rodzina zapomina o Kevinie, a więc mały chłopiec, pozostawiony sam w domu, musi stawić czoła dwom złodziejskim oprychom. Dzieciak okazuje się jednak znacznie sprytniejszy od nierozgarniętych włamywaczy. Fenomenem jest, że ten familijny film naprawdę nigdy się nie nudzi i rok w rok dostarcza rozrywki w wigilijny wieczór, a jego oglądanie w przeddzień Bożego Narodzenia w wielu domach stało się już tradycją. Dlaczego film tak dobrze wpisuje się w ten wyjątkowy wieczór? Może nie tylko dlatego, że jego akcja toczy się w święta, lecz także z uwagi na fakt, iż niesie ze sobą prosty przekaz, jakoby rodzina była naprawdę ważna.

Park Jurajski (1993, reż. Steven Spielberg)

Kolejny wpisujący się w Kino Nowej Przygody high-concept film Stevena Spielberga, w którym dinozaury opanowują park rozrywki. Te fascynujące zwierzęta udało się bowiem odtworzyć na podstawie ich DNA - wydobytego z krwi zachowanej w ciele zakonserwowanych w żywicy komarów. Stworzone dinozaury zaludniają więc tematyczny park na wyspie. Jak się jednak przekonamy, zabawa w Boga okazuje się nie najlepszym pomysłem. Brak pokory wobec sił natury sprawia, że sytuacja wymyka się naukowcom spod kontroli… W roli wizytujących park archeologów spotkamy Sama Neilla oraz Laurę Dern, a komputerowo wykreowane dinozaury przerwały próbę czasu i nadal ogląda się je z niekłamaną przyjemnością.

Pulp Fiction (1994, reż. Quentin Tarantino)

W filmie przeplatają się trzy historie: gangsterów, pary rabusiów oraz boksera. To kolejne w zestawieniu postmodernistyczne, sięgające do kultury popularnej dzieło, które gra z filmową formą i konwencjami, m. in. kina gangsterskiego, oraz z narracją. I kolejne, któremu przyznano w Cannes Złotą Palmę. Niezapominane sceny, błyskotliwe dialogi oraz humor z Pulp Fiction na zawsze wpisały się w popkulturową świadomość kinomanów. Aby połączyć pokawałkowane historie, czy też odnaleźć wszystkie intertekstualne nawiązania, cytaty filmowe, film należy obejrzeć więcej niż raz.

Forrest Gump (1994, reż. Robert Zemeckis)

Film powstały na podstawie powieści Winstona Grooma. Forrest Gump to bohater niezwykle pozytywnie nastawiony do życia, co jest zasługą wpajanych mu od dzieciństwa przez mamę przekonań. Jego wynoszący 75 iloraz inteligencji nie przeszkadza mu w osiąganiu ponadprzeciętnych celów w życiu. Forrest interpretuje rzeczywistość na swój własny, nie całkiem zgodny ze stanem faktycznym, sposób. I paradoksalnie właśnie to, że najczęściej nie rozumie, co tak naprawdę wokół niego się dzieje sprawia, że wszystko obraca się na jego korzyść. Taki pomysł na fabułę, w połączeniu z ukazaniem wydarzeń przełomowych dla najnowszej historii Stanów Zjednoczonych oraz fantastyczną ścieżką dźwiękową sprawia, że film Roberta Zemeckisa oglądany po raz setny nadal nas nie nudzi.