Tworzenie takiego zestawienia może się w najlepszym wypadku wydawać czystej wody sztuką dla sztuki, w najgorszym głupotą. Jak wybrać spośród olbrzymiej liczby zombiakow zaludniających filmy i seriale te najbrzydsze, gdy generalnie rzecz ujmując, żaden z nich nie jest... ładny? A jednak - wzięliśmy na siebie to trudne zadanie i postanowiliśmy przypomnieć Wam dziesięć najbardziej obrzydliwych przykładów umarlaków, przez których skóra cierpła, a obiad dramatycznie szybko podchodził do gardła.

"The Walking Dead" – sezon 2, odcinek 4

Wiele złego można powiedzieć na temat najpopularniejszego zombiackiego serialu - że to właściwie soap opera z zombie w tle, że mdło, że nudno i generalnie trudno kogokolwiek polubić. Na szczęście dla nas również w tym świecie trafiają się zombiaki, które skutecznie rozbijają najbardziej sielską atmosferę. Jednym z nich był ten, który „zamieszkiwał” studnię w okolicy farmy, na której schronili się nasi bohaterowie w czasie drugiego sezonu. Gruby, ze zniekształconą twarzą, przywodzącą nieco na myśl zmutowane dziecko z „Martwicy mózgu”, w momencie wyciągania go ze studni przerażał nie tylko bohaterów serialu, ale i nas wszystkich siedzących przed ekranem. Wisienką na torcie było rozerwanie potworka w połowie i „malowniczy” wyciek wnętrzności. Zdecydowanie jedna z najbardziej ohydnych scen serialu.

"Doghouse"

"Doghouse" jest filmem, który można nazwać spełnieniem koszmarów każdego faceta. Grupa atrakcyjnych lasek, która tak naprawdę okazuje się być zombie? To mogło zaboleć. Szczególnie spotkanie z jedną z nich, która jest prawdziwym ucieleśnieniem stereotypu mało atrakcyjnej mamuśki. Z czepkiem i wałkami na głowie, otyła i z wielkim biustem, a przy tym rozbuchana seksualnie (jakkolwiek to brzmi), napastuje jednego z bohaterów, pozbawiając go pewnej części ciała. Trudno ostatecznie orzec, czy bywa bardziej obrzydliwa, czy może śmieszna.

"Zombie SS"

Norweskiemu twórcy udała się rzecz znakomita. Przy pomocy niewielkich środków nakręcił film, który nie tylko w pewnym sensie odświeżył estetykę zombiackiego kina, ale również zachwycał stroną wizualną. Grupka żywych trupów w esesmańskich wdziankach została ucharakteryzowana znakomicie. Z jednej strony - stylowe mundury, z drugiej zaś - paskudne gęby wyczyniające rożne dziwne rzeczy, które mogą śnić się po nocach. Sam film nie pozostawił nikogo obojętnym. Albo pokochaliśmy tą szaloną historię pełną absurdalnego humoru, albo pukaliśmy się w głowę, będąc świadkiem tegoż samego absurdalnego humoru. Fakt faktem, same zombiaki to przykład znakomicie wystylizowanej brzydoty.

"Zombie - pożeracze mięsa"

Na przełomie lat 60. i 70. całą pulę w tematyce zombie zgarnął niewątpliwie George Romero. Na szczęście jednak kinematografia tamtego okresu ma do powiedzenia nieco więcej, szczególnie dzięki osobie Lucio Fulciego, wielkiego nazwiska dla europejskiej sceny grozy. Jego film „Zombie - pożeracze mięsa” to zwycięstwo nie tylko klimatu, ale i znakomitej charakteryzacji. Zombiaki są dużo straszniejsze i bardziej realistyczne niż te w wielkim hicie Romero. Ich ciała znajdują się w stanie mocno zaawansowanego rozkładu i ledwo kojarzą się z ich ludzką powłoką. Sympatycznie wypadła scena w „Wiecznie żywym”, gdzie twarz głównego zombiaka młoda bohaterka przyrównuje do „twarzy” znajdującej się na wydaniu Blu-ray „Zombie - pożeraczy mięsa”.

"Braindead"

Na tej liście nie mogło zabraknąć bohatera wspomnianego już w punkcie pierwszym, a mianowicie rozwydrzonego zombie dzieciaka, który siał zamęt i zniszczenie w kultowym filmie Petera Jacksona pt. „Martwica mózgu”. Okropny, ironiczny śmiech, przerażający wytrzeszcz i szybkość, która pozwalała mu niszczyć wszystko w kilku miejscach naraz skutecznie obrzydzała seans tego niezapomnianego filmu. Mieszanka czarnego humoru z olbrzymią ilością obrzydliwości mimo wszystko wyszła Jacksonowi na dobre.