Friedrich Wilhelm Murnau (1888-1931, odszedł w wieku 42 lat)

Filmowy rewolucjonista, reżyser, którego twórczość przypada na pierwszy wspaniały okres niemieckiego kina, jakim jest ekspresjonizm. Jego Portier z Hotelu Atlantic jest założycielskim filmem tego nurtu i z pewnością jednym z najważniejszych filmów niemych w historii kinematografii, głównie z uwagi wprowadzenie ruchomej kamery, dzięki której narracja stała się bardziej subiektywna. Kilka lat wcześniej zasłynął filmem Nosferatu, eine Symphonie des Grauens. Jego pierwszy amerykański film, Wschód słońca, został nagrodzony trzema Oscarami, lecz współpraca Murnaua z tamtejszymi studiami nie przebiegała najlepiej. Zdecydował się więc wyjechać na Tahiti i tam nakręcić swój autorski film Tabu, którym wytwórnia Paramount była tak zachwycona, że zaoferowała reżyserowi 10-letni kontrakt. Murnau jednak nie doczekał nawet premiery, gdyż zginął w wyniku obrażeń po zderzeniu samochodu z ciężarówką.

Jean Vigo (1905-1934, odszedł w wieku 29 lat)

James Dean światowej reżyserii. Młody, szalony twórca, który nie doczekał się nawet premiery swego pierwszego filmu. Suma ekranowego czasu, w którym przedstawia swoją twórczość, to zaledwie 200 minut. Od dziecka chorował na gruźlicę i był wątłego zdrowia, lecz to nie przeszkodziło mu, by tworzyć filmy nieskrępowane zasadami obyczajowymi. Jego dwa ostatnie obrazy, Pała ze sprawowania i Atalanta, uznawane są za jedne z najważniejszych przedwojennych filmów francuskich.

Siergiej Eisenstein (1898-1949, odszedł w wieku 50 lat)

Geniusz kina, ojciec sztuki montażu, w tym montażu intelektualnego, na którym opierały się jego dzieła. Reżyser na usługach władzy radzieckiej, lecz każdy jego film poza propagandowymi treściami jest przede wszystkim epickim, do dziś zachwycającym widowiskiem. Co najmniej kilka jego produkcji uznawanych jest za arcydzieła i kluczowe dokonania światowej kinematografii, w tym Bronenosets Potyomkin i Iwan Groźny. Po sukcesie tego pierwszego filmu czekała go krótka kariera w USA i Meksyku, lecz został zmuszony do powrotu do ZSRR, gdzie dokonywała się rewolucja dźwiękowa. Zmarł w wieku 50 lat na zawał serca.

Pier Paolo Pasolini (1922-1975, odszedł w wieku 53 lat)

Filozof, poeta, skandalista i zarazem jeden z największych włoskich twórców obok Federico Felliniego. Wielokrotnie jego filmy nie były dopuszczane przez cenzurę, on sam zaś przez to stawał przed sądem. Był mocno zaangażowanym społecznie reżyserem o silnie lewicowych poglądach, co często przejawiało się w jego filmach pozbawionych tematów tabu. Bardzo często nawiązywał do kultowych tekstów kultury, na nowo je definiując. Tak powstała Ewangelii według Świętego Mateusza oraz jego najważniejsze, a zarazem ostatnie dzieło – Salò o le 120 giornate di Sodoma. 1 listopada 1975 roku został skatowany i przejechany kilkakrotnie własnym samochodem. Do jego zabójstwa przyznała się męska prostytutka, którą rzekomo Pasolini zabrał ze sobą, jednak po latach mężczyzna ten wycofał swoje zeznania, twierdząc, że został do tego zmuszony, inaczej jego rodzinie groziła krzywda.

Tony Scott (1944-2012, odszedł w wieku 68 lat)

Nie odszedł może jako młodzieniaszek, jednak jego niezwykła kariera została zakończona w niezwykle gwałtowny i dla wielu szokujący sposób. Przez niektórych uznawany za tego lepszego ze Scottów, stworzył masę kultowych filmów - począwszy od Top Gun i The Last Boy Scout, a kończąc na Man on Fire i Déjà Vu. Jego filmy cechowały się niezwykłą dynamiką, bardzo intensywnymi barwami i teledyskowym montażem. Nagle, w 2012 roku, Tony Scott wszedł na most w San Pedro i bez wahania z niego zeskoczył, tym samym pozbawiając się życia.