Antologia 100/XX. Tom 3

Wydana w zeszłym roku dwutomowa antologia polskiego reportażu „100/XX” została świetnie przyjęta. Mariusz Szczygieł – pomysłodawca i redaktor zbioru – już wtedy deklarował, że wiele doskonałych tekstów nie zmieściło się na blisko 2000 stron. Nic dziwnego, że po półtora roku ukaże się 3. tom tej antologii. Wielbiciele reportaży już zacierają ręce i ćwiczą bicepsy, by udźwignąć kolejne 1000 stron literatury faktu.

W skład antologii wchodzą reportaże następujących autorów: Bolesław Prus, Edward Słoński, Maria Helena Szpyrkówna, Ferdynand Ossendowski, Wanda Mazanowska, Zdzisław Kleszczyński, O.P. [dziennikarz „Tajnego Detektywa”], Hanna Boguszewska, Stefania Zahorska, Bernard Singer, Arkady Fiedler, Jerzy Rogowicz, Józef Kisielewski, Roman Fajans, Stanisław Nogaj, Jan Dąbrowski, Zofia Petersowa, Jerzy Pytlakowski, Rachela Auerbach, Kazimierz Koźniewski, Kazimierz Dziewanowski, Lesław Gnot, Klemens Krzyżagórski, Jerzy Ambroziewicz, Olgierd Budrewicz, Monika Warneńska, Andrzej Brycht, Maria Osiadacz, Bogdan Szczygieł, Wiesława Grochola, Helena Kowalik, Ewa Szumańska, Wiktor Osiatyński, Jakub Kopeć, Wojciech Adamiecki, Romuald Karaś, Joanna Siedlecka, Jacek Snopkiewicz, Teresa Torańska, Stanisław Stanuch, Jerzy Szperkowicz, Radosław Sikorski, Piotr Pytlakowski, Wojciech Górecki, Olga Stanisławska, Magdalena Grochowska, Elżbieta Kotarska, Włodzimierz Kalicki, Cezary Łazarewicz, Katarzyna Surmiak-Domańska.

Wit Szostak, Wróżenie z wnętrzności

Szostak jest jednym z najpiękniej piszących, ale i najbardziej niedocenianych polskich pisarzy. Być może powieścią „Wróżenie z wnętrzności” wreszcie wyjdzie z cienia? Książkę już czytaliśmy i jednoznacznie możemy stwierdzić, że to piękna i wzruszająca opowieść dotykająca najgłębszych emocji.

Każdy choć raz chciał odejść: zostawić wszystko, odwrócić się i zniknąć. Mateusz porzuca błyskotliwą karierę i zamieszkuje na dworcu kolejowym. Jego brat Błażej od dwudziestu lat nie wypowiedział ani słowa. Ale nic nie jest takie, jak się z początku wydaje. Dworzec Mateusza jest śródziemnomorską willą, zatopionym wśród beskidzkich lasów schronieniem dla ludzi i bogów. A milczący Błażej szeptem opowiada tajemniczą historię o odejściach i powrotach. To opowieść o dwóch braciach i Marcie, bogini Poświatowa, pełna niedopowiedzeń i pulsującego erotyzmu wyprawa w poszukiwaniu mitologii życia.

Jo Nesbø, Mere blod

Jo Nesbø znany jest przede wszystkim z kryminałów o Harrym Hole, ale obecnie – może w ramach odskoczni? – tworzy zupełnie inne powieści. Kolejną jest „Więcej krwi”, w której akcję przenosi na norweskie pustkowia. Zapewne możemy liczyć, podobnie jak w przypadku „Krwi na śniegu”, na historię dość brutalną, ale niepozbawioną czarnego humoru.

Jon ucieka przed zemstą Rybaka, najważniejszego gangstera w Oslo, którego zdradził. Kieruje się na daleką północ Norwegii i ukrywa się w leśnej czatowni, gdzie pomaga mu tylko Lea, samotna matka i jej syn, Knut. Słońce północy, które nigdy nie zachodzi, powoli doprowadza mężczyznę do obłędu, a ludzie Rybaka są coraz bliżej…

Paula Hawkins, The Girl on the Train

Termin „międzynarodowy bestseller” jest tak często wykorzystywany przez speców od marketingu, że nie powinno się do niego przywiązywać specjalnej uwagi. Jednakże w przypadku debiutanckiej powieści Pauli Hawkins określenie to jest prawdziwe: „Dziewczyna z pociągu” pobiła wiele rekordów i prześcignęła wyniki np. „Kodu Leonarda da Vinci” Dana Browna. Czyżby szykował nam się kolejny świetny thriller?

Rachel codziennie jeździ tym samym pociągiem, mijając po drodze urokliwe domki na przedmieściach, i codziennie obserwuje przez okno tę samą parę jedzącą śniadanie na tarasie. Z perspektywy Rachel życie Jess i Jasona – tak ich nazywa – jest idealne, w przeciwieństwie do tego, które jeszcze niedawno było jej udziałem.

Pewnego dnia Rachel jest świadkiem sceny tak szokującej, że postanawia opowiedzieć policji o tym, co widziała; wkrótce jednak zaczyna się zastanawiać, czy na pewno była to mądra decyzja…

Haruki Murakami, Onna no Inai Otokotachi

Japoński pisarz jest co roku faworytem bukmacherów do zdobycia Literackiej Nagrody Nobla. Na razie werdykt Akademii Szwedzkiej nie jest po jego myśli, ale nie zmienia to faktu, że każda jego nowa książka jest wydarzeniem. Niedługo ukaże się u nas jego najnowszy zbiór opowiadań zatytułowany „Mężczyźni bez kobiet”. Tytuł zdaje się jednoznacznie sugerować, czego możemy się spodziewać, ale w przypadku Murakamiego nigdy nie należy zakładać czegoś z góry.

„Mężczyźni bez kobiet” to zbiór siedmiu opowiadań stanowiących refleksję nad naturą miłości i samotności – nieuchronnej, gdy miłości zabraknie. Każde opowiadanie opisuje historię mężczyzny, w którego życiu nie ma kobiety – jedne odeszły, inne umarły albo wręcz nigdy się nie pojawiły. Bohaterowie są w różnym wieku, od studentów po ludzi bardzo dojrzałych. Znajdujemy w tych opowiadaniach charakterystyczne dla Murakamiego elementy humoru, surrealizmu, czasem realizmu magicznego. W kilku autor odwołuje się do znanych dzieł literackich, takich jak „Wujaszek Wania” czy „Baśnie z 1001 nocy”. Jedno z tych opowiadań stanowi literacką zabawę, coś rodzaju dalszego ciągu „Przemiany” Franza Kafki – Murakami pokazuje, co czekałoby Gregora Samsę, gdyby pewnego dnia obudził się w ciele mężczyzny, ale ze świadomością robaka.