Oglądaj TERAZ

Carlos Reygadas (bohater retrospektywy podczas 12. NH) opowiada o małżeństwie, które decyduje się żyć w otwartym związku i stopniowo prowadzi swoją relację na skraj przepaści. W główne role – szalejącego z zazdrości Juana i jego zaangażowanej w romans z Amerykaninem partnerki Esther – wcielili się sam reżyser i jego żona Natalia López. Na ekranie towarzyszą im ich własne dzieci, Rut i Eleazar Reygadas. Nasz czas nie ma jednak nic wspólnego z ekshibicjonizmem. Intymne są w nim przede wszystkim pytania o relacje i pasja, z jaką twórca dzieli się nimi z widzami. Akcja filmu rozgrywa się na meksykańskiej prowincji, w rodzinie zamożnych farmerów, którzy łączą ciężką pracę na ranczu z zamiłowaniem do sztuki. Obserwując walczące zwierzęta i zmagających się ze sobą ludzi, Reygadas pokazuje, jak kultura tworzy tamę dla instynktów, jak przekuwa pożądanie, agresję i namiętność w muzykę czy film. Ale wskazuje też na zagrożenie, jakim dla związków jest dziś technologia. Łatwość podróżowania i dostęp do różnych form komunikacji kuszą obietnicami innych miłości, innego życia. Tytułowy „nasz czas” ma więc u Reygadasa wymiar i prywatny, i szerszy wymiar społeczny. [opis festiwalowy]

Aktorzy:
Maria Hagerman, Phil Burgers (4) więcej
Reżyserzy:
Carlos Reygadas
Producenci:
Dan Wechsler, Jaime Romandia (9) więcej
Premiera (Świat):
5 września 2018
Premiera (Polska):
19 czerwca 2020
Kraj produkcji:
Meksyk
Czas trwania:
177 min.
Gatunek:
Dramat

Trailery i materiały wideo

Nasz czas - zwiastun

Najnowsza recenzja redakcji

W obrazie Nasz czas Reygadas decyduje się na trzygodzinną eksplorację relacji damsko-męskiej, w głównych rolach obsadzając siebie, swoją żonę i dzieci, wykorzystując przy okazji własny dom jako element scenografii. Film opowiada o małżeństwie, które decyduje się żyć w otwartym związku, co stopniowo coraz bardziej je degeneruje. Juan to poeta, który wraz z żoną Esther prowadzi ranczo i hodowlę byków. Esther romansuje z pewnym Amerykaninem, a Juan szaleje z zazdrości i zamierza zrobić wszystko, by utrzymać małżeństwo w ryzach.

Powyższe streszczenie jest jednym wielkim powierzchownym niedopowiedzeniem - ciężko jest opowiedzieć o istocie Naszego czasu, odnosząc się wyłącznie do fabularnego rysu. To niezwykłe, jak mimo rozległego czasu trwania film wciąga; reżyser porzuca metafizykę i serwuje prostą, linearną narrację, z wyczuciem operując pięknem. Najprostsze czynności dokumentuje w sposób zmysłowy, osobisty i hipnotyzujący, jak gdyby rejestrował kamerą nieznane i fascynujące rytuały tajemniczych zagrożonych gatunków czy zdradzał nam jakąś wielką tajemnicę. Poetyckie ujęcia rozciągnięte są do granic cierpliwości, tej jednak ostatecznie nie zabraknie. Surowa emocjonalna presja, starannie budowane seksualne napięcie - Reygadas czyni z kina plac zabaw do wyrażania najbardziej destrukcyjnych impulsów ludzkiego serca.

Nasz czas to kameralny, nieraz wywołujący dyskomfort film o ludzkiej próżności, kruchości męskiego ego. Jest żywiołowy i na swój sposób niezwykle delikatny. Reygads, wcielając się w rogacza, potęguje intymny charakter emocjonalnego zagubienia swojej postaci.

Ostatecznie Nuestro tiempo, jak brzmi oryginalny tytuł, nie jest niczym odkrywczym. Nie jest świeżą rozprawą o związkach, nie zajmuje żadnego kontrowersyjnego stanowiska, skupia się raczej na zmysłach, do bólu ludzkim zagubieniu, niezręcznych próbach, dotyku. Nie brakuje w nim pewnego snobizmu i zadufania, nie da się jednak nie docenić kunsztu, z jakim snuta jest ta szczera, swobodna i obnażająca niedoskonałość męskości i kobiecości opowieść, unikająca jednocześnie pretensjonalnej symboliki i niepotrzebnych metafor. Chylę czoła przed reżyserską przenikliwością.