Obiecująca. Młoda. Kobieta to nowy film Emerald Fennell, wcześniej bardziej znanej ze swoich aktorskich dokonań. Twórczyni postanowiła przedstawić nam film bardzo potrzebny przede wszystkim przez swój aspekt społeczny. Bohaterką produkcji jest Cassandra, kobieta, która chodzi do klubów i udaje pijaną, aby sprawdzić intencje mężczyzn i przy okazji sprowadzić ich na dobrą drogę. Jednak za działaniami kobiety kryje się pewna trauma i chęć zemsty, co wiąże się z wydarzeniem z jej przeszłości. Bohaterka w pewnym momencie będzie musiała sobie odpowiedzieć na pytanie - czy warto kontynuować misję, czy lepiej poszukać własnego szczęścia?

Fennell porusza bardzo trudny do przełożenia na język filmu temat seksizmu i przemocy seksualnej. Jednak reżyserka ukazała go w bardzo oryginalny sposób. Unikalny z tego względu, że nie poznajemy tak naprawdę perspektywy ofiary, gdyż jest to opowiadane za pomocą osób trzecich. Fennell w interesujący sposób przesuwa ciężar problemu na swoją, bardzo silną i nieustępliwą bohaterkę, przez co mimo całego smutku zyskujemy nadzieję, bo reżyserka z ogromną energią i  pazurem uderza nas z całej siły w głowę konwencją kina zemsty. Przy okazji świetnie pokazuje opowieść na wielu płaszczyznach, z odpowiednią mocą, bez pardonu porusza kwestię ignorancji, przymykania oka czy poczucia bezkarności.

materiały prasowe

Sama Fennell bardzo dobrze bawi się kinem gatunkowym i sprawnie miesza koncepcje. Konwencję kina zemsty świetnie wywraca do góry nogami. Wendetta została ukazana w subtelny sposób. Twórczyni znakomicie operuje znanymi motywami, czasem dodaje do nich odrobinę czarnego humoru lub groteski, jednak nigdy nie przesadza ze składnikami swojej historii, aby nie stworzyć mało znośnego koktajlu gatunkowego. Wszystko w filmie zostało ułożone w odpowiednich proporcjach, thriller doskonale przeplata się ze wspomnianym kinem zemsty, dramat społeczny działa w przedziwnej symbiozie ze specyficznym elementem romantycznym. Przede wszystkim jednak Fennell doskonale prowadzi narrację, po drodze myląc tropy, dając kilka naprawdę dobrych twistów fabularnych, w tym mocny finał, który został ze mną na długo po seansie.

Przede wszystkim jednak film to popis jednej aktorki, czyli Carey Mulligan. W końcu ta bardzo uzdolniona artystka mogła zaprezentować się na ekranie z innej strony niż dotychczas, zagrać z odpowiednim zadziorem i energią. Mulligan doskonale prezentuje się w scenach, gdy uruchamia demoniczne, trochę szalone oblicze, jednak również potrafi w odpowiednim momencie stonować emocje i zagrać z wielkim spokojem. Aktorka świetnie balansuje między poszczególnymi stanami emocjonalnymi Cassie, czasem przerysowując, ale w dobrym smaku, rys psychologiczny postaci. Czy jest sarkastyczna i oziębła, czy szalona i mroczna - w każdej z tych odsłon Mulligan czuje się znakomicie.

Mulligan po prostu dzieli i rządzi w tym filmie i jest poza zasięgiem dla reszty obsady. Jednak nie jest to minus, bo inne postacie stanowią dobre uzupełnienie historii Cassie, łatając luki w jej opowieści, sprawnie ubogacają tę gorycz i złość, którą nosi w sobie bohaterka. To jest również dobre rozwiązanie, które zastosowała Fennell - nie podaje nam łopatologicznie wydarzenia, które zadecydowało o dalszej życiowej drodze Cassandry. Pozwala nam płynnie odkrywać poszczególne fragmenty wraz z rozwojem fabuły, wprowadzając kolejne postacie, które mają za zadanie uzupełnić tę układankę.

Obiecująca. Młoda. Kobieta to film, który w bardzo oryginalny i ciekawy sposób podejmuje się trudnych tematów, przy tym również bawi się różnymi konwencjami gatunkowymi. Przede wszystkim jednak to oscarowa rola Carey Mulligan. Bardzo polecam.