fot. Netflix

Fajne dziewczyny to typowa komedia akcji utrzymana w stylu buddy movie. Zgodnie z normami gatunkowymi mamy dwie policjantki, które nie mogły się od siebie bardziej różnić. Problem w tym, że Leo grana przez Alice Taglioni to bardzo źle napisana postać – wypada najgorzej z całej produkcji. Jest nierozsądna i zachowuje się jak dziecko, przez co nie wzbudza za grosz sympatii. Mamy też Melanie, która jest poważna i kieruje się zasadami. Nic więcej nie można o niej powiedzieć... po prostu jest. Twórcy kompletnie nie zrozumieli gatunku. Ich film miał bawić, a tylko dłuży się i wywołuje ból głowy.

To komedia niskich lotów. Przykład? Rysowanie narządów płciowych na tablicy podczas spotkania policjantów przed ważnym wydarzeniem, które mają zabezpieczać. Tego typu poczucie humoru nie jest złe, jeśli twórcy mają na nie jakiś pomysł i wyczucie czasu. Niestety w tym przypadku dostajemy festiwal gagów nieudanych, przewidywalnych i wywołujących zażenowanie. Domyślamy się, co scenarzyści chcieli osiągnąć, i widzimy, jak epicko to spaprali. To tyczy się również postaci pobocznych, które miały nas rozbawiać.

Relacje postaci są fatalne, a humor nieśmieszny. Może więc akcja nadrabia te mankamenty? Gdzie tam! Reżyser dopasowuje ją do poziomu całego filmu. Dostajemy oczywiste elementy, bez krzty efektowności, kreatywności czy nawet celu w fabule. Nie buduje to warstwy rozrywkowej ani napięcia. Nie czujemy żadnej stawki wydarzeń. Obserwujemy fabularne oczywistości – łącznie z czymś, co miało pełnić funkcję twistu. Fajne dziewczyny to produkcja koszmarnie przygotowana i nakręcona. Jedyny pozytyw to ładne widoczki na nadmorską miejscowość we Francji.

Fajne dziewczyny to zły film – fatalnie napisany i  szkaradnie  nakręcony – który denerwuje, a nie bawi. Rozrywka poniżej poziomu.