Głęboko pogrzebany i inne opowiadania - recenzja książki

Rebis

Naomi Novik, amerykańska pisarka z polskimi korzeniami, jest obecna na rynku już blisko dwadzieścia lat. Przez ten czas zaoferowała czytelnikom wiele powieści, część wchodzących w skład cykli, a część będących niezależnymi powieściami. W sierpniu ukazał się jej zbiór, w którym przypomina czytelnikom niektóre z wykreowanych przez siebie światów, ale też oferuje nowe przygody.

W zbiorze Głęboko pogrzebany i inne opowiadania autorka aż dwukrotnie serwuje czytelnikom opowieści ze świata Temeraire, czyli naszej historii zmienionej o tyle, że istnieją w niej smoki – w dodatku oswojone i wyszkolone do walki. Nie są to jednak teksty bezpośrednio powiązane z serią. Pierwszy dzieje się w czasach rzymskich i w zabawny sposób opowiada o pierwszym udomowieniu niebezpiecznego gada. Akcja drugiego to już czasy znanych z powieści wojen napoleońskich, ale z fabułą romansującą z Dumą i uprzedzeniem.

Tytułowy tekst to natomiast retelling mitu o Minotaurze, z Ariadną w roli głównej oraz wymową i zakończeniem odmiennym od tego, co znamy z greckiej mitologii. Sporo tu emocji i przemyślanego przerabiania rozpoznawalnej opowieści.

Pewną ciekawostką jest Moc srebra – tekst, który później został rozwinięty w powieść pod tym samym tytułem. Tu jest to zwięzła i zgrabnie napisana opowieść o dziewczynie, która przejmuje słabo prosperujący, rodzinny interes lichwiarski, a sukces działań ściąga na nią nadnaturalne zagrożenie… a może sposobność do kolejnych sukcesów?

Źródło: Rebis

Nie zabrakło też morskich klimatów, aczkolwiek będących głównie scenografią i pretekstem do opowiedzenia historii o potrzebie wolności, obrania własnej ścieżki i znalezienia swojego miejsca na świecie. Tekst Araminta, czyli wrak Amphidrake'a to dość zabawna i przewrotna historia dziewczyny płynącej ku zamążpójściu, kiedy na jej statek napadają piraci. Natomiast u podstaw pomysłu na Okrężną drogę zapewne leżała wyprawa Krzysztofa Kolumba, chociaż autorka tworzy bardzo dużo modyfikacji.

Cechą zbiorów opowiadań jest to, że często są one nierówne, zawierają teksty bardzo dobre, jak i słabe. U Novik na szczęście wahadło jest wychylone w tę pierwszą stronę, więc mało satysfakcjonujących opowiadań jest niewiele. Do tej kategorii można zaliczyć osadzone w świecie serii Scholomance. To młodzieżowy projekt i taka jest też fabuła opowiadania – problemy szkolne, niebezpieczna misja wymuszona przez okoliczności, słodkawe zakończenie. Równie dobrze mogłaby to być jedna z mniej istotnych przygód Harry’ego Pottera (zresztą coś o podobnych założeniach fabularnych w jednym z tomów było).

To oczywiście nie wszystko, zbiór Naomi Novik oferuje więcej różnorodnych historii. Ich cechą wspólną jest lekkość i chętne korzystanie z różnorodnych inspiracji. Autorka umie opowiadać, nie sili się na nadmierne udziwnienia. Czuje, jakie są mocne elementy jej prozy i stara się je uwypuklać. Kreuje sympatyczne postaci, nie stroni od humoru, a jej teksty mają mieć przede wszystkim optymistyczną wymowę (poza wykorzystującym elementy SF tekstem Siedem lat od domu). Podkreślają znaczenie wiary w siebie i znalezienie właściwej ścieżki w życiu.