Vesper

Wydawnictwo Vesper regularnie prezentuje polskim czytelnikom powieści z uniwersum Obcego. Kolejną pozycją jest Obcy. Zimna kuźnia. Opowieść tym razem nie jest powiązana z żadną z istniejących serii, ale prezentuje wszystkie cechy, dla których z chęcią sięgamy po tego typu fabuły.

Tym razem akcja przenosi nas na stację badawczo-rozwojową korporacji Weyland-Yutani, w której prowadzone są najbardziej tajne i niebezpieczne projekty. Mowa chociażby o wirusie infekującym wszystkie systemy… albo próbie takiego zmodyfikowania ksenomorfów, by stały się użytecznym narzędziem w wojnie. Co może pójść nie tak w świetnie zabezpieczonej stacji? Otóż… wszystko.

Sytuacja zaczyna się sypać, gdy na stację przybywa Dorian, audytor mający zbadać opóźnienia w realizacji poszczególnych projektów – to generuje straty, a jak wiadomo, dla korporacji to rzecz najgorsza. Bohater przygląda się działaniom naukowców i obsłudze stacji, typuje osoby do zwolnienia i projekty do zamknięcia, a jego szczególną uwagę przyciąga Blue, badaczka pracująca z ksenomorfami. Śmiertelnie chora wykorzystuje badania do własnych celów. W tle majaczą rozgrywki między korporacjami, a także próba wykradzenia kluczowych danych i materiału genetycznego. Przy okazji możemy nieco więcej dowiedzieć się o biologii Obcych, działaniu twarzołapów itp.

Jak łatwo się domyślić, wraz z kolejnymi stronami sytuacja się zagęszcza, systemy bezpieczeństwa zaczynają się sypać, a interesy mają większe znaczenie niż życie jednostek. Dochodzi do katastrofy, stacja się rozpada, a Obcy wydostają się na wolność. Rozpoczyna się brutalna walka o przeżycie.

Źródło: Vesper

Alex White stawia na pierwszym miejscu rywalizację między Blue i Dorianem. Chociaż wypada nam kibicować badaczce, to także ona ma wiele za uszami i niespecjalnie budzi sympatię. Jednak w porównaniu z psychopatycznym audytorem wypada zdecydowanie lepiej. Jesteśmy w stanie zrozumieć jej chęć przeżycia, zwalczenia choroby, nawet jeśli wiąże się to z wątpliwymi moralnie wyborami. Dla kontrastu Dorian z bezdusznego pracownika korporacji przeradza się w krwawego psychopatę, coraz bardziej pogrążającego się w szaleństwie. Na jego tle nawet ksenomorfy wydają się mniej straszne.

To zresztą dość popularny motyw dzieł z Obcymi w roli głównej. Zagrożenie i krytyczne sytuacje u niektórych wydobywają to, co najlepsze, ale u innych puszczają hamulce. A gdy dodamy do tego „parasol” z inicjujących wiele zdarzeń bezdusznych korporacji, otrzymujemy zabójczą mieszankę, w której ksenomorfy to zaledwie jeden z czynników.

Autor cały czas stara się podkręcać napięcie, wprowadzać zwroty akcji i nowe zagrożenia, ale wydaje się, że nie do końca panuje nad tempem opowieści. Początek Zimnej kuźni jest dość monotonny, by nie powiedzieć – rozwleczony. Dopiero z czasem akcja zaczyna przyspieszać, chociaż i tak można by pomyśleć o sprawniejszym przedstawieniu wydarzeń – może usunąć coś, co niekoniecznie wiązałoby się ze stratami fabularnymi?

Mimo wad otrzymujemy kolejną niezłą powieść o Obcych z charakterystycznym dla tego uniwersum połączeniem elementów horroru, science fiction i thrillera. Wielbiciele Alienów z pewnością znajdą tu wiele tego, za co cenią te brutalne historie.