Jahan Cross to bohater, żywcem wyjęty z kart powieści Iana Fleminga. Właściwie, wystarczyłoby przenieść Bonda w świat science-fiction, a zapewne dostalibyśmy podobny ton narracji, znajome zwroty akcji oraz, co najważniejsze i najbardziej zbliżone, takiego samego głównego bohatera. Oczywiście, samo wzięcie motywów z opowieści szpiegowskich nie wystarczy, aby stworzyć coś dobrej jakości.

            John Ostrander w dość specyficzny sposób określa to, czym jest Imperium. Przyjmując za wzorzec opowiadania Fleminga, to Imperium jest tutaj traktowane jako Wielka Brytania, a reszta jest złym, radzieckim zagrożeniem. To jak najbardziej działa, szczególnie dla osób, które nie śledzą gwiezdno-wojennego lore i wiedzę, jaką mają na temat tego uniwersum, czerpali wyłącznie z filmów. W mniej niż połowie komiksu można zapomnieć, po czyjej stronie stoi tytułowy agent, a to jest tym bardziej na plus, jeżeli przypomnimy sobie, czym Imperium stało się kilka lat później (oczywiście mając w pamięci, że druga strona również święta nie była).

Źródło: Świat Komiksu

          Stephane Roux i Stephane Crety są w swojej roli dość poprawne. Czują, jak powinna wyglądać wizualna strona opowieści, osadzonej w świecie Gwiezdnych Wojen, jednak nic więcej z tego nie wynika. Nie ma się do czego przyczepić, ale również trudno dostrzec w tym jakąkolwiek, większą inwencję twórczą. Trochę mi tego brakowało, szczególnie że siłą tego uniwersum jest masa pomysłowych kadrów oraz kolorów, a przede wszystkim ogromna dowolność w ich kreowaniu.

          Agent Imperium jest porządną opowieścią szpiegowską, a jeżeli uwielbiacie Bonda, to odnajdziecie się tutaj bez problemów. Ja jestem zadowolony, najprawdopodobniej dlatego, że nie miałem większych oczekiwań wobec tego komiksu. Bez fajerwerków, ale też bez żadnej wtopy.