PAYNE: Przywrócił swoją piękną formę, nieśmiertelną twarz i to go poróżniło z dziećmi. Patrzyły na niego i myślały: "Już nie jesteś naszym ojcem. Jesteś elfem." To sprawia, że widzi on prawdę. Nie jest elfem. Jest ojcem orków. Tak żył i tak chciał żyć dalej. Oddaje więc Pierścień Galadrieli w nadziei na stworzenie sojuszu. Uwielbiamy te definiujące momenty. [...] Są tragiczne dla widowni. Pokazaliśmy na przestrzeni paru sekund, co by było gdyby Pierścień sprawił, że elfowie i orkowie zostają przyjaciółmi.

MCKAY: Może nie są przyjaciółmi, ale po prostu odchodzą w pokoju. Te postaci dopiero odkrywają, co te Pierścienie potrafią, a czego nie. Jest coś fajnego w tym, że Pierścień zmienił formę Adara, ale nie mógł wyplewić tego, co było w jego wnętrzu. Po zdjęciu Pierścienia ten mrok powraca. Jakakolwiek zła magia go nie zmieniła, to Pierścień nie jest od niej silniejszy.

MCKAY: Patrick i ja mamy różne interpretacje tego, co działo się z Sauronem. Jesteśmy bardzo dumni z Charliego Vickersa i tego, co zrobił z Sauronem w tym sezonie. To bardzo emocjonalna praca dla aktora. To była jedna z tych scen, gdzie byliśmy w szoku pod względem tego, co on potrafi. W naszych najodważniejszych snach nie sądziliśmy, że Sauron może być tak złożoną postacią, jak to uczynił z nim Charlie. W tej konkretnej chwili przeżywa on cztery albo i pięć różnych emocji, które widać na jego twarzy.

PAYNE: Mam wrażenie, że drzemie w nim szczere poczucie żałoby. Poczucie straty i zawodu, gdy widzi Celebrimbora. On mógł być jego przyjacielem, ale Sauron nie potrafił się powstrzymać przed skorumpowaniem go, manipulowaniem i ostatecznym zniszczeniem. To jego odpowiedź na śmierć Celebrimbora.

PAYNE: Nie możemy powiedzieć. Pracujemy nad 3. sezonem. Będzie fajny.

MCKAY: Poppy Proudfellow śpiewa, że po największej porażce i stracie można się tylko podnieść i stworzyć coś nowego. To w pewien sposób sugeruje następny krok w wędrówce Saurona.