Let Me In

W tym miejscu warto wyszczególnić zarówno skandynawski oryginał, jak i jego amerykański remake. Obie wersji opowieści o wampirzycy poszukującej pożywienia i miłości są wręcz bliźniaczo podobne i tak samo dobre. W wersji amerykańskiej wystąpiła plejada hollywoodzkich aktorów, co skutecznie przyciągnęło przed ekrany szeroką widownię.

Devil

Kilka akapitów wyżej pytałem, czy może być bardziej klaustrofobiczna atmosfera niż ta na pokładzie zanurzonej łodzi podwodnej. Owszem może – co powiecie na zaciętą windę w wielkim biurowcu? W takiej pułapce znajduje się grupka nieznajomych. Wkrótce w pomieszczeniu zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Ktoś umiera, ktoś popada w szaleństwo…Ewidentnie w ciemności czai się coś mrocznego. Diabeł nie jest mocno pasjonującym filmem, ale w odpowiednich momentach potrafi nieźle przestraszyć.

The Nun

O Zakonnicy napisano i powiedziano już wiele. Dla jednych to naprawdę straszny horror, dla innych kolejny „popcorniak” powielający schematy. Nie da się jednak ukryć, że twórcom tego filmu udało się zbudować z gatunkowych klocków całkiem imponującą wieżę. No i jeszcze ta tytułowa zakonnica – niech podniesie rękę ten, kto w młodości choć raz nie czuł się niepewnie w towarzystwie pani w habicie.

"]Rec

Dzięki The Blair Witch Project, na początku 2000 roku konwencja found footage zapanowała w kinie grozy. Technika, w której film stylizowany jest na znalezione amatorskie nagranie, stała się tak popularna, że była ona stosowane w co drugiej produkcji. Niestety tylko nielicznym udawało się wykrzesać z niej coś więcej. Z pewnością na uznanie zasługuje tu hiszpański obraz [Rec] opowiadający o strażakach walczących z „zombiepodobnymi” potworami, w jednej z madryckich kamienic. Film naprawdę trzymał w napięciu i doczekał się amerykańskiego remake’u, który już jednak na tak wielkie uznanie nie zasługuje.

Raw

Kolejny obraz, który można interpretować wielorako. Z jednej strony jest to opowieść o kanibalistycznych skłonnościach pewnej francuskiej rodziny, z drugiej symboliczna parabola o brutalnym świecie, który wymaga od młodych ludzi prawdziwej krwiożerczości. W kilku miejscach obraz jest tak mocny, że aż trudno powstrzymać obrzydzenie. Z pewnością robi wrażenie.

Paranormal Activity

Zaraz po Blair Witch Project, najbardziej znany film w konwencji found footage. Czy jednak tak samo dobry? Pierwsza część robiła wielkie wrażenie swoją minimalistyczną formą. Działo się pozornie tak mało, że czujność widza zostawała uśpiona. W odpowiednich momentach obraz jednak potrafił przywalić z grubej rury, a widzom włos jeżył się na głowie. Kolejne części rozmieniły jednak potencjał Paranormal Activity na drobne, gubiąc po drodze największą siłę marki.

The Autopsy of Jane Doe

Kolejny film pokazujący że siła horroru leży w kameralnej formie. Ojciec i syn, będący pracownikami kostnicy, próbują rozwikłać zagadkę ciała nieznanej kobiety. W jaki sposób umarła? Jakie tajemnice kryje w sobie ta tajemnicza postać? Wkrótce w budynku zaczynają dziać się niepokojące rzeczy i okazuje się, że odnalezione ciało nie jest tym czym się wydaje.

Get Out

Jeden z wielkich hitów ostatnich lat. Film ten zrobił furorę na rozdaniu Oscarów, co w przypadku horrorów nie jest często spotykane. Uciekaj! nie jest tradycyjnym horrorem. To zarówno przewrotna satyra, jak i popkulturowa igraszka z widzem. Film porusza również wiele interesujących tematów, takich jak na przykład hipokryzja ludzi, którzy poprawność polityczną stosują jako oręż do walki z osobami o odmiennych poglądach.