Poznańskie

Główna bohaterka powieści Mony Awad Samantha studiuje w Instytucie Studiów Literacko-Artystycznych na Uniwersytecie Warren. Jej uczelnia zalicza się do tych szczególnie nowatorskich i eksperymentalnych, więc Samantha powinna czuć się wyjątkowa i wyróżniona, tymczasem najczęściej czuje się jak ktoś wyalienowany.

Uczucie wyobcowania najczęściej towarzyszy jej podczas Warsztatów, na które uczęszcza z Eleanor, Caroline, Kirą i Victorią. Dziewczyny są bogate, śliczne i przesłodzone, nazywają siebie nawzajem „Króliczkami”, ale Samantha woli mówić na nie kolejno – Księżna, Babeczka, Upiorna Lalka i Nowelka. Gardzi nimi, ich przeintelektualizowanymi tekstami tworzonymi na Warsztaty i przesadną czułością, którą sobie okazują. Gdy jednak otrzymuje zaproszenie do ich Sprośnego Salonu, postanawia z niego skorzystać. Samantha nawet nie zauważy, w którym momencie stanie się jednym z Króliczków, a jej życie zacznie oscylować między jawą a snem.

Króliczek to dość osobliwa powieść, jedna z tych, obok których nie da się przejść obojętnie. Mona Awad skonstruowała świat przedstawiony, który od samego początku wydaje się niepokojący. Sama fabuła często przywodzi na myśl mroczne baśnie dla dorosłych. Postacie, zwłaszcza kobiece, które dominują w tej historii, są złożone, oparte na kontrastach, ale też przesadzie. Króliczki wydają się tak słodkie, śliczne i idealne, że aż może nas zemdlić. 

Źródło: Poznańskie

W wyraźniej opozycji do nich Mona Awad stworzyła Samanthę. To bohaterka trzymająca się na uboczu, milcząca, skryta, woląca przebywać we własnej wyobraźni, która – jak się okaże – jest nie tylko jej bezpieczną przystanią, lecz także sposobem ucieczki od rzeczywistości.

W powieści Mony Awad momentami trudno odróżnić fikcję od prawdy. Relacje między bohaterami są skomplikowane, historia niejednoznaczna. Tę niejednoznaczność podkreślają mroczne wydarzenia (nie zawsze przedstawione wprost), a także nastrój tajemnicy, dziwności, pewnej baśniowości. Gatunkowo trudno sklasyfikować Króliczka – początkowo odnosi się wrażenie, że to powieść obyczajowa, która potem zmierza w kierunku horroru, a nawet thrillera. Najbardziej odpowiednim określeniem wydaje się „współczesna surrealistyczna baśń”. Fani dziwnych i ekscentrycznych historii na pewno będą zachwyceni.