fot. Prime Video

Czwarty odcinek Niezwyciężonego rozpoczął się spokojnie. Rex i Rae poszli na zakupy. Po odejściu od Strażników Globu muszą sami o siebie zadbać. W końcu są nie tylko superbohaterami, ale też normalnymi ludźmi. A raczej próbują nimi być. Ich przeszłość wskazuje na to, że nie mieli zwyczajnego dzieciństwa, co jest przykre. Może niewiele się działo w wątku tych postaci, ale dzięki temu mogliśmy ich lepiej poznać. Rex znowu zapunktował pod względem sympatii. Fajnie, że serial dba o to, aby nie postrzegać protagonistów wyłącznie jako herosów z nadprzyrodzonymi mocami. Choć – o ironio – i tak ich wspólny wypad do spożywczaka zakończył się walką.

Z kolei Mark poprosił o pomoc Robota, aby ustalił, do kogo należy kula, która obserwowała jego rodzinę. Bohater założył – pewnie słusznie – że stoi za tym Cecil i rząd, więc zrobił rozróbę w Pentagonie. Mark wciąż jest narwany: najpierw działa, potem zadaje pytania. Napięcie między nim a Cecilem nie spadło, co warte jest odnotowania. Stedman jest jednak znacznie ostrożniejszy.

fot. Prime Video

Mark nie ma szczęścia do pierwszych randek, bo znowu musiał ruszyć na ratunek ludziom, gdy do przyszłości porwały go bliźniaki – Dropkick i Fightmaster. Ci sami, którzy ukradli Deklarację Niepodległości,  bo wierzyli, że atrament może pomóc zabić Króla, który od setek lat sprawuje władzę nad Ziemią. Twórcy potrzymali widzów w niepewności w związku z tożsamością brutalnego dyktatora, bo rzeczywiście można było się spodziewać Viltrumity na tym stanowisku. Ostatecznie władcą okazał się Immortal, który oszalał z powodu obowiązku, jaki nałożył na niego Mark z tego wymiaru. Walka miała tragiczny charakter, bo Grayson nie chciał zabijać przyjaciela, nawet jeśli ten postradał zmysły. Z drugiej strony Immortal naciskał go, aby zakończył jego męki, co ostatecznie zrobił w makabryczny sposób. Dobrze, że podkreślono fakt, że były Strażnik Globu nie mógł popełnić samobójstwa, ponieważ wtedy władza nie mogłaby zostać przekazana społeczeństwu.

W każdym razie dostaliśmy kolejny przykład tego, jak historia mogłaby się potoczyć, gdyby Mark przeszedł na "Ciemną Stronę Mocy". To zdołowało tytułowego bohatera, gdy wrócił do teraźniejszości. Na duchu podniosła go Eve. Później bohaterowie wyznali sobie miłość. Może nieco za szybko do tego doszło, ale twórcy kompilacją różnych wspólnych scen próbowali udowodnić, że zawsze było między nimi uczucie, a teraz po prostu może ono w pełni rozkwitnąć. Trochę to naciągane, ale i tak naprawili ten miłosny wątek w porównaniu do komiksu. Bohaterowie po romantycznych lotach w przestworzach trafili do łóżka. I tu ponownie do akcji wkroczył charyzmatyczny Paul F. Tompkins jako narrator, a uwaga przeniosła się do viltrumiańskiego więzienia, gdzie byli przetrzymywani Nolan i Allen.

fot. Prime Video

Ten wątek był nastawiony na rozrywkę bardziej niż ten Marka, który przeżywał swoją decyzję oraz "śmierć" Immortala. Twórcy jeszcze zaserwowali widzom małe przypomnienie, jak bohaterowie trafili do więzienia, ale nie sądzę, że było to potrzebne. W czasie, gdy byli przetrzymywani w więzieniu, nawiązała się między nimi więź przyjaźni. Unopanin dał się pobić, aby Nolan zainterweniował i odzyskał wolę walki. Choć starcie z Viltrumitami ekscytowało, to jednak show skradł Battle Beast. Zawsze można liczyć na brutalne sceny ze strony tego nienasyconego pod względem wyzwań, dzikiego i potężnego antagonisty. Grozę, jaką wywoływał Battle Beast, równoważył humor Allena, który też czuje respekt przed tym futrzastym wojownikiem.

Natomiast najciekawsza w tym wątku była informacja, którą wyjawił Nolan. We wszechświecie pozostało mniej niż 50 Viltrumitów czystej krwi, co oznacza, że istnieją szanse na ich pokonanie. Czyżby "selekcja naturalna" tak przetrzebiła szeregi Imperium? Nie wiadomo, ale to daje nadzieję dla Ziemi oraz Koalicji Planet. Może zagrożenie nie jest aż tak ogromne, jak mogłoby się wydawać. Choć perspektywa walki z wieloma silnymi przeciwnikami nie napawa optymizmem.

fot. Prime Video

Najnowszy odcinek był podzielony na dwie części, które nawet oddzielono napisami końcowymi. I każdy miał swoje zalety. U Marka sytuacja była poważniejsza ze względu na decyzję moralną, jaką musiał podjąć bohater. Przy okazji więcej do dubbingowania miał Xolo Maridueña w roli sympatycznych bliźniaków. Nastrój się poprawił, gdy oglądaliśmy bardziej romantyczne momenty, pasujące do walentynek. Z kolei wątek Nolana dostarczył dynamicznych zdarzeń, pełnych napięcia oraz widowiskowej i bardzo brutalnej akcji. Nie zabrakło też humoru! Obejrzeliśmy dwa odcinki w jednym, ale w obu fabuła zrobiła krok naprzód, a relacje między bohaterami się pogłębiły. Czekam na więcej tak dobrych epizodów!