Nagrodzony Oscarem Ang Lee (Life of Pi, Brokeback Mountain) przygotował swój 13. film w karierze - Billy Lynn's Long Halftime Walk. Jego pierwszy pokaz odbył się podczas Festiwalu Filmowego w Nowym Jorku.

Jest to pierwszy film w historii nakręcony w 120 klatkach na sekundę i w 3D. Standard kina to 24 klatki na sekundę, ale mieliśmy już eksperymenty ze strony Petera Jacksona, który tworzył serię Hobbit w 48 klatkach na sekundę, co nie spotkało się z pozytywnym odbiorem. Reakcje na rewolucyjne eksperymenty Anga Lee są bardzo mieszane.

Przede wszystkim pojawiają się podobne zarzuty, jak przy filmach Petera Jacksona, tylko na większą skalę. Obraz wygląda zbyt prawdziwie, a przez to wychodzą na jaw sztuczności i niedopracowania scen. Za przykład podaną sekwencję na stadionie futbolowym, gdzie przez jakość obrazu doskonale było widać, że statyści prowadzą nieprawdziwe rozmowy mówiąc byle co do siebie. Twierdzą, że prawdziwość obrazu wpływa negatywnie na całokształt odbioru i przytłacza budowane emocje. Dlatego uznają, że technologia odciąga widza od historii, którą reżyser chce opowiedzieć. 120 klatek na sekundę może się sprawdzić w transmisjach sportowych czy dokumentach, ale w fabułach wpływa jedynie negatywnie na odbiór.

Sam film zaś nazywają absorbującym studium ludzkich postaci, które nie usprawiedliwia wykorzystania takiej zaawansowanej technologii. I nigdy nie wykorzystuje potencjału, jaki ona daje. Wielu mówi, że jest to film zbyt powierzchowny, bo reżyser nie poświęca czasu, by dać dojrzeć emocjom bohatera. Jeden wniosek dobrze oddaje przemyślenia krytyków: im coś wygląda bardziej prawdziwie, tym film stawał się coraz bardziej sztuczny.

Fabuła skupia się na 19-letnim żołnierzu z syndromem stresu pourazowego, który wraca do domu z Iraku. Dowiadujemy się, jak udział we wstrząsającej bitwie zmienił go na zawsze. Premiera w szerokiej dystrybucji w USA i w Polsce już 11 listopada.