Dlaczego Hugh Jackman zrezygnował z grania Wolverine’a po Loganie? Aktor podaje konkretny powód

Gdyby Disney nie kupił Foxa, kolejne filmy z X-Menami nadal prawdopodobnie by powstawały, ale już bez Hugh Jackmana w roli popularnego Rosomaka.

29 maja 2024 o 18:32

Reklama

Radosław Krajewski 29 maja 2024 o 18:32

Tagi: Wolverine

fot. Marvel

Reklama

Logan: Wolverine z 2017 roku był wielkim pożegnaniem Hugh Jackmana z rolą popularnego X-Mena, z którą związany był od siedemnastu lat. Możemy jedynie gdybać, jaki plan na kolejne filmy miało 20th Century Fox, które prawdopodobnie kontynuowałoby serię o mutantach, ale już bez swojej największej gwiazdy. Po zakupie Foxa przez Disneya problem ten zniknął, ale jednocześnie udało się Marvelowi nakłonić Jackmana, do jeszcze jednego powrotu do roli Logana w nadchodzącym Deadpool & Wolverine. Teraz w najnowszym wywiadzie dla magazynu People aktor ujawnił powody swojego odejścia z superbohaterskiej roli.

Hugh Jackman tłumaczy, dlaczego po filmie Logan zrezygnował z roli Wolverine'a

Jackman niedługo po premierze X-Men: Przeszłość, która nadejdzie zdał sobie sprawę, że granie Wolverine’a nie sprawia mu już żadnej satysfakcji:

Doszedłem do tego punktu prawdopodobnie 10 lat temu i wtedy pomyślałem: nie sprawia mi to przyjemności. To było bolesne. Było ciężko.

Następnie aktor zdradził, dlaczego zdecydował się wrócić do roli w Deadpool & Wolverine:

Ale miałem przerwę i w tym czasie dużo tańczyłem. Występowałem na scenie. Kiedy więc wróciłem do tej roli, było naprawdę zabawnie.

W wywiadzie wziął udział również Ryan Reynolds, który przyznał, że na planie był przerażony graniem w niektórych scenach ze swoim filmowym partnerem:

Kiedy Hugh Jackman naciera na ciebie z prędkością 250 australijskich mil na godzinę, czujesz, że nie wyjdziesz z tego starcia żywy. Będziesz martwy w 4 sekundy. Nigdy tego nie zapomnę. Na szczęście jestem w tych scenach w masce, bo pod nią moja twarz mówi: „O, Boże!”

Reynolds wspomina również pierwsze spotkanie z Jackmanem na planie X-Men Geneza: Wolverine z 2008 roku:

Byłem pod ogromnym wrażeniem i strasznie się denerwowałem. Zdezorientowany przechodziłem obok przyczep, zmęczony podróżą samolotem, czułem się wtedy naprawdę zielony i trochę odtrącony, bo nie miałem nawet żadnego scenariusza, na który mógłbym spojrzeć. Pomyślałem sobie: „co się teraz stanie?” I nagle słyszę swoje imię: „Ryan!” pomiędzy tymi przyczepami. To Hugh do mnie wołał. Sam fakt, że znał moje imię, wiele dla mnie znaczył. Następnie podszedł do mnie, mocno mnie uściskał i powiedział: „Witamy na pokładzie”.