Rebis

Owa pierwsza grupa odkrywców nie tylko stworzyła katalog cudów Ramy — gigantycznemu cylindrowi nadano tę nazwę, zanim okazało się, że jest statkiem kosmicznym Obcych — ale także zbadała jego wnętrze i sporządziła dokładne mapy. Po tym jak kosmonauci opuścili już jego pokład, a Rama skierował się niemal wprost na Słońce i nabrawszy prędkości, opuścił Układ Słoneczny, naukowcy skrupulatnie przeanalizowali dane zebrane w czasie misji. Wszyscy przyznawali, że ludzie goszczący w tajemniczym statku nie zetknęli się nigdy z jego budowniczymi. Nieodparcie natomiast nasuwał się jeden wniosek: ci, którzy zbudowali statek, wyposażali każdy istotny system lub podsystem w dwa układy rezerwowe. Ramowie robili wszystko potrójnie. Naukowcy doszli więc do wniosku, że — po wizycie pierwszego — należy się najprawdopodobniej spodziewać kolejnych dwóch statków.

Pierwsze lata po wizycie Ramy I w 2130 roku były pełne nadziei. Naukowcy i politycy głosili, że w historii ludzkości rozpoczęła się nowa epoka. Międzynarodowa Agencja Kosmiczna (ISA) we współpracy z Radą Rządów (COG) stworzyła dokładne procedury postępowania w przypadku kolejnych wizyt Ramów. W niebo zwrócono wszystkie ziemskie teleskopy, a obserwatoria astronomiczne i poszczególni badacze rywalizowali o uznanie, jakie czekać będzie tego, kto pierwszy wypatrzy następnego Ramę. Ale ekrany radarów były puste.

Druga połowa lat trzydziestych dwudziestego pierwszego wieku przyniosła gwałtowny kres dynamicznego rozwoju gospodarczego, który częściowo spowodowany był pojawieniem się Ramy I. Świat pogrążył się w najgłębszym kryzysie ekonomicznym w swojej historii, znanym jako Wielki Chaos, któremu towarzyszyły powszechna anarchia i nędza. Zarzucono niemal wszystkie badania naukowe, a po kilku dziesięcioleciach ubóstwa Ziemianie prawie całkowicie zapomnieli o tajemniczych gościach z gwiazd.

W 2200 roku do Układu Słonecznego przybył kolejny statek Obcych. Ziemianie odkurzyli stare procedury, przygotowane na wypadek takich odwiedzin, i polecieli na spotkanie z Ra­ mą II. Wkrótce po tym, jak dwunastka wybrańców wkroczyła na jego pokład, poinformowano, że statek jest niemal taki sam jak jego poprzednik. Kosmonauci napotkali kolejne tajemnice i dziwy, doszło nawet do spotkania z jakimiś obcymi istotami, ale wciąż nie znaleziono odpowiedzi na pytania o to, skąd pochodzi Rama i jakie są jego zamiary.

Tajemnicza śmierć trzech członków załogi wywołała na Ziemi wielki niepokój, zwłaszcza że wszystkie aspekty tej historycznej misji śledzono w telewizji. Gdy gigantyczny cylinder zmienił nieoczekiwanie kierunek lotu i znalazł się na kursie kolizyjnym z Ziemią, niepokój ten zmienił się w strach i panikę. Przywódcy państw niechętnie przyznali, że z braku jakichkolwiek informacji należy założyć, iż Rama ma wobec Ziemian wrogie zamiary. Aby nie dopuścić do zderzenia statku z planetą i uniemożliwić użycie zaawansowanej broni, jaka mogła się znajdować na jego pokładzie, postanowili zniszczyć Ramę, dopóki znajdował się jeszcze w bezpiecznej odległości.

Kosmonauci otrzymali rozkaz natychmiastowego powrotu na Ziemię, jednak gdy Ramie II udało się uniknąć zniszczenia przez rakiety z głowicami jądrowymi, na jego pokładzie wciąż znajdowało się troje członków misji, dwóch mężczyzn i kobieta. Ominąwszy wrogą Ziemię, Rama z ogromną prędkością opuścił Układ Słoneczny, zabierając ze sobą niewyjaśnione zagadki i troje ludzi.

Przez trzynaście lat Rama II zmierzał z prędkością podświetlną ku swojemu celowi — krążącej na odległej orbicie Syriusza olbrzymiej stacji kosmicznej zwanej Punktem Węzłowym. W tym czasie kosmiczna rodzina na pokładzie olbrzymiego cylindra powiększyła się o pięcioro dzieci. Badając swój nowy dom, ludzie ponownie spotkali znane już wcześniej obce gatunki, ale jeszcze nim dotarli do Punktu Węzłowego, doszli do wniosku, że istoty te, podobnie jak oni sami, są jedynie pasażerami statku.

Pobyt w Punkcie Węzłowym trwał nieco ponad rok. W tym czasie Rama został przebudowany oraz przygotowany do trzeciej i ostatniej podróży do Układu Słonecznego. Od Orła, robota zbudowanego przez inteligencję zarządzającą Punktem Węzłowym, ludzie dowiedzieli się, że zadaniem statków typu „Rama” jest zgromadzenie i skatalogowanie możliwie największej liczby informacji o tych istotach zamieszkujących galaktykę, które odbywają podróże kosmiczne. Orzeł — istota o głowie, dziobie i oczach orła, a reszcie ciała człowieka — powiadomił ich też, że na pokładzie Ramy III znajdzie się starannie zaprojektowany ziemski moduł mieszkalny zdolny pomieścić dwa tysiące ludzi.

Z Punktu Węzłowego nadano drogą radiową w kierunku Ziemi film, który uprzedzał o powrocie Ramy. Budowniczowie statku wyjaśniali, że chcą dłuższy czas obserwować i badać zachowanie ludzi, i zażądali w związku z tym, by statki z dwoma tysiącami przedstawicieli ludzkości zostały wysłane na spotkanie z Ramą na orbicie Marsa.

Rama III powrócił do Układu Słonecznego z prędkością przekraczającą połowę prędkości światła. Znajdujący się w jego wnętrzu niemal wszyscy członkowie rodziny, która ponad rok przebywała w Punkcie Węzłowym, przespali całą drogę w specjalnych pojemnikach. Na orbicie Marsa powitali przybyłych z Ziemi ludzi, a ci w krótkim czasie zasiedlili przygotowany dla nich moduł mieszkalny. Powstała w ten sposób kolonia, nazwana Nowym Edenem, była szczelnie zamknięta i odgrodzona grubymi ścianami od pozostałych części Ramy.

Gdy wybrani ludzie znaleźli się na pokładzie, Rama III prawie od razu zaczął przyspieszać i oddalać się od Słońca w kierunku gwiazdy Tau Ceti. Trzy lata upłynęły bez jakiejkolwiek interwencji Obcych w sprawy ludzi, a obywatele Nowego Edenu byli tak zajęci codziennym życiem, że nie poświęcali szczególnej uwagi światu poza obszarem ich kolonii.

Gdy seria kryzysów dotknęła raczkującą demokrację, która istniała w raju stworzonym dla ludzi przez Ramów, władzę w kolonii przejął oportunistyczny przedsiębiorca i zaczął bezwzględnie rozprawiać się z opozycją. Jeden z pierwotnych badaczy Ramy II uciekł wówczas z Nowego Edenu i zdołał nawiązać kontakt z dwoma obcymi symbiotycznymi gatunkami zamieszkującymi sąsiedni zamknięty moduł. Jego żona pozostała na terenie kolonii i podjęła bezskuteczną walkę z tyranią. Po kilku miesiącach uwięziono ją i skazano za zdradę stanu; wyrok śmierci miał zostać wykonany w najbliższym czasie.

Pogarszające się warunki środowiskowe i spadający poziom życia w Nowym Edenie skłoniły ludzi do zaatakowania sąsiedniego modułu mieszkalnego w północnej części statku, co doprowadziło do niemal całkowitego wyniszczenia żyjących tam istot. Tymczasem tajemniczy Ramowie, z którymi ludzie zetknęli się tylko za pośrednictwem zbudowanych przez nich urządzeń i robotów, kontynuowali z oddali szczegółowe obserwacje, zdając sobie sprawę, że chwila, w której ludzie staną oko w oko z gatunkiem zamieszkującym tereny na południe od Morza Cylindrycznego, jest jedynie kwestią czasu…