Keanu Reeves – chłopak z sąsiedztwa

Temat korzeni Reevesa może posłużyć za podstawę sporego referatu, bo aktor w istocie jest prawdziwą wielokulturową mieszanką z pochodzenia i wychowania. Rodzina ze strony jego ojca sięga rdzennych mieszkańców Hawajów, Chińczyków, Irlandczyków i Portugalczyków. Przez to, że babcia Reevesa jest w połowie Chinką, w połowie Hawajką, jako młody chłopak wychowywał się w mieszance tych kultur. Jego matka natomiast pochodzi z Wielkiej Brytanii, ale w jej żyłach płynnie krew Holendrów, Francuzów, Włochów i Szkotów. Aktor wspomina, że dzięki niej w dzieciństwie uczył się angielskich manier i obyczajów. By tego wszystkiego było mało, urodził się w Bejrucie w Libanie, a wychowywał na Hawajach, w Sydney w Australii oraz w Toronto w Kanadzie. W większości jednak to dziadkowie i nianie zajmowały się młodym Reevesem, gdyż jego matka dużo pracowała i miała różne problemy osobiste, których efektem były cztery małżeństwa. 

W liceum Keanu nie był typem kujona grzecznie siedzącego na lekcjach i potulnie zgadzającego się na wszystko, co mu się powiedziało. Był to krewki chłopak, co "zaowocowało" nauką w pięciu liceach w przeciągu pięciu lat. W nauce nie pomagała mu dysleksja. Zmieniło się to dopiero, gdy odkrył talent sportowy. Aktywnie uprawiał hokeja w roli bramkarza i dostał nawet pseudonim "ściana". Reeves miał nadzwyczajny talent, który mógł go doprowadzić na najwyższe szczeble kariery w tym sporcie, lecz kontuzja zakończyła jego marzenia o grze w lidze zawodowej i reprezentacji Kanady. Koniec końców Reeves stwierdził, że papierki do niczego nie są potrzebne, więc liceum nie skończył, gdyż chciał zostać aktorem, a grać w teatrze zaczął już jako dziecko.

Jak wielu młodych aktorów, zaczynał od małych rólek w telewizji, filmów krótkometrażowych oraz reklam. Pierwszą trochę większą rolą było W zakolu rzeki z 1986 roku, które okazało się artystycznym sukcesem i otworzyło mu furtkę do gatunku filmów młodzieżowych, w którym występował do końca lat 80. Największym jego hitem była Wspaniała przygoda Billa i Teda oraz jej sequel.

Lata 90. to zerwanie z tytułem idola nastolatek, by skupić się na poważniejszym aktorstwie. Na początku był hit Na fali oraz świetnie oceniane przez krytykę niezależne kino My Own Private Idaho, gdzie zagrał z Riverem Phoenixem. Przełom to jednak rok 1994, czyli popularny Speed, który stanowił dla niego przepustkę do pierwszej ligi. 

Keanu Reeves nigdy nie wybierał ról poprzez pryzmat finansowy. Dobrym przykładem jest sequel Speed, za który oferowano mu 11 mln dolarów, co byłoby rekordem w jego karierze. Zamiast tego wolał zagrać w teatrze w sztuce "Hamlet" i pojechać na trasę koncertową ze swoim zespołem. Niestety jego kolejne wybory zawodowe nie były najlepsze. Wiele filmów, jak np. Johnny Mnemonic, poniosło komercyjne i artystyczne porażki. 

Pod koniec lat 90. sytuacja zaczęła się zmieniać dzięki dwóm ambitniejszym dramatom. Przed pierwszym z nich Reeves zszokował branżę decyzją, do jakiej mało kto byłby zdolny. Przy Adwokacie diabła zdecydował się obniżyć swoje honorarium o 2 mln dolarów, aby można było zatrudnić Ala Pacino. Kilka lat później sytuacja powtórzyła się w filmie The Replacements, gdzie zrezygnował z 90% swojej wypłaty w zamian za gwarancję zatrudnienia Gene'a Hackmana. Mało który aktor w branży filmowej zrobiłby coś tak wyjątkowego.

Prawdziwy przełom i życiowa rola to rok 1999, czyli Matrix, kiedy przez kilka miesięcy musiał uczyć się choreografii sztuk walki pod okiem legendarnego mistrza Yuen Woo Pinga. Film zebrał świetne recenzje i osiągnął status kultowego. Aktor wykazał się niezwykłą wytrwałością i wyjątkowym podejściem, trenując przez wiele miesięcy po 8 godzin dziennie. Czasem w wywiadach powtarza, że dzięki mistrzowi Pingowi i swojego przyjacielowi, Tigerowi Chenowi, na poważnie zainteresował się sztukami walki. Na portalach z nimi związanych pojawiają się czasem głosy krytyczne, mówiące, że Reeves sztucznie odtwarza choreografię i brak w niej płynności ruchów.

XXI wiek to czas sukcesów Reevesa z sequelami Matriksa oraz innymi filmami: The Replacements, Sweet November, The Watcher, Something's Gotta Give i Constantine. Natomiast krytycy zachwycali się jego rolą w A Scanner Darkly. Niedawno zagrał w filmie 47 Roninów, który okazał się jedną z największych klap 2013 roku. Powrót do kina wysokobudżetowego nie był udany dla Reevesa, bo obecnie analitycy przewidują straty tego filmu w wysokości ok. 200 mln dolarów.

W ubiegłym roku Keanu Reeves zadebiutował jako reżyser filmem Man of Tai Chi, gdzie zagrał także jako główny czarny charakter. Film planował od 2008 roku, a w głównej roli obsadził swojego przyjaciela zza kulis Matriksa, Tigera Chena. Do współpracy zaprosił Yuen Woo Pinga, który odpowiadał za choreografię walk. Obraz zebrał dobre recenzje, osiągnął sukces i został nagrodzony podczas festiwalu filmowego w Pekinie. Sama legenda kina akcji, John Woo, chwalił umiejętności reżyserskie Reevesa, który potrafił w sposób efektowny pokazać akcję. 

Poza hobbystyczną karierą muzyczną ma na swoim koncie także debiut literacki oraz rolę producenta głośnego dokumentu "Side by Side", w którym z uznanymi reżyserami rozmawiał o nowinkach technologicznych w kinie.

Przyszłość Reevesa stoi pod znakiem zapytania, bo porażka tak dużego blockbustera jak 47 Roninów zawsze ma wpływ na karierę. Niedługo zobaczymy go w dramacie science fiction Passengers, który może wzmocnić jego pozycję pod względem artystycznym. Dodatkowo cały czas w planach jest trzecia część przygód Billa i Teda. Swego czasu Reeves był także kandydatem do głównej roli w aktorskiej wersji serialu "Cowboy Bebop".

Keanu Reeves to człowiek niezwykle skromny i "zwyczajny", który twardo stąpa po ziemi. Najpewniej to życie ukształtowało go i nie pozwoliło, by sukces uderzył mu do głowy. Tuż po światowym triumfie Matriksa spotkała go tragedia, gdyż spodziewał się dziecka, lecz w listopadzie 1999 roku urodziło się martwe, a dwa lata później w wypadku zginęła jego dziewczyna. Od tego czasu z nikim na poważnie się nie związał. 

To jeden z tych ludzi Hollywood, który pomimo sukces pozostaje "chłopakiem z sąsiedztwa". Mimo wzlotów i upadków w karierze, których zaliczył już sporo, zawsze wracał z czymś, obok czego nie można było przejść obojętnie. Chociaż eksperci z branży przewidują koniec jego kariery wraz z porażką 47 Roninów, możemy być pewni, że ambicja Reevesa jeszcze nas zaskoczy. Być może w serialu, gdzie jeszcze nigdy na poważnie nie zagrał?