Kino młodzieżowe nie zawsze jest ciepłe i przytulne niczym pluszak z dzieciństwa. Mroczne thrillery z wątkiem miłosnym w tle rozpalają wyobraźnię i pragnienia, zwłaszcza młodych kobiet. Tym właśnie tłumaczy się m.in. fenomen sagi Zmierzch, w której główny bohater, Edward Cullen, zakochuje się w zwykłej uczennicy liceum. Jest to miłość trudna, praktycznie niemożliwa do spełniania, a sam Edward staje się niedoścignionym wzorem mężczyzny idealnego. Choć historia przystojnego wampira i jego miłosnych przeciwności zyskała równie wielu zwolenników, co antyfanów, nie można zaprzeczyć, że stała się swego rodzaju kanonem. Czy słusznie?

Filmy bazujące na książkach to nie tylko ckliwe, ściskające za serce i wyciskające łzy opowiastki . To również kino przygodowe, w którym nastolatki jawią się niczym bohaterowie ratujący świat. The Hunger Games to postapokaliptyczna wizja totalitarnego świata, w którym Katniss Everdeen wbrew własnej woli zostaje symbolem ruchu oporu. Stan wojny, w którym pogrąża się świat 12 dystryktów Panem, próba obalenia prezydenta Snow, sama idea igrzysk śmierci jako gry, w której dzieci mordują dzieci, przyprawia o dreszcze i mimo wszystko daje do myślenia nad współczesnymi problemami. Z drugiej strony na ekrany trafiła seria Divergent, która wydaje się być nieudaną kopią Igrzysk śmierci. Tym razem młodzież nie dała się skusić na efekty specjalne czy pseudomoralizatorską historię o walce pomiędzy dobrem i złem. Niezgodna jest po prostu słaba jak na współczesne standardy, w efekcie czego zaliczyła spektakularną klapę. Młodzież jest mądra i posiada jasno sprecyzowane oczekiwania, których film kiepski już na poziomie scenariusza spełnić nie jest w stanie.

Kino młodzieżowe to również wysokobudżetowe produkcje, gwarantujące magię i rozrywkę. Seria o nastoletnim czarodzieju, Harrym Potterze, jest swego rodzaju fenomenem. Początkowo skierowana do dzieci, dorastała razem z nimi, przechodząc wspólnie okres nastoletniego buntu, aby osiągnąć względną dojrzałość. Czaruje do tej pory, wzbudzając różnorodne emocje w każdej grupie wiekowej. Nieco mniej magii, a więcej technologii posiada seria Transformers. To kino czysto rozrywkowe, którego fabuła jest niezobowiązująca, ale za to podbija serca efekciarstwem i wartką akcją. Nie zmusza do myślenia, analizowania, odnajdywania siebie w bohaterach. Jest wizualną ucztą dla fanów i niczego więcej nie należy oczekiwać.

Filmy skierowane do młodzieży bywają też nadzwyczaj lekkie w odbiorze. Pojawiają się, by zatrzymać uwagę widzów na chwilę, a następnie szybko znikają. Dużą popularnością cieszą się tutaj musicale albo filmy przepełnione tanecznymi układami. Głównym celem takich produkcji jest pokazanie drogi do spełniania marzeń. Motywują, portretując bohaterów przezwyciężających swoje słabości, pokonujących kolejne przeszkody, by wysiłkiem i pracą odnieść wymarzony sukces. Nieważne, czy taki film nazwiemy High School Musical, Pitch Perfect czy Step Up - idea jest wzniosła, pomysłów na realizację jest wiele, ale przekaz zawsze jest ten sam: warto dążyć do realizacji marzeń.

A co z komediami? Jest The Bling Ring, opowiadający o grupie nastolatków włamujących się do domów gwiazd Hollywood, by przez chwilę pokosztować ich życia, LOL, portretujący życie porzuconej przez chłopaka dziewczyny, 10 Things I Hate About You czy Znów mam 17 lat i wiele, wiele innych filmów, które wielokrotnie wzbudzały uśmiech na naszej twarzy. Niejednokrotnie daliśmy się zaskoczyć nieoczekiwanym obrotem spraw albo wręcz przeciwnie - zażenowani wychodziliśmy z kina. Zależy od tego, kto i jak bardzo jest odporny na absurdy życia codziennego głównych bohaterów.

Kino młodzieżowe jest więc całkowitym pomieszaniem gatunków, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Bywa nadzwyczaj dobre, ale równie dobrze może być totalną klapą. Po prostu wszystko zależy od tego, czego akurat potrzeba w życiu w danej chwili, i od nastroju. Zawsze znajdzie się taki film, który odpowie na potrzeby, zwłaszcza nastoletnich widzów. Choć z drugiej strony - gdzie jest powiedziane, że dorosłym wstęp wzbroniony?