Raz na jakiś czas pojawia się gra, która niemal od razu zdobywa serca graczy, recenzentów i twórców, a z biegiem czasu staje się prawdziwą legendą. Taki właśnie status osiągnęła seria Syberia. Po 13 latach oczekiwań fani w końcu doczekali się kontynuacji przygód Kate Walker. Ale 13 lat to przecież długi czas… Czy takie miejsca jak Valadilene, Volarberg czy Jukol coś wam mówią? Jak zaczęła się ta niezwykła historia?

Anna Voralberg, właścicielka wyjątkowej fabryki automatów, zmarła w wieku ponad 80 lat. Miała właśnie sprzedać swoje przedsiębiorstwo, a prawniczka Kate Walker z firmy Marson & Lormont miała doprowadzić do finalizacji transakcji z amerykańskim koncernem, Universal Toy Company. Kate jednak szybko przekonała się, że to zadanie nie będzie ani łatwe, ani szybkie. Po przyjeździe do miasteczka Valadilene, w pobliżu francuskich Alp, pierwszym widokiem, który ją przywitał, był pogrzeb Anny Voralberg. Co gorsza, notariusz ujawnia Kate, że istnieje jeszcze brat Anny – Hans, który jest jedynym spadkobiercą fabryki. Wszystko, co trzeba teraz zrobić, to skontaktować się z nim. Ale Hans znajduje się na Syberii.

Po przeprowadzeniu krótkiego śledztwa w domu Voralbergów Kate odkrywa, że Hans uciekł z domu, gdy miał 18 lat, a jego ojciec upozorował jego śmierć. Ważną informację odkrywa dzięki pozytywkowi. W dzieciństwie Hans i jego siostra natrafili na jaskinię Jukoli, plemienia Eskimosów. Gdy Hans spróbował sięgnąć po lalkę mamuta, upadł i uderzył się w głowę, co zatrzymało rozwój jego umysłu na poziomie 10-latka. Zamiłowanie do mamutów i Syberii stało się jedynym tematem, który go interesował. Mimo opóźnienia rozwojowego, nie stracił swojego talentu do tworzenia niezwykłych wynalazków. Kate poznaje jedną z jego maszyn w fabryce – Oskara, najbardziej zaawansowanego (i najbardziej biurokratycznego) automatu-maszynistę. Odkrywa również kolejny fascynujący wynalazek – nakręcany pociąg.

Z pomocą Oskara, Kate rusza w podróż, której celem jest odnalezienie Hansa Voralberga. Pierwszym przystankiem na trasie jest niemieckie miasteczko Barrockstadt, które jest znane z uniwersytetu oraz ogromnego ogrodu botanicznego. W Barrockstadt Kate odkrywa więcej informacji o Syberii i Hansie. Okazuje się, że plemię Jukoli oswoiło mamuty, umożliwiając im przetrwanie do dziś. Hans, choć nie był oficjalnie studentem uczelni, uczestniczył w wykładach, a jego wynalazki, w tym estrada przed uczelnią, stały się jednym z symboli tego miejsca. Po naprawie uszkodzonego wynalazku, Kate wyrusza w dalszą drogę.

Kolejny przystanek to Komkolzgrad, surowe, komunistyczne miasteczko kopalniane. To miejsce, pełne symboli reżimu, jak wielkie posągi górników z sierpem i młotem, staje się kolejną przeszkodą w podróży Kate. Po naprawieniu pociągu Oskar zostaje napadnięty, a jego dłonie zostają skradzione przez byłego dyrektora miasteczka, Siergieja Borodina. Borodin chce, by Kate sprowadziła do niego Helenę Romańską, byłą śpiewaczkę operową, która była jego obsesją. Z pomocą Borysa Charowa, alkoholika i nieudanego astronauty, Kate udaje się do Aralbad, gdzie znajduje Helenę. Tam, pomagając jej odzyskać głos, Kate odkrywa kolejny kawałek układanki. Po dramatycznym występie operowym, Siergiej próbuje uwięzić kobiety, ale udaje im się uciec, kontynuując podróż w stronę Syberii.

To właśnie tutaj, wreszcie, Kate spotyka upragnionego Hansa Voralberga. Hans okazuje się być dokładnie takim, jak go opisano – cichym, spokojnym, prostym człowiekiem, zafascynowanym Syberią. Nie interesuje go transakcja dotycząca fabryki automatów; podpisuje umowę bez wahania. To, co naprawdę go pochłania, to fakt, że pociąg, którym podróżuje Kate, zabierze go na kolejną podróż. Zwraca się do Kate z pytaniem, czy nie dołączy do niego w tej wyprawie, ale ona uprzejmie odmawia. Dopiero gdy jest już na pokładzie samolotu, który miał zabrać ją do Nowego Jorku, Kate podejmuje szaleńczą decyzję – w ostatniej chwili rzuca się w pościg za pociągiem i wyrusza w nieznane z Hansem i Oskarem. Ważne jest to, że jej decyzja nie jest przypadkowa; dojrzewała przez całą podróż, w rozmowach telefonicznych z szefem, matką, chłopakiem i przyjaciółką.

Dwa lata później gracze otrzymują kontynuację, Syberia II, która zaczyna się dokładnie w tym samym miejscu, w którym zakończyła się poprzednia część. Choć mniej kultowa niż pierwsza, darzę ją większą sympatią. Wszystko za sprawą pierwszej lokacji na trasie Kate, Hansa i Oskara – miasteczka Romansburg. To tutaj śledzimy ich historię przez sporą część gry. Kate i jej towarzysze podróżują przez coraz zimniejsze tereny Rosji, gdzie potrzebują dużych zapasów węgla. W międzyczasie dowiadujemy się, że kancelaria, w której pracowała Kate, wynajęła prywatnego detektywa, aby ją odnaleźć. Zdobycie węgla staje się kluczowe, a w tej sprawie Kate spotyka kilka osobliwych postaci, takich jak Ivan i Igor. Podkrada im trochę benzyny, by uruchomić maszynę węglową. Niedługo później stan zdrowia Hansa gwałtownie się pogarsza. Jedyną nadzieją jest pomoc mnichów z pobliskiego klasztoru. Kate, stosując spryt, dostaje się do zakonu i przekonuje staruszka do udzielenia pomocy.

Rosyjski patriarcha okazuje się jednak mało pomocny, skreślając szanse Hansa na przeżycie. Nadzieja powraca, gdy pojawia się medycyna Jukoli, dawnych znajomych Hansa, oraz zakonna biblioteka. Po wyzdrowieniu staruszka, bohaterowie nie opuszczają klasztoru w spokoju – głowa zakonu próbuje ich zatrzymać, ale udaje im się uciec przez dziurę w murze, zjeżdżając na trumnie w dół zbocza. Wydaje się, że nic gorszego już się nie wydarzy. Aż do momentu, gdy Igor i Ivan porwą pociąg! Kiedy Kate naprawiała mechanizm automatu w jednym z barów w Romansburgu, ci dwaj porwali pociąg, zabierając ze sobą Hansa i Oskara (a wystarczyło nie kraść tej benzyny...). Z pomocą Youkiego, dziwnego zwierzaka, Kate wyrusza w pościg za skradzionym pociągiem na maszynie przypominającej drezynę. Po krótkiej, lecz intensywnej gonitwie, udaje jej się dogonić pociąg.

Na pokładzie znajduje jednak tylko Oskara, z którym wyrusza dalej. Docierają na koniec torów, gdzie stoi ogromny posąg mamuta. Kate odnajduje wioskę legendarnych Jukoli, miejsce równie tajemnicze, co fascynujące. Po odnalezieniu Hansa okazuje się, że ten znów jest bliski śmierci. Z pomocą przychodzi Oskar, który poświęca swoje życie, aby użyczyć ciała swojemu twórcy. Hans i Kate wypływają statkiem z wioski Jukoli, aby w końcu dotrzeć do mistycznej wyspy – Syberii. Po uruchomieniu wielkich trąb, zjawiają się mamuty, a Hans wsiada na grzbiet jednego z nich. Kate patrzy wzruszona na oddalającego się przyjaciela…