Abstrahując od politycznych preferencji, to twórcy jednak podejmują temat teorii spiskowej, który w kulturze masowej był na wskroś przez lata penetrowany. Również zdarzało się to oczywiście w kręgu X muzy. Przypomnijmy sobie kilka najsłynniejszych przykładów użycia pojęcia spisku z seriali i filmów

The X-Files

Tomasz Raczek kiedyś - słusznie według mnie - przyznał, że w dużej mierze sukces serialu Chrisa Cartera leży po stronie teorii spiskowych i oczywiście rządu. Każdy lubi się bać, ale jeżeli wpleciemy w to rząd, który w obowiązkowych białych rękawiczkach zamiata śmieci i trupy pod dywan, to mamy uwagę odbiorcy w pełni. Właśnie ta cecha sprawiła, że Z Archiwum X żyło tak długim życiem i doczekało się nawet w tym roku wskrzeszenia z grobu. Jeżeli Carter będzie grał kartą „rządową” (która w okresie nadchodzących wyborów w Ameryce może stać się asem w rękawie), to może jeszcze pociągnąć tę sagę.

Lost

Stylistyczno-tematyczny potomek powyższego serialu i Twin Peaks ma dla mnie ogromną wartość sentymentalną. Czas największej popularności Zagubionych (czyli sezony 1-3) przypadł na lata mojej edukacji w podstawówce i pierwsze łącze internetowe. Pamiętam, jak w każdą premierę odcinka na AXN siadałem jak na szpilkach, a potem wertowałem sterty stron na forum (zagubieni.pl - pamięta ktoś?). Im sytuacja robiła się bardziej zagmatwana, tym coraz mniej moich znajomych podążało za historią rozbitków z Oceanic 815. O dziwo mnie się coraz bardziej podobało. Sterty teorii odnoszące się od rządu aż po mitologię były miodem na moje serce. A - jeżeli uważasz, że finał był słaby, to nie zrozumiałeś tego serialu.

Prison Break

Kolejna miłość z podstawówki. Pierwsze dwa sezony w tamtych czasach były kwintesencją telewizyjnego napięcia (potem odkryłem Breaking Bad oraz The Shield i zrozumiałem, jaki byłem głupi). Oczywiście na pierwszym planie znajdowała się ucieczka z więzienia, lecz równolegle na drugim planie toczyła się walka o ujawnienie spisku, który spowodował wydanie wyroku egzekucji na Lincolnie. No i znowu był w to zamierzony rząd. Tutaj przybierało to formę groteskową - posługiwano się niewzruszonymi agentami (którzy potem się nawrócili) o zimnym spojrzeniu, skutecznie zacierającymi wszystkie ślady. Intryga (jak i cały serial) trzymała się kupy jeszcze w drugim sezonie, ale potem całość zmieniła się w czyste science fiction.

JFK

Morderstwo Kennedy’ego to jeden z najważniejszych momentów historii nie tylko amerykańskiej, ale historii w ogóle. Ta śmierć zmieniła na zawsze kraj Washingtona i była tylko preludium do burzliwego przełomu lat 60. i 70. Oczywiście tam, gdzie ginie ktoś o wysokim statusie społecznym, rodzą się pytania i kontrowersje. Oliver Stone, jeden z czołowych reżyserów kina z gatunku rozliczeniowego, w swoim filmie z 1991 roku wziął na tapetę właśnie temat kontrowersji wokół słynnych dwóch strzałów. Jak to u Stone’a bywa, JFK bada pieczołowicie nie tylko wydarzenia, ale także relacje otoczenia. Po dziś dzień świetne kino.

The Insider

Odpocznijmy od rządu. Michael Mann to Stanley Kubrick kina akcji, a w jednym ze swoich bardziej znanych filmów opowiedział historię pracownika firmy tytoniowej, który jest w posiadaniu ściśle strzeżonych danych na temat szkodliwości wyrobów tytoniowych. Oczywiście zła korpo-organizacja próbuje go powstrzymać. Oparta na prawdziwych faktach opowieść u Manna zyskuje treść symboliczną. W Informatorze przewijają się ulubione zagadnienia tematyczne amerykańskiego reżysera, takie jak rodzina czy miłość do ukochanej kobiety. Spisek tutaj schodzi niejako na drugi plan - jak zwykle w wielkim kinie liczą się przede wszystkim ludzie.

All the President's Men

Na zakończenie film, który jako jedyny z wyżej wymienionych obrazów oskarżających rząd ma podłoże faktyczne. Wszyscy ludzie prezydenta to dziś klasyk kina (spójrzcie dla przykładu, ile z tego filmu "ukradli" twórcy nagrodzonego tegorocznymi Oscarami Spotlight) szpiegowskiego i dziennikarskiego. Pakula, portretując mozolne śledztwo w sprawie Watergate, nakreślił tak wyraziste ramy gatunkowe, że dzisiaj dosłownie każdy film podejmujący się tematyki związanej z aferami rządowymi kradnie z tego ponadczasowego arcydzieła. Jeżeli jeszcze ktoś tego nie widział, to najwyższy czas nadrobić zaległości.