Meghan Markle krytykuje Kill Billa za stereotyp azjatyckich kobiet

Była aktorka i żona księcia Harry'ego opowiedziała o tym w swoim podcaście.

Autopromocja

Autopromocja

Była aktorka i żona księcia Harry'ego opowiedziała o tym w swoim podcaście.

Reklama

Sara Karmańska 5 października 2022 o 19:00

Tagi: lucy liu

Sara Karmańska 5 października 2022 o 19:00

Tagi: lucy liu

Meghan Markle powróciła z kolejnym odcinkiem swojego podcastu pod tytułem Archetypes. To pierwszy odcinek, który pojawił się na Spotify od czasu śmierci brytyjskiej królowej, Elżbiety II. Odcinek został poświęcony stereotypowi azjatyckiej Dragon Lady, który został omówiony przy wykorzystaniu dwóch filmów – Austin Powers i Kill Bill. Gościnią odcinka była Nancy Wang Yuen, która omawiała ten stereotyp w książce Reel Inequality: Hollywood Actors and Racism.

Zobacz także:

"Nie ma czarnych Valyrian" – współautorzy George'a R.R. Martina oskarżani o rasizm

Stranger Things: Kto jest kim? - LUCAS SINCLAIR - Lucas należy do grupy przyjaciół z miasteczka Hawkins i jest także najbliższym przyjacielem Max, która dołączyła do serialu w 2. sezonie. Kiedy w pierwszej serii wśród jego znajomych pojawiła się Jedenastka, on jako jedyny widział w niej potencjalne zagrożenie i nie pochwalał przyjaznego podejścia swoich kolegów do jej osoby. Lucas szybko przekonał się jednak, że ta próbuje jedynie chronić zarówno jego, jak i Mike'a, Willa i Dustina. Dlatego też, w każdym dotychczasowym sezonie, wraz z nią walczył ze złymi potworami.

Stranger Things - aktor z serialu wspomina rasizm, jaki dotknął go na początku gry w produkcji

Kill Bill w podcaście Meghan Markle

Meghan Markle zarzuciła produkcjom takim jak Austin Powers i Kill Bill szkodliwe przedstawianie kobiet azjatyckiego pochodzenia jako nadmiernie zseksualizowanych i/lub agresywnych. Była aktorka powiedziała:

Filmy takie jak „Austin Powers” i „Kill Bill” przedstawiały te postacie kobiet azjatyckiego pochodzenia jako często nadmiernie zseksualizowane lub agresywne. I to nie tylko te dwa przykłady, jest ich o wiele więcej. … To przeniknęło do wielu naszych form rozrywki. Ale te toksyczne stereotypy o kobietach pochodzenia azjatyckiego nie kończą się po prostu z chwilą pojawienia się napisów końcowych.

Nancy Wang Yuen dodała, że kiedyś użyto wobec niej obraźliwego określenia „Jestem taki napalony” (ang. me so horny), które pojawiło się w filmie „Full Metal Jacket”

Sama zostałam zaczepiona na lotnisku w Atlancie (…) przez nieznajomego, który powiedział: „jestem taki napalony”, po prostu mi to wykrzyczał. Wiedziałam dlaczego, ponieważ rozejrzałam się i dotarło do mnie, że jestem jedyną Azjatką w zasięgu wzroku. Wiedziałam, że mówi do mnie, chociaż nawet nie wiem, czy kiedykolwiek widział „Full Metal Jacket”.

Meghan Markle skomentowała także przykładowe postacie takie jak hiperseksualizowane bliźniaczki Fook Yu i Fook Mi oraz brutalną przywódczynię Yakuzy O-Ren Ishii. W ostatnią w filmie Kill Bill wcielała się Lucy Liu, która jest zdania, że O-Ren nie jest szkodliwym azjatyckim stereotypem.

W 2021 roku na łamach Teen Vogue opublikowano esej pod tytułem „Hollywood odegrał rolę w hiperseksualizowaniu azjatyckich kobiet”, w którym India Roby określiła Dragon Lady jako „przebiegłą i podstępną” oraz postać, która „wykorzystuje swoją seksualność jako potężne narzędzie manipulacji, ale często jest emocjonalnie i seksualnie chłodna i zagraża męskości”. O-Ren Ishii była jednym z przykładów na potwierdzenie tej tezy.

Lucy Liu nie zgodziła się z tym twierdzeniem we własnym artykule, który został opublikowany w Washington Post. Aktorka argumentowała w nim, że to oskarżenie nie ma sensu, ponieważ Quentin Tarantino stworzył w tym filmie inne podobnie myślące i działające postacie kobiece.

W „Kill Bill” oprócz Ishii występują trzy inne profesjonalne zabójczynie. Dlaczego nie nazwać Umy Thurman, Vivicy A. Fox czy Daryl Hannah Dragon Lady?

Liu dodała:

Mogę tylko stwierdzić, że to dlatego, że nie są Azjatkami. Mogłabym nosić smoking i blond perukę, ale nadal byłabym nazwana Dragon Lady ze względu na moje pochodzenie etniczne. Jeśli nie mogę grać pewnych ról, bo mainstreamowi Amerykanie nadal postrzegają mnie jako Inną, a nie chcę być obsadzana tylko w „typowo azjatyckich” rolach, ponieważ utrwalają one stereotypy, zaczynam czuć mury metaforycznego pudełka, w jakim stoją kobiety pochodzenia azjatyckiego i pacyficznego.