Finał "Continuum" w większości rozgrywa się praktycznie w jednej lokacji, oferując wielką kulminację całej historii. Na pewno w starciu z żołnierzami przyszłości nie można narzekać na nudę. Jest tutaj trochę akcji, strzelania i wybuchów, szkoda jednak, że postawiono na efekciarską zbroję bojową, która wygląda tragicznie sztucznie. Ten efekt komputerowy jest bardzo złej jakości i czegoś takiego nie powinno się pokazywać na ekranach telewizorów.

Fabularne rozwiązania są raczej oczekiwanie - szczególnych niespodzianek podczas konfrontacji nie ma. Chyba każdy mógł motywy Kelloga z przyszłości odgadnąć już kilka odcinków temu i na pewno wiedział, że Kellog z teraźniejszości nie da sobie w kaszę dmuchać. Dobrze zakończono ten wątek, bo wysłanie postaci w tak daleką przeszłość oferuje odpowiednią satysfakcję. Szkoda jedynie, że samej historii brakuje pazura. Nie ma tutaj fajerwerków, dramatyzmu czy wielkich emocji. Nie czuć w tych momentach, że oglądamy finał, a śmierć jednej z kluczowych dla serialu postaci nie wywołuje niczego poza obojętnością. Wszystko jest zaledwie poprawne.

[video-browser playlist="754037" suggest=""]

Pożegnania, potoki łez i ostateczne zamknięcie całej historii jest tylko częściowo satysfakcjonujące, bo w tym wszystkim widać ogrom niewykorzystanego potencjału pomysłów, takich jak na przykład osoba podróżnika z dalszej przyszłości, który po prostu wykorzystuje sytuację, by wrócić do domu. Z większym budżetem i być może z większą odwagą można było zrobić tutaj coś o wiele bardziej wyjątkowego. Mimo wszystko zakończenie jest odpowiednie. Powrót Kiry do jej czasów satysfakcjonuje i duży plus za to, że nie ma tutaj happy endu. To jest ten jedyny moment, który wywołuje emocje - również dzięki Rachel Nichols.

"Continuum" to 4 sezony solidnego serialu science fiction z fajną główną bohaterką, różnorodnymi pomysłami, ale też niewykorzystanym potencjałem. Dobrze się to oglądało, a zamknięcie historii jest po prostu niezłe. To spora zaleta, bo zbyt wiele seriali kończy się przed zamknięciem opowieści.