fot. Apple TV+

Po cudacznym wyjeździe integracyjnym ciekawiło, jak bohaterowie zareagują na "śmierć" Irvinga i powrót Helly R., gdy znajdą się ponownie w biurze. Zgodnie z przewidywaniami wszyscy byli wzburzeni, a Mark wyglądał na przybitego. Milchick zgodził się na przeprowadzenie pogrzebu, aby zamknąć temat współpracownika. Ceremonia była dziwna ze względu na kilkusekundową chwilę ciszy oraz komiczną, owocową głowę Irva na stypie. Mniej wesoło było, gdy Dylan podzielił się kilkoma anegdotkami o "zmarłym". Widać było, że bohater bardzo przeżył odejście przyjaciela. Humor mieszał się ze smutkiem, a twórcy przedstawili to z wyczuciem i w stylu Lumon.

Wzburzone reakcje Dylana oraz Helly R. wskazują na to, że ocena okresowa Milchicka była celna. W raporcie pojawiły się absurdalne i nieco dowcipne kwestie "napuszonych" słów oraz złego zastosowania spinacza do papieru. Widać jednak, że pracownicy stali się bardziej świadomi. Milchick traktował ich po ludzku – organizował imprezy muzyczne i na przykładzie szwedzkiego króla próbował wytłumaczyć im, dlaczego Helena ich szpiegowała. Zawsze chciał załagodzić sytuację pokojowo – w końcu wprowadził reformy i zabrał ich na integrację w teren, które jednak nie przyniosły oczekiwanego skutku. Naraził się tylko na krytykę ze strony zarządu i pani Huang.

fot. Apple TV+

Milchcik to naprawdę interesująca postać, bo wykazuje więcej empatii w stosunku do pracowników niż Cobel czy pani Huang. Jednocześnie też musi się kryć ze swoimi prawdziwymi uczuciami – jak wtedy, gdy wypytywał Natalie o reakcję na przerobiony obraz Kiera. Krzywy uśmiech można wziąć za potwierdzenie, że kobieta też poczuła się upokorzona przez firmę. Lumon przedmiotowo traktuje swoich pracowników. Teraz zmusza Milchicka, aby "skrócił smycz". Pani Huang też zwróciła mu uwagę, że przez jego działania Dylan, Mark i Helly czują się jak ludzie. Ocena okresowa wydawała się za surowa, bo czepiano się nieistotnych głupot, a do tego przeprowadzono pomiary reakcji i badano próbki moczu. Ta kontrola przekracza granice osobiste. Lumon to satyryczny obraz korporacji i ich pracowników. Za zasłoną humoru kryje się przerażająca rzeczywistość.

Nawet Helena wydaje się integralną częścią całego mechanizmu, bo i ona jest kontrolowana pod niemal każdym względem. Sprawdzano jej nastroje, a Mr. Drummond zaproponował jej sesję usłużności. Może i wyrosła na antagonistkę, ale mimo wszystko budzi trochę współczucia. Kobieta wcale nie ma lepiej niż jej alterka. Została zmuszona do powrotu do biura, aby ukończyć projekt Cold Harbor, tak ważny dla Lumon. Twórcy pewnie jeszcze nas trochę potrzymają w niepewności, czego dokładnie dotyczy rafinacja makrodanych, ale ta tajemnica przyciąga przed ekrany. I to świetny powód do tworzenia teorii i dyskusji między widzami.

fot. Apple TV+

Na razie największą ofiarą całego przedsięwzięcia wydaje się Helly R. Nie cierpi Lumon, a jej alterka z zewnątrz okazała się członkinią rodziny Eagan, czyli najbardziej znienawidzonych przez nią osób. Do tego Helena podszywała się pod nią, przez co popsuła jej romantyczną relację z Markiem. Zresztą sam Scout też stracił nadzieję przez kłamstwa Lumon i ciągłą obserwację. Można powiedzieć, że role się odwróciły, bo to Mark zawsze próbował przekonać do siebie Helly. Sprawiał, że miejsce pracy stawało się bardziej przyjazne. Teraz, po zredukowaniu biurek do trzech i usunięciu ze zdjęcia Irvinga, nic już nie będzie takie samo. Znając Helly i jej buntowniczą naturę, da popalić Lumon.

Czy w kolejnym odcinku będziemy mieć do czynienia z tym samym Markiem? Alter z zewnątrz przeszedł reintegrację, ale na efekty musi cierpliwie czekać pod czujnym okiem Reghabi, która niemal zamieszkała w jego domu. Zabieg niesie spore ryzyko. Pamiętamy, jak to się skończyło z Peteyem. Końcówka epizodu może wskazywać, że bohater jest coraz bliżej scalenia osobowości, bo przeniósł się w swoim umyśle do białych korytarzy Lumon i zobaczył panią Casey. Ta wizja wzruszyła Marka i rozemocjonowała widzów. Czy to jeden z kolejnych etapów reintegracji? Czy bohater osiągnął swój cel i może szpiegować Lumon od środka?

fot. Apple TV+

Jeśli chodzi o kwestię szpiegowania – niewykluczone, że takie zadanie miał pracowniczy alter Irvinga. Bohater z zewnątrz znowu zadzwonił do kogoś z informacją, że go zwolnili. Lumon wiedziało, że coś kombinuje. Do tego zostawił Dylanowi karteczkę z trasą, jak dojść do działu eksportowego, gdzie znajduje się czarny korytarz z jego obrazów. Znowu nie poznaliśmy żadnych konkretów. Niedopowiedzenia i atmosfera tajemniczości troszkę rozczarowują. Może coś się wyjaśni, gdy mężczyzna spotka się z Burtem? Z początku wydawało się, że bohater nie ma dobrych zamiarów w stosunku do Irva, ale po prostu chciał pogadać o ich niedozwolonej relacji, za którą został zwolniony. Obaj są poza Lumon, ale wydaje się, że ta więź w jakiś sposób przetrwała. Christopher Walken w swoim stylu przemycił nieco humoru. Wszystko to zadziałało, więc mięsna kolacja zapowiada się intrygująco.

Nie możemy też zapomnieć o Rickenie, który przerabia swoją książkę tak, aby pasowała do założeń Lumon. Chyba trudno uwierzyć, że wersja nasiąknięta propagandą będzie koniem trojańskim, który wznieci rewolucję w firmie. Nawet Devon nie jest przekonana do rzekomego sprytu męża. Wiemy przynajmniej, że motywacją do nanoszenia zmian w książce jest możliwość dużego zarobku, co jest kuszące, gdy ma się małe dziecko. Pomimo wydarzeń z Markiem i panią Casey/Gemmą para weszła w układ z Lumon.

fot. Apple TV+

Rozdzielenie zaserwowało kolejny solidny odcinek z dziwactwami, humorem i dramatem. Pod względem wizualnym prezentuje się znakomicie. Zabawa kadrami, które stanowią metaforę i współgrają z dialogami, jest wspaniała. Mowa tu choćby o scenie w łazience, gdzie twarz Helly odbija się w lustrze, więc w tym ujęciu mamy tak jakby dwie alterki. A gdy Milchick groźnie podchodzi do Marka, przekracza granicę – nie tylko tę metaforyczną, ale też dosłowną, bo przeszedł linię w tle. Do tego w początkowej scenie sprytnymi sposobami ukrywano twarz mężczyzny, który odbierał narzędzia od Felicii i jej współpracowniczki, a następnie kierował się do działu eksportowego. Montaż stoi tu na najlepszym poziomie, co sprawia, że serial jest jeszcze lepszy.

Nowy odcinek może nie przyniósł wielu wciskających w fotel emocji, ale wszystkie wątki są interesujące. Zastanawiam się, jak potoczą się losy bohaterów. Ciągle panuje aura tajemniczości, która przyciąga co tydzień przed ekrany. Jeden mniej pasjonujący epizod na pewno niczego nie zmienia w pozytywnym odbiorze 2. sezonu.