fot. Apple TV+

Kiedy już myślimy, że w Rozdzieleniu nie może być dziwniej, twórcy serwują nam odcinek kompletnie inny niż wszystko, co do tej pory widzieliśmy w tym serialu. Akcja przeniosła się na pokryte śniegiem odludzie, gdzie pracownicy MDR wzięli udział w Pierwszym Terenowym Zdarzeniu Rekreacyjno-Integracyjnym. Z dużym rozbawieniem obserwowało się ich reakcje na otwartą przestrzeń, wideo na szczycie klifu, martwą fokę, a także ich budzących grozę, milczących "bliźniaków", wskazujących im drogę. Nie dało się powstrzymać śmiechu na widok "najwyższego wodospadu na świecie", a także Milchicka traktującego swoich podwładnych jak dzieci.

Wraz z zapadającym zmrokiem odcinek stawał się coraz mroczniejszy. Groteskowa opowieść o Kierze i Dieterze przy ognisku przybrała makabryczny charakter. Helly wyśmiała absurdalną historię, którą Milchick przedstawił ze śmiertelną powagą. Co ciekawe, w tym odcinku aż do samego końca nie dało się stwierdzić ze stu procentową pewnością, czy mamy do czynienia z Helly, czy Heleną, która po prostu dobrze udawała swoją alterkę. Duża w tym zasługa Britt Lower.

fot. Apple TV+

Miałam duże wątpliwości, z kim mamy do czynienia. W przeciwieństwie do Irvinga... Bohater od początku czuł, że z Helly jest coś nie tak. Dawał jej to coraz bardziej do zrozumienia, dzięki czemu napięcie rosło. Domysły potwierdziły się za sprawą snu, przez który przebija się podświadomość mężczyzny. Widzieliśmy już coś podobnego w 1. sezonie, gdy podczas drzemki zalewał go czarny szlam. Tym razem w jego koszmarze pojawił się monitor, na którym można było dostrzec twarz oraz zniekształcone nazwisko Eagan. Zaskakiwał ten horrorowy klimat, bo trudno było się czegoś takiego spodziewać po tym serialu.

Irving domyślił się, że ma do czynienia z Heleną przede wszystkim przez sposób, w jaki kobieta traktowała przyjaciół. Wspaniale wybrzmiało stwierdzenie, że Helly nigdy nie była okrutna. To podkreśliło, że zespół był ze sobą niesamowicie zżyty. Zachowanie Irva było szokujące – próbował utopić Helenę w potoku, czym zaszantażował Milchicka. Niesamowita była ta natychmiastowa przemiana, gdy Helly wróciła, a on zaczął ją uspokajać. Emocje sięgały zenitu, aż do momentu, gdy Irv z Lumon został "skasowany". To doskonale domknęło ten odcinek pewnego rodzaju klamrą.

Ten epizod należał do Johna Turturro, który zagrał kapitalnie w każdej scenie. Jego postać była zagadkowa, przenikliwa, twarda i brutalna. Widać było, że bohater poczuł na końcu ulgę i radość, że jego poświęcenie nie poszło na marne. Wszystko to aktor zagrał z wyczuciem, aby nie przeszarżować, bo jednak Irving raczej był spokojnym, zrównoważonym i melancholijnym typem człowieka.

fot. Apple TV+

Czwarty odcinek Rozdzielenia wciągał i zaskakiwał na każdym kroku. Wyjazd integracyjny był oryginalny, komiczny i przedziwny, tak jak kolejne wątki z historii Kiera i jego bliźniaka. Nie wiadomo, jak to interpretować. Poza tym romans między Markiem a Helly/Heleną wszedł na wyższy poziom. Nie wiemy, jak bohater zareagował na reintegrację, ale alter z Lumon miał przebłyski z Gemmą.

Serial nie boi się zmian. Nie zamyka się w czterech białych ścianach i nie powtarza ogranych schematów z 1. sezonu. Historia jest progresywna, choć wciąż pełna tajemnic i piętrzących się zagadek. Do tego twórcy zawsze ukrywają pewne elementy zwiastujące przyszłe wydarzenia – jak choćby podtopienie Helly. Fabuła intryguje coraz bardziej, dlatego nie mogę się doczekać, co zobaczę w kolejnym tygodniu.