Choć 2 odcinek Valor zaczyna się z przytupem, to samej akcji znajdziemy w nim bardzo mało. Dla mnie osobiście nie jest to wadą, gdyż twórcy poświęcają czas na budowanie bohaterów i intrygi w którą są zaplątani, bez zbędnego raczenia widza niepotrzebnymi nikomu zapychaczami. Nie zabrakło też oczywiście humoru, który co prawda ogranicza się do jednej krótkiej sceny, ale mimo wszystko widok spanikowanego komandosa zwisającego ze śmigłowca naprawdę bawi. Zwłaszcza w kontekście jego krnąbrności i konfliktu z kpt. Gallo.

Śledztwo pary głównych bohaterów nabiera tempa, zaś cała sprawa coraz bardziej się komplikuje. To również trzeba zaliczyć na plus, bo gra to naprawdę dobrze i buduje napięcie, a stopień zagmatwania sprawia, że rozwiązanie nie jest od początku oczywiste dla widza. Zresztą pewnie jeszcze nie raz i nie dwa w trakcie całego sezonu trafi nam się moment, kiedy będziemy pewni rozwiązania zagadki feralnej misji tylko po to, by twórcy znów namącili.

Sceny treningu pilotów i późniejszego pokazu dla decydentów powinny spodobać się każdemu fanowi szybkiego i ryzykownego latania bojowego. I tu Valor wciąż nie może się wyzbyć błędów merytorycznych w swojej militarnej części. Na szczęście jednak jest to nadrabiane historią, a niedopatrzenia i braki w tym aspekcie nie osiągnęły jeszcze poziomu na tyle kuriozalnego, żeby przeszkodzić w odbiorze serialu.

Najsłabszy w tym odcinku jest wątek somalijski. Choć do przewidzenia było, że plan ucieczki pojmanych żołnierzy jest skazany na niepowodzenie, to jednak sposób, w jaki ich powstrzymano, jest po prostu słaby. Zwłaszcza sytuacja, w której wyszkolony operator wojsk specjalnych daje broń do ręki pilotowi śmigłowca, a sam bierze się za zakładnika. Bzdura straszna.

Reasumując, Valor ma potencjał na bycie udanym połączeniem thrillera szpiegowskiego z produkcją wojenną. Mam tylko nadzieję, że przyspieszy trochę tempa, gdyż chciałoby się zobaczyć tych dzielnych wojaków i piękne maszyny w akcji.