Najtrudniejszą rzeczą, jeśli chodzi o te historie, jest budowanie ich jednocześnie i przy zachowaniu takiego samego, narastającego tempa. To ważna rzecz na etapie pisania scenariusza. Na przykład teraz, kiedy już rozpoczęliśmy planowanie sezonu 3., wciąż głowimy się jak to przedstawić symultanicznie, bo za każdym razem jest to wyzwanie, a my się wciąż uczymy. Chcielibyśmy, żeby to miało charakter ośmiogodzinnego, czy dziewięciogodzinnego filmu, więc trzeba dobrze wyczuć to tempo.

Myślę, że cała rzecz w tym, że my obydwaj jesteśmy gośćmi od filmów i dorastaliśmy oglądając głównie filmy. Ja praktycznie nie miałem styczności z telewizją od czasów college'u, więc miałem problem, by się w to wczuć. I mimo, że Netflix miał pewne obawy przed traktowaniem 2. sezonu niczym sequela, to był jedyny sposób, żebyśmy wiedzieli co w ogóle trzeba robić. Większość ważnych lekcji wyniosłem z filmów i to one były tu punktem odniesienia. Oczywiście zdarza się, że powstaje mnóstwo sequeli nieudanych, co jest trochę przerażające. Ale potem przyglądasz się im wszystkim i z każdego wynosisz pewne lekcje, także z tych, które nie wyszły, po to, żeby wiedzieć, czego trzeba unikać (...) Dużo inspiracji czerpaliśmy w tym względzie od Jamesa Camerona. Braliśmy pod uwagę filmy Obcy - decydujące starcie, Terminatora 2, ale też Indianę Jonesa. James Cameron nieustannie podwyższa stawkę. Z jednego Obcego zrobił kilku, a także bawił się gatunkami. Tego nie zamierzaliśmy co prawda robić, ale uznawaliśmy to za bardzo ciekawe.