Marcin Dorociński to jeden z najlepszych polskich aktorów. Człowiek, który świetnie sobie radzi w mocnym, męskim kinie, ale także w filmach poważnych, które wymagają od niego wielu emocji przy tworzeniu wyjątkowych kreacji. Oto naszym zdaniem najlepsze filmy i seriale z Marcinem Dorocińskim.

Róża (2011)

Zaryzykuję stwierdzenie, że to najlepszy film w dorobku Marcina Dorocińskiego. Przejmujący, poruszający do głębi, bardzo bolesny. Róża to historia, która osadzona jest na ziemiach mazurskich tuż po II wojnie światowej. Kiedyś należały one do Niemców, teraz przyznano je Polakom. Róża, wdowa po niemieckim żołnierzu, nie ma łatwo w niesprzyjającej rzeczywistości, a powracający z frontu Tadeusz nie ma nic, do czego chciałby wrócić. Między tym dwojgiem rodzi się skomplikowana relacja, która pomoże im stawić czoła rzeczywistości. Bardzo naturalistyczny, surowy i gorzki film.

Lęk wysokości (2011)

Prosta historia, która kryje w sobie tak wiele głębokich treści, niewidocznych na pierwszy rzut oka. Dorociński wciela się tu w postać Tomka, którego poukładane życie i karierę przerywa wiadomość o złym stanie zdrowia jego ojca. Od lat nie mieli oni ze sobą dobrego kontaktu, wiele między nimi niewypowiedzianych słów i negatywnych emocji. W grze aktorskiej Dorocińskiego jest coś nieuchwytnego, coś porażającego, co sprawia, że ten film nabiera barw. Do tego partneruje mu doskonały Krzysztof Stroińśki.

Rewers (2009)

Film, który naprawdę warto docenić, bo nie cierpimy na nadmiar dobrych komedii w polskim kinie (a już w szczególności, gdy jest to czarna komedia). Rewers to film ciekawy ze względu na sposób prowadzenia narracji, a ta dobywa się w dwóch płaszczyznach czasowych – w latach 50. i współcześnie. Główną bohaterką jest Sabina, szara myszka, która do szczęścia potrzebuje mężczyzny. I w końcu zjawia się ten idealny – grany właśnie przez Dorocińśkiego. Jego pojawienie się uruchomi lawinę nieprzewidzianych zdarzeń… Błyskotliwa, inteligentna i zabawna komedia.

Moje córki krowy (2015)

W tym filmie Dorociński wszystkich zaskoczył swoim talentem komediowym – brawurowo wcielił się w męża-pantoflarza, który w milczeniu znosi kolejne pretensje żony i całej jej rodziny. Trzeba jednak pamiętać, że każdy ma swoje granice, więc ma je też Grzegorz. Moje córki krowy to jeden z najlepszych polskich filmów w ostatnich latach. Bardzo dobre kino obyczajowe, które choć porusza trudną tematykę choroby i śmierci, robi to w lekki sposób, wykorzystując sporo humoru i satyry, a na koniec i tak zostawia ze łzami wzruszenia.

Jack Strong (2014)

Marcin Dorociński w roli pułkownika Ryszarda Kuklińskiego to z pewnością jedna z najlepszych kreacji w polskim kinie ostatnich lat. Portretowana przez niego małomówna, pozbawiona zbędnych dodatków scenariuszowych postać staje się w tym filmie bohaterem mimowolnym, herosem na miarę czasów, które zostały ukazane w dziele Władysława Pasikowskiego. Produkcja ta, w odróżnieniu od innych polskich obrazów tego typu, bardzo umiejętnie zrywa z konwencją hagiograficzną, przez co czyny są tutaj ważniejsze niż słowa. Osobiste dramaty pułkownika Kuklińskiego, reżyserska dbałość o detale czy fabuła wciągająca nieśpiesznie na zasadzie odkrywania zagadki – to wszystko przekłada się na kapitalny klimat filmu Pasikowskiego.