Resident Evil

Pierwsze odsłony tej ekranizacji były całkiem przyzwoitymi produkcjami. Historia początkowo tylko lekko nawiązywała do popularnej serii zapoczątkowanej w 1996 roku przez Capcom, ale wraz z kolejnymi częściami filmu wprowadzano coraz więcej wspólnych elementów. Scenariusz całej adaptacji to wariacje różnych wątków z gry. Głowna bohaterka, Alice, w którą wcieliła się Milla Jovovich, została natomiast wykreowana specjalnie na potrzeby filmu.

Pierwsza część została przez większość osób uznana za najlepszą, jednak seria po trzeciej odsłonie zaczęła obierać niewłaściwy kierunek. Główne skrzypce zagrały efekty specjalne, a fabuła oraz klimat zeszły całkowicie na dalszy plan. Cykl ten z czystym sumieniem można polecić wielbicielom zombiaków.

Silent Hill

W filmowym Silent Hill doskonale przeniesiono klimat, jaki towarzyszył grze. Miasto odwzorowano perfekcyjnie, co idealnie oddało tajemniczy nastrój. Film nie jest ekranizacją żadnej części gry, ale zdecydowanie najbliżej mu do pierwszej odsłony. Piętą Achillesa okazał się scenariusz - w wielu miejscach niedopracowany, przez co niektórzy odbiorcy mogli poczuć się nieco zagubieni.

Twórcy pozostali bardzo wierni światu wykreowanemu w grze. Doskonała scenografia, zdjęcia oraz muzyka to kolejne atuty tego dzieła. Ponadto w filmie można dostrzec wiele nawiązań oraz smaczków do jego wirtualnego odpowiednika. Warto także wspomnieć o kontynuacji, która zepsuła dobre wrażenie wykreowane przez poprzednika.

Doom

Prosta, lekka i przewidywalna historia, która zapożyczyła wiele elementów z trzeciej części Doom. Fabuła, mimo że sztampowa, sprawdziła się całkiem przyzwoicie jako tło do kolejnych kadrów przedstawionych na ekranie.

Warto w szczególności pochwalić kilkuminutową scenę przedstawioną z perspektywy widzianej oczami bohatera, która w bardzo fajny sposób oddaje hołd grze. Film może to i mierny, ale na tle większości adaptacji gier ogląda się go całkiem dobrze. Niewymagające kino na niedzielny wieczór i doskonały dodatek do popcornu.

Warcraft

Często bywa tak, że film, który nie podoba się krytykom, zbiera całkiem pochlebne opinie wśród pozostałych widzów. Podobnie jest w przypadku ekranizacji Warcrafta. Większość krytyków nie zostawiła na nim suchej nitki, jednak fani gry oraz casualowi odbiorcy są w dużej mierze zadowoleni z końcowego efektu, jakim jest Warcraft .

Zachwycać może przede wszystkim scenografia oraz efekty wizualne. Orkowie na dużym ekranie prezentują się wyśmienicie - zostali oni znacznie lepiej wykreowani niż przedstawiciele ludzi. Obrywa nieco scenariusz, który traktuje wątki pobieżnie. Nie rozwija ich wystarczająco, gdyż po prostu nie ma na to czasu. Jest to szybka i prosta opowieść o wojnie między ludźmi i orkami, która nie ustrzegła się wielu błędów, ale obraz ten w swoim gatunku wypada bardzo korzystnie.