źródło: Forum Film / materiały prasowe

Erratum

Marek Lechki stworzył film z terapeutycznym potencjałem, który przedstawia losy bohatera chcącego rozliczyć się z przeszłością i uporządkować własne życie. Trudne spotkania z bliskimi i równie trudna drogą, którą musi przejść protagonista, aby zaznać wewnętrzny spokój. 

Katyń

Andrzej Wajda postanowił podjąć się trudnego zadania polegającego na nadaniu cech uniwersalnych tragicznemu wydarzeniu, zbrodni ukrywanej przez dziesięciolecia. Był to dla reżysera projekt dość osobisty – jego ojciec, oficer, został rozstrzelany przez Sowietów. Ostatecznie wydał on na świat obraz nasączony romantycznym mitem ofiary, bogato wypełniony symboliką. Jest to bardzo sugestywne przedstawienie zbrodni, choć cierpi na brak subiektywności: komentarza czy refleksji.

Kler

Smarzowski opowiedział w swoim filmie bardzo trudną historię, uwydatniając wiele wad funkcjonowania instytucji Kościoła. Z tego obrazu bije całe mnóstwo refleksji; wbrew pozorom nie jest to jedynie ślepa krytyka. Reżyser z wprawą skłania do myślenia, nie dokonując nadmiernego przewartościowania. 

Moje córki krowy

Kinga Dębska dała swoim aktorom sporo swobody, pozwalając na prawdziwy popis. Wykorzystali to zwłaszcza Kulesza i Dziędziel. Całość podejmuje temat trudnych relacji wewnątrz rodziny oraz choroby rodzica, która determinuje pewne wydarzenia. Film warto też docenić za świetnie napisane dialogi. 

Mowa ptaków

Bardzo specyficzne dzieło Xawerego Żuławskiego, który niejako kontynuował projekt swojego ojca. Dyskusyjny obraz, który wywołał wiele kontrowersji. Jedni powiedzą, że to pretensjonalne kino tkające subiektywną, dziwaczną prawdę o Polsce, inni zaś, że mamy tu do czynienia z niebanalną formą, w wyjątkowy sposób snującą opowieść. Kto ma rację? Warto przekonać się samemu.