Bestsellerową powieść Ernest Cline -Ready Player One miałem okazję przeczytać jakiś rok temu po wielu tygodniach poszukiwań na aukcjach internetowych i w księgarniach jej wersji fizycznej i elektronicznej. W końcu, gdy zasiadłem do lektury, finalny efekt przeszedł moje najśmielsze oczekiwania i całą powieść pochłonąłem w jeden dzień, nie mogąc się od niej oderwać. W związku z tym z wielką nadzieją poszedłem do kina na widowisko Steven Spielberg, jednak wiedziałem, że z przyczyn między innymi związanych z prawami autorskimi nie będzie można oddać opowieści Cline'a jeden do jednego. W czasie seansu bawiłem się świetnie i postanowiłem przygotować dla Was tekst, w którym omówię różnice pomiędzy literackim oryginałem a filmową adaptacją. Zapraszam do lektury.

Oczywiście największe różnice, które możemy zaobserwować w fabule filmu w porównaniu do książki, występują w charakterystyce poszczególnych zadań wykonywanych przez głównych bohaterów w celu zdobycia kluczy ukrytych przez Hallidaya. Pierwszym wyzwaniem w produkcji jest wielki, hardcorowy wyścig, w którym w roli przeszkód występują między innymi T-Rex oraz King Kong. Natomiast w powieści pierwsze zadanie jest związane z jednym z modułów do fabularnej gry Dungeons & Dragons, gdzie w komnacie Wade i jego przyjaciele musieli pokonać jedną z postaci z D&D w Joust, popularną grę arcadową z lat 80. Co ciekawe na jednym z IMAX-owych plakatów filmu, który możecie obejrzeć poniżej, widnieją dwa avatary z tej gry, charakterystyczni rycerze z kopiami na strusiach (po obydwóch stronach słowa ONE). Gdy zobaczyłem tę grafikę, byłem przekonany, że w kinie również będę świadkiem tej rozgrywki, jednak tak się nie stało, a szkoda, ponieważ pierwsze zadanie było świetnym elementem fabuły książki. W powieści ponadto nie wystarczyło tylko zdobyć klucz, ale także przejść dodatkowe wyzwania. W przypadku pierwszej wskazówki była to gra w Dungeons of Daggorath oraz przejście scena po scenie filmu WarGames.

Najbardziej zdziwiła mnie pewna kwestia dotycząca drugiego zadania z Jadeitowym Kluczem. Mianowicie w powieści była ona związana w dużej mierze z filmem Blade Runner, ponieważ wskazówka była podana w formie kultowego origami z produkcji Ridley Scott, a Jadeitowa Brama ukryta była w znanej z filmu maszynie Voighta-Kampffa, która służyła do ustalania, czy ktoś jest replikantem. Moje zdziwienie wynikało z tego, że wytwórnia Warner Bros., która odpowiada za Ready Player One posiada prawa do Łowcy androidów. Najprawdopodobniej brak tego elementu w kinowej produkcji wynika ze sporych kosztów odwzorowania świata z tego widowiska science-fiction. Jednak muszę przyznać, że zastępczy wybór Spielberga był strzałem w dziesiątkę, ponieważ sekwencja dziejąca się w hotelu znanym z The Shining była naprawdę fantastyczna. Natomiast ostatnie zadanie zostało już wierniej odwzorowane przez twórców z pewnymi różnicami. Najbardziej rzucającą się w oczy jest ta, że w filmie gra w Adventure była zadaniem, który pozwolił na zdobycie klucza, natomiast w książce w celu otrzymania Kryształowego Klucza trzeba było zagrać utwór zespołu Rush pod tytułem Discovery, a rozgrywka w Adventure była już finalnym etapem w Kryształowej Bramie.

Spora zmiana w filmie spotkała również wątek związany z pobytem bohaterów w bazie IOI. W filmie Samantha zostaje złapana przez najemników korporacji w kryjówce rebelii, która nie występuje w literackim oryginale, a następnie musi pracować dla firmy, aby odrobić swój dług. Z kolei w powieści człowiekiem, który zostaje złapany przez IOI, jest Wade, który specjalnie ukartował własne zatrzymanie, aby szpiegować korporację Nolana Sorrento. Pod przybranym nazwiskiem Watts tworzy fałszywą historię długu wobec IOI, aby przedstawiciele firmy zatrzymali go i zmusili do jego odrobienia. Gdy już dostaje się do firmy, udaje mu się zhakować system i zebrać wszystkie dane zebrane przez ekipę Sorrento na temat konkursu Hallidaya i Wielkiej Piątki jak nazywani są Parzival, Art3mis, Aech, Daito i Shoto. Na potrzeby filmu specjalnie powstał również dział lojalności kierowany przez F'Nale, której postać nie występuje w literackim pierwowzorze. Jeśli chodzi o innego współpracownika Sorrento w produkcji kinowej, i-R0ka, to w książce rola tego antybohatera jest o wiele bardziej okrojona. W filmie jest on stałym najemnikiem Nolana, natomiast w książce występuje zaledwie w kilku scenach i jest nikim innym, jak jednym z jajogłowych, który pozuje na fana popkultury, jednak nie jest w stanie pod względem wiedzy dorównać Wade'owi i spółce.

Zmiana, znacznie mniej drastyczna w porównaniu do powieści, spotkała w produkcji postać Daito. W filmie występuje on do samego końca i staje się udziałowcem Oasis wraz z innymi z Wielkiej Piątki, ma też duży wkład w zwycięstwo jajogłowych w bitwie z IOI pod zamkiem Anoraka. Niestety w książce Ernest Cline zgotował dla tego bohatera znacznie gorszy los, mianowicie w literackim pierwowzorze Daito ginie z rąk najemników Sorrento, a Shoto i reszta postanawiają go pomścić, zdobywając Oasis. Ponadto w filmie Daito i Shoto od początku są dobrymi kompanami Aecha i Parzivala, natomiast w książce nasi bohaterowie poznają się dopiero po zdobyciu Miedzianego Klucza. Różnica pomiędzy filmem a powieścią powstaje także w kwestii genezy pozyskania artefaktu powodującego zamianę w Gundama. W filmie urządzenie zostaje zdobyte przez Daito po wspólnej walce na jednej z planet, w której uczestniczyli także Shoto i Aech. Natomiast w książce Cline'a Parzival, Daito i Shoto przechodzą razem jedno z wyzwań, a Wade, aby zdobyć zaufanie sprzymierzeńca, postanawia oddać artefakt Daito. Następnie po śmierci przyjaciela Parzival otrzymuje od niego urządzenie w ramach ostatniej woli.

Ostatnią poruszoną w tym tekście kwestią, która różni film od książki, jest wątek Ogdena Morrowa. W powieści ta postać pojawia się zdecydowanie wcześniej, ponieważ zaprasza na swoje urodziny Parzivala i Art3mis do znanego z filmu klubu The Distracted Globe. W nim pojawia się avatar Morrowa, który powstrzymuje atak zastępów szóstek na imprezie. Ponadto podczas ostatecznej bitwy pod zamkiem Anoraka, Og oferuje bezpieczne schronienie i najnowocześniejszy sprzęt głównym bohaterom opowieści. W widowisku kinowym rola Morrowa zostaja o wiele bardziej okrojona do kilku retrospekcji i pojawienia się w finale filmu. Jednak Ogden po cichu wspiera Wade'a pod postacią Kustosza, oferując mu w pewnym momencie ćwierćdolarówkę, zawierającą dodatkowe życie. W powieści natomiast Parzival zdobywa ten artefakt w zupełnie inny sposób, mianowicie na planecie Archaide przechodzi bez straty życia Pac-Mana, za co zostaje nagrodzony ćwierćdolarówką. Ponadto w ostatecznej bitwie w filmie nasi bohaterowie używają do walki z Mechagodzillą Sorrento między innymi DeLoreana i Stalowego Giganta zrobionego przez Aecha, a Kulę Osuvox dezaktywuje Art3mis. Natomiast w filmie w tej walce Wade i spółka posługują się ogromnymi robotami, takimi jak Ultraman, które były nagrodą za zdobycie Jadeitowego Klucza, a Osuvox niszczy za pomocą swojego planu z bazy IOI Parzival.

Oto najważniejsze różnice między książką Ready Player One a jej filmową adaptacją. Jeśli zauważyliście jeszcze jakieś elementy, które pominąłem w tekście, to zachęcam do dyskusji w komentarzach.