„Siedemnaście mgnień wiosny” – antynazistowski epos radziecki

Akcja filmu rozgrywa się od 12 lutego do 24 marca 1945 roku, na krótko przed kapitulacja Niemiec podczas II wojny światowej. Filmowy bohater to Standartenführer Max Otto von Stirlitz, pracujący w gestapo, który w rzeczywistości jest radzieckim szpiegiem. Dostaje za zadanie dowiedzieć się, kto z czołowych przywódców Rzeszy prowadzi samodzielne negocjacje pokojowe z USA i Wielką Brytanią.

Zadanie Maksyma Maksymowicza Isajewa (bo tak się naprawdę nazywa) mocno komplikuje się, gdy zostaje on bez kontaktu z przywództwem z Moskwy. Dzieje się tak, ponieważ podczas bombardowania Berlina zniszczony zostaje dom, gdzie żyli operatorzy radiowi Stirlitza: Erwin i Catherine Keane. Erwin ginie, zaś nieprzytomna Catherine trafia do szpitala Charite…

Stirlitz wie na pewno, że tajne negocjacje odbywają się w Szwajcarii i że ich inicjatorem jest naczelny SS - Himmler. Posiada taką wiedzę, bo on sam, w imieniu swojego bezpośredniego przełożonego Schellenberga, jest w nie zaangażowany.

Aby zapobiec negocjacjom, Isajew decyduje się wykorzystać panującą w wyższych sferach Rzeszy rywalizację. Idzie na spotkanie z Reichsleiterem, Martinem Bormannem i składa mu raport o "zdradliwym spisku przeciwko Hitlerowi". Tymczasem w rękach szefa Gestapo Muellera znajdują się poważne dowody, wskazujące na Stirlitza jako sowieckiego rezydenta... Pętla na szyi Stirlitza zaczyna się zaciskać, jednak bohater dalej wykonuje swoją misję.

[image-browser playlist="606678" suggest=""]

Serial został zrealizowany na podstawie powieści Juliana Siemionowa. Na ekranach zagościł w 1973 roku (były to czasy rządów Breżniewa na Kremlu). Reżyserią zajęła się Tatiana Lioznowa. Ten kryminał polityczny składał się z 12 odcinków, z których każdy trwa ponad godzinę. Dzieło to zostało odznaczone Premią Państwową RFSRR oraz, co ważniejsze, zdobyło sobie miłość narodu. Ulubieńcem publiki został przede wszystkim Wiaczesław Tichonow, grający rolę Stirlitza vel. Isajewa.

Bez dwóch zdań pułkownik Isajew jest postacią kultową. Dzięki swej niebywałej inteligencji, opanowaniu i łutowi szczęścia, potrafi stawać na wysokości niełatwych zadań i wyjść cało z niejednej opresji. Do dziś popularne są też dowcipy o Striltizu, jak na przykład: gestapo przyszło aresztować Strilitza, obstawiło wszystkie wyjścia z budynku, a Strilitz i tak uciekł. Jak? Wyszedł wejściem. Postać Stirlitza została również sparodiowana w polskim stitcomie "Halo Hans" oraz rosyjskim filmie "Hitler Kaput".

[image-browser playlist="606679" suggest=""]

Serial posiada swój specyficzny klimat. Składa się na niego wiele czynników: montaż, praca kamery oraz muzyka (przeważnie bohaterska - dominują marsze, choć zdarzają się też liryczne nutki).

W 2009 roku odbyła się "powtórna premiera" serialu, tym razem w kolorze i w jakość full HD. Prace nad nową wersją trwały trzy lata; koloryzacja każdej pojedynczej minuty kosztowała 3 tysiące dolarów.

Wobec tego do Was należy wybór, czy obejrzeć czarno-białą, klasyczną opcję, czy też raczej nowoczesną, w kolorze. Bo jeśli wybór dostawicie Stirlitzowi, to on i tak "wyjdzie wejściem".