Brothers in Arms: Hell's Highway

Pierwszą częścią serii było Brothers in Arms: Road to Hill 30, stworzone przez studio Gearbox w 2005 roku. W przeciwieństwie do wielu innych strzelanek z perspektywy pierwszej osoby grę tę charakteryzowało taktyczne podejście do rozgrywki. Choć nadal główną część gameplayu stanowiło typowe eliminowanie wrogów, to konieczne było także zarządzanie swoim oddziałem, wydawanie mu kilka prostych komend i poleceń. Asystował temu specjalny widok z lotu ptaka, który pomagał dokładnie przyjrzeć się całej sytuacji. Zaledwie kilka miesięcy później ukazała się kolejna część, z podtytułem Earned in Blood. Zasady rozgrywki były niemal identyczne, a gra doczekała się jedynie kilku małych usprawnień. Część tę traktować należy bardziej jako dodatek niż pełnoprawną odsłonę cyklu.

Brother in Armns: Hell’s Highway to największy skok jakościowy względem "jedynki". Gra korzystała z trzeciej wersji silnika Unreal Engine, dostarczając rewelacyjną grafikę i zniszczenia niektórych elementów otoczenia. Oprócz modyfikacji opcji taktycznych dodano funkcję umożliwiającą przyleganie do osłon - gra wtedy zmieniała widok z perspektywy FPP na zza pleców bohatera. W każdej części przykładano dużą wagę do fabuły, która luźno powiązana była z serialem Kompania braci. W Hell’s Highway sporo uwagi poświęcono także przerywnikom filmowym. Były one nie tylko idealnie zmontowane, ale też perfekcyjnie ukazywały oblicze wojny. Powstały również odpowiedniki na urządzenia przenośne, a ten na konsolę PSP najbardziej zbliżony był do oryginału. Wersje na DS-a i telefony komórkowe znacznie odbiegały od podstawowych założeń, jakie wyznaczył pierwowzór.

Battlefield 1942

Portfolio Battlefielda pod względem gier osadzonych w okresie II wojny światowej w przeciwieństwie do serii innych producentów jest bardzo ubogie. Battlefield w pierwszych odsłonach nie był bezpośrednim konkurentem wielu wyżej wspomnianych tytułów, gdyż swoją ofertę kierował jedynie do graczy preferujących rozgrywkę sieciową. Wydany w 2002 roku Battlefield 1942, pierwsza część serii, umożliwiał grę w trybie jednoosobowym, jednak rolę prawdziwych graczy przejmowały boty, dlatego nie powinno się go porównywać do kampanii z gier pokrewnych. Gra oferowała możliwość wcielenia się w pięć klas żołnierzy: szturmowca, zwiadowcę, sanitariusza, inżyniera i żołnierza z ciężkim wyposażeniem zbrojnym. Każda z tych postaci posiadała inne uzbrojenie i specjalizowała się w różnych zadaniach. Mapy były wielkich rozmiarów, przez co wprowadzono możliwość kierowania pojazdami. Trzon "jedynki" do dzisiaj wykorzystywany jest w innych grach z tego cyklu.

W kolejnych latach wydano dwa rozszerzenia dodające do gry nowe mapy, uzbrojenie i pojazdy. Następne części tej serii przeniosły graczy do Wietnamu, współczesności i przyszłości, by dopiero w 2009 roku znowu powrócić do czasów II wojny światowej za sprawą Battlefield Heroes i Battlefield 1943. Ta pierwsza była pewnego rodzaju wariacją na temat Battlefielda, oferującą podobne zasady rozrywki, jednak w kreskówkowej oprawie i z perspektywy trzeciej osoby. Akcja Battlefield 1943 skupiała się na walkach osadzonych na Pacyfiku i podobnie jak reszta gier z tego koszyka przywiązywała główną wagę do gry sieciowej. Ukazała się tylko na konsolach Playstation 3 i Xboksie 360, dlatego była nieco mniej popularna.

Ostatnie odsłony Battlefielda poszły za trendem ukazania współczesnego pola bitwy, wprowadzając także pełnoprawną kampanię dla pojedynczego gracza. Jest jednak duża szansa, że w przyszłości Battlefield powróci jeszcze do tematyki drugowojennej, gdyż kolejna część przedstawiać będzie realia I wojny światowej. Cieszy fakt, że twórcy powoli rezygnują z fikcyjnych konfliktów na rzecz tych historycznych.

Sniper Elite V2

Pierwszy Sniper Elite doskonale wpasował się w niszę gier, w których pokierować można było profesjonalnym snajperem na terenie III Rzeszy. Gra oferowała w miarę otwarte poziomy, dzięki którym pozbyto się liniowej struktury, a gracz sam wybierał najbardziej odpowiednie dla niego pozycje strzeleckie. Zadania różniły się, ale mimo tego gra sprawiała wrażenie monotonnej, gdyż kolejne lokacje były bardzo do siebie podobne. Największym atutem pierwszego Sniper Elite był model batalistyczny odwzorowujący doskonale lot kul, uwzględniając przy tym różne czynniki, takie jak warunki atmosferyczne czy grawitacja. Wprawdzie można było włączyć ułatwienia, lecz w tego typu produkcji odbierało to satysfakcję z rozgrywki. Mimo tego, że Sniper Elite dawał sporo frajdy, to odczuć można było jego budżetowy charakter.

‎Sniper Elite V2 był kolejną odsłoną, a V2 nie odnosiło się tylko do drugiej części, ale także miało swoje podłoże fabularne. Wszystkie najważniejsze zalety zachowano z podstawki i odpowiednio je udoskonalono, jednak gra posiadała kilka znaczących wad, m.in. słabą sztuczną inteligencję przeciwników i mało interesującą historię. Brakowało jej ostatecznego szlifu, lecz była to produkcja zdecydowanie godna polecenia. W drugiej wersji tego produktu nowością był również zmodernizowany system pokazujący dokładny tor lotu pocisku wraz z prześwietleniem ciała i ukazaniem zadanych obrażeń.

‎Sniper Elite III: Afrika zarzucano wtórność oraz błędy poprzednika. Chwalono za to otwartą konstrukcję wykonywania misji i dające ciągle sporo frajdy odstrzeliwanie wrogów. Każda z części posiadała też tryb multiplayer wraz kooperacją. Na rynku pojawiły się jeszcze dwa spin-offy Sniper Elite z podtytułem Nazi Zombie Army, kładące nacisk głównie na kooperację dla czterech graczy. Jest to jednak w pewnym sensie zabawne podejście do tematu II wojny światowej, w którym naziści zamieniają się w żywe trupy. Mechanika rozgrywki w tych odsłonach jest bardzo podobna do tej z podstawowych wersji. Zapowiedziano już kolejną część, której akcja rozgrywać się będzie we Włoszech, także za czasów dominacji Hitlera.

Hidden and Dangerous

Odbiorcami serii Hidden and Dangerous byli gracze zdecydowanie bardziej wymagający, oczekujący od gier nie tylko bezmyślnego strzelania. Ta marka z pewnością im to dostarczyła. W serii Brothers in Arms podejście taktyczne było tylko dodatkiem odróżniającym ją od typowych gier FPS, natomiast w Hidden and Dangerous taktyka odgrywała kluczową rolę, a choć brakowało jej sporo do realizmu, to wyróżniała się na tle pozostałych produkcji.

Pierwsza i druga część umożliwiły rozgrywkę w dwóch trybach - FPP i TPP. Trzeci dodany był na zasadzie aktywnej pauzy, w którym gracz planował działania taktyczne (podobnie jak w Brothers in Arms, które ewidentnie wzorowało się pod tym względem na wyżej wymienionej serii). Posiadał on sporo błędów i nie najlepiej sprawował się w praktyce. Wydawanie rozkazów sprawiało znacznie więcej przyjemności w czasie rzeczywistym. Do wszystkich misji gracz ustalał swój zespół i przyporządkowywał mu ekwipunek. Po wykonaniu każdej z nich można było zmieniać jego skład, jednak należało się dobrze nad tym zastanowić, gdyż po przejściu danego etapu zwiększały się statystyki żołnierzy, wiec lepiej było wybrać raz, a dobrze. Gra umożliwiała także kierowanie różnymi pojazdami.

Pierwsza część pojawiła się na rynku w 1999 roku, a w 2002 roku doczekała się wydania Deluxe, zawierającego dodatek i usprawnienia graficzne. "Dwójka" premierę miała w 2003 roku, jednak borykała się z wieloma błędami w grafice, słabym Al, ale za to zapewniała sporą różnorodność zadań oraz lokacji i pomimo wielu niedopracowań była przystępną grą. Dodatek Sabre Squadron wyeliminował kilka błędów i poprawił sztuczną inteligencję. Gra posiadała również multiplayer wraz z trybem kooperacji, w którym można było przejść wszystkie misje.