Kino i sport od zawsze pozostają ze sobą w płomiennym romansie. Film czerpie ze świata sportowców garściami, pokazując zazwyczaj, jak inspirująca może być międzyludzka, zdrowa rywalizacja. Z kolei zmagania sportowe z biegiem czasu stały się ozdobionym znakomitą oprawą wielkim widowiskiem, gromadzącym przed telewizorami liczną publikę. Najlepiej związek obu tych sfer życia widać na przykładzie zawodników, którzy na trwałe zapisali się na kartach historii X Muzy. Niektórzy z nich doczekali się pięknej kariery aktorskiej, inni swoją osobą podnosili rangę danego filmu. Dziś trudno określić na przykład, czy Arnold Schwarzenegger to sportowiec, aktor, a może polityk. Kino potrzebuje atletów, atleci zaś potrzebują kina. W poniższym zestawieniu przybliżamy Wam te przykłady pojawiających się na wielkim ekranie sportowców, które naszym zdaniem weszły do kanonu X Muzy z rozmaitych powodów. W każdym razie: jest z czego wybierać.

Johnny Weissmuller

Człowiek małpa (1932)

Johnny Weissmuller - człowiek orkiestra, jeśli chodzi o sporty wodne. Pięciokrotny mistrz olimpijski w pływaniu, dodatkowo brązowy medalista w piłce wodnej, 67-krotny rekordzista świata. Hollywood upomniało się o niego bardzo szybko, gdyż potężnie zbudowany Weismuller był w swoich czasach uznawany za jednego z najprzystojniejszych mężczyzn. Sportowiec odkrył w sobie także talent aktorski: w rolę Tarzana wcielał się aż 12 razy. Na planie filmowym wymyślał wszystkie sceny, które rozgrywały się w wodzie. Ze swoim bohaterem zżył się tak bardzo, że na jego pogrzebie puszczono z taśmy sławetny krzyk Tarzana.

Jerzy Kulej, Jan Szczepański

Przepraszam, czy tu biją? (1976)

Dwaj polscy mistrzowie olimpijscy w boksie, którzy pojawili się w komedii kryminalnej w reżyserii Marka Piwowskiego. Przypadły im w udziale role inspektorów Milicji Obywatelskiej, nakłaniających zatrzymanego studenta do zaprzyjaźnienia się z przygotowującym skok przestępcą. Sam film wiernie oddaje realia lat 70., a Kulej ze Szczepańskim wykazują ogromny dystans do powierzonego im zadania, przez co doskonale wpisują się w wydźwięk produkcji, wyreżyserowanej w końcu przez Piwowskiego. Znanych polskich sportowców w kinie jest znacznie więcej: od kulomiota Władysława Komara, który pojawił się w filmie Piraci Romana Polańskiego, przez Quo vadis z Rafałem Kubackim i Dariuszem Juzyszynem w obsadzie, aż po gościnne występy Mariusza Pudzianowskiego w rozmaitych produkcjach.

Kareem Abdul-Jabbar

Airplane! (1980)

Legendarny koszykarz Los Angeles Lakers, nazywany znamiennie Kareem „The Dream”. Ze swoją drużyną sześciokrotnie zostawał mistrzem NBA. Do dzisiaj pozostaje rekordzistą ligi w liczbie zdobytych punktów. Przygodę z kinem rozpoczął już w 1975 r., jednak to film Airplane! z 1980 r. zwrócił oczy Hollywood w jego stronę. Abdul-Jabbar wcielił się w nim w rolę Rogera Murdocka, drugiego pilota, dzięki czemu mógł pokazać światu swoje absurdalne poczucie humoru i talent komediowy. Bohater sportretowany przez koszykarza musiał choćby przekonywać jednego z pasażerów, że… wcale nie jest Abdul-Jabbarem. Legenda NBA jeszcze niejednokrotnie próbowała swoich sił w świecie kina, jednak już nigdy z tak znakomitym efektem.

Pele, Bobby Moore, Kazimierz Deyna

Ucieczka do zwycięstwa (1981)

Najlepszy piłkarz świata – Pele, najlepszy piłkarz Polski – Deyna i najlepszy obrońca w historii angielskiej piłki nożnej – Bobby Moore. W filmie Johna Hustona pojawia się też kilku innych znanych w tamtym czasie zawodników, a przecież w obsadzie produkcji znalazło się jeszcze miejsce dla Maxa von Sydowa czy Michaela Caine’a, bramkarskie popisy na ekranie uskuteczniał zaś Sylvester Stallone. Ucieczka do zwycięstwa przedstawia historię meczu piłkarskiego, w którym więźniowie nazistowskiego obozu mają się zmierzyć ze swoimi oprawcami. Pierwsi w sposobie organizacji pojedynku dostrzegają szansę na ucieczkę, drudzy zaś chcą udowodnić swoją wyższość. Z wielu przyczyn film po latach stał się jednym z najbardziej kultowych, jeśli chodzi o ekranowe powiązania kina i sportu.

O.J. Simpson

The Naked Gun: From the Files of Police Squad! (1988)

Życie Simpsona to nieustanne wzloty i przeraźliwe upadki. Zaczynał jako futbolista, by z czasem w lidze NFL dorobić się statusu legendy na pozycji running back. Próbował swoich sił w roli komentatora, skończył zaś w więzieniu – najpierw nie udało mu się w jednym z najsłynniejszych procesów w historii USA udowodnić zabójstwa byłej żony, ale w 2008 r. został skazany za napad z bronią. Dużo lepiej poradził sobie także w kinie: jako detektyw Nordberg w trzech częściach sagi Naga broń wykazywał się dużym poczuciem humoru i doskonale odnajdywał się w absurdalnej konwencji filmów. Co ciekawe, jego bohater na ekranie odznaczał się wyjątkową delikatnością - stąd wniosek, że na odbiorze roli Simpsona zaważyło przede wszystkim samo życie, które nadało tu upiorny kontrast.