Shaquille O’Neal

Czarodziej Kazaam (1996)

Legendarny „Shaq” dzięki swoim imponującym warunkom fizycznym zapisał się złotymi zgłoskami w historii NBA. Czterokrotnie był jej mistrzem, a dziś bez zastanowienia wymienia się go jako jednego z najlepszych centrów, którzy kiedykolwiek biegali po koszykarskich parkietach. W swojej grze był tak majestatyczny, że zdarzało mu się czasem zniszczyć tablicę. O’Neal wielokrotnie romansował także z kinem, a na swoim koncie ma choćby sekwencję otwierającą w filmie Scary Movie 4, w której wspomniany zostaje jego przyjaciel z boiska – Kobe Bryant. Jeśli jednak szukać produkcji najbardziej oddającej umiejętności aktorskie (lub ich brak) O’Neala, należałoby wskazać właśnie na Kazaam. Koszykarz jest tu tytułowym bohaterem, legendarnym duchem i magiem, który zaprzyjaźnia się z młodym chłopcem. Co ciekawe, legendę NBA w filmie najbardziej interesują rzeczy, których rzekomo nie zna – rap i piękne kobiety. Produkcja została katastrofalnie przyjęta i przez krytyków, i przez widownię, a „Shaq” i jego rola są do dziś powodem wielu żartów.

Michael Jordan

Space Jam (1996)

Michael „Jego Powietrzna Wysokość” Jordan to bez wątpienia najwybitniejszy koszykarz w historii, być może także najwybitniejszy sportowiec w ogóle. Sześciokrotny mistrz NBA, wyczyniający na parkiecie cuda (i to dosłownie: jego zawieszenia w powietrzu stały się obiektem analiz specjalistów od trajektorii lotu). W filmie Space Jam spotyka inną ikonę popkultury, Królika Bugsa, by razem z nim i całą zgrają animowanych bohaterów przeciwstawić się złym siłom kosmicznym w ramach meczu koszykówki. Na ekranie Jordanowi sekundują inni znakomici zawodnicy - Larry Bird, Patrick Ewing czy Charles Barkley. Nie ma znaczenia jakość produkcji; dla wielu Polaków to jeden z największych sentymentów i okazja do powrotu do dzieciństwa, w którym Space Jam był przecież tak samo ważny jak transmisje meczów Chicago Bulls.

Vinnie Jones

Snatch (2000)

Jones zaczynał jako piłkarz Wimbledonu, z którym w 1988 r. zdobył Puchar Anglii. Karierę kontynuował m.in. w Leeds United i Chelsea. Znany z niezwykle agresywnego, brutalnego stylu gry, za który często był usuwany z boiska po czerwonych kartkach. W latach 90. Jonesem zainteresował się Guy Ritchie, u którego piłkarz debiutował na ekranie w znakomicie przyjętym filmie Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Najbardziej dał się zapamiętać jednak jako Kulozębny Tony w Snatch. Niesforny Vinnie odgrywa tu rolę łotra (i tak już w jego bogatej karierze aktorskiej zostanie); do swojej postaci podchodzi z dystansem i sporą dawką absurdalnego humoru, w jakiś nieopisany sposób przenosząc na ekran dawne zachowanie z boiska. To zadziałało i działa nadal, a Jones pojawia się w filmach tak często, jak to tylko możliwe.

Eric Cantona

Looking for Eric (2009)

Jeden z najwybitniejszych zawodników w dziejach francuskiej piłki nożnej. Znakomicie radził sobie przede wszystkim w barwach Manchesteru United – klubu, którego został legendą. Eric także słynął z bezkompromisowego stylu gry, a w Internecie do dziś wielką popularnością cieszy się wideo, na którym Cantona nokautuje obrażającego go kibica. Zawodnik jest idolem fanów Czerwonych Diabłów, co w przewrotny sposób ukazał Ken Loach w komediodramacie Looking for Eric. Główny bohater filmu to zagubiony i fajtłapowaty listonosz, w którego życiu pojawia się właśnie Cantona. Piłkarz prezentuje tutaj całe spektrum umiejętności komediowych, przy czym jego rola nadaje produkcji słodko-gorzki posmak.

Mike Tyson

The Hangover (2009)

Znakomity bokser, najmłodszy w historii mistrz świata wagi ciężkiej. Przez ringowe zachowanie ochrzczony mianem „Bestii”, co udowodnił nie tylko posyłając potężnymi ciosami przeciwników na deski, ale również odgryzając kawałek ucha Evanderowi Holyfieldowi. W filmie The Hangover gra samego siebie. Jest tu i szaleństwo, i bezwzględność, jednak „Żelazny Mike” zasłynął głównie z tego, że w swojej filmowej posiadłości trzymał tygrysa, a także ze swoich odstraszających popisów wokalnych. Nazwijmy rzeczy po imieniu: aktor z Tysona marny, jednak pasuje on właśnie do takich produkcji, w których jego ringowy wizerunek kontrastuje albo z przerysowanym szaleństwem, albo z kuriozalną łagodnością.