fot. materiały prasowe

Pierwsza klasa to dowód na to, że współczesna komedia romantyczna, pomimo uproszczeń i scenariuszowego lenistwa twórców, może zagwarantować dobrą rozrywkę. Wiem jednak, że wykorzystany schemat nie każdemu się spodoba. Chodzi o to, że historia oparta jest na kłamstwie głównej bohaterki Any, która chciała zaimponować przystojnemu Brytyjczykowi poznanemu w samolocie. Jak to w tego typu opowieściach bywa – jedno kłamstwo prowadzi do drugiego, aż postać siedzi w tym tak głęboko, że nie może się wydostać. Wiemy, że prawda wyjdzie na jaw i wtedy możemy poczuć dyskomfort. Kulminacja została przeprowadzona solidnie, ale trudno nie kryć zdumienia, co dzieje się po tym wydarzeniu. Twórcy włączają maksymalny bieg i skrótowość, by dotrzeć jak najprędzej do końca. I to niestety odbija się na jakości. 

fot. Amazon Prime Video

Czasem mówi się, że komedia romantyczna jest tak dobra, jak główni bohaterowie – ich chemia i wiarygodność budowanego uczucia. Camila Mendes oraz Archie Renaux sprawdzają się kapitalnie. Budują wspaniałą ekranową relację – autentyczną i pełną uroku. Towarzyszy temu przyjemna przyziemność, która w innych produkcjach jest pomijana, gdy w grę wchodzi baśniowość romansu. Camila Mendes jako główna bohaterka ma charyzmę i urok, więc momentalnie wzbudza sympatię. Cieszy fakt, że po Riverdale robi coś nowego. Pierwsza klasa pokazuje, że stać ją na ciut więcej. Być może dzięki temu młoda aktorka się rozwinie się i dostanie ciekawsze propozycje.

Twórcy korzystają z różnych schematów i robią to nawet nieźle. Mamy motyw znany z hitu Diabeł ubiera się u Prady, czyli dość specyficzną, zaborczą i charyzmatyczną szefową, której główna bohaterka chce zaimponować. Marisa Tomei w tej roli jest taka, jaka być powinna – nawet w momencie pewnej przemiany. Aktorka świetnie się bawi i to dobrze wpływa na jakość Pierwszej klasy. 

Pierwsza klasa ma dużo wad znanych ze współczesnych komedii romantycznych – uproszczenia, irytujące schematy i zwyczajne lenistwo twórców, ale dzięki bohaterom, emocjom i urokowi nadrabia je całkiem sprawnie. Przyjemny film, który można obejrzeć bez wyrzutów sumienia.