fot. materiały prasowe

Przewodniczki młodych dam to serial kostiumowy, który charakteryzuje się dość lekką konwencją. Taką opowieść łatwo było popsuć przez nadęcie i przesadną powagę. Na szczęście mamy dużo dystansu, sporo luzu i pogodną atmosferę. To dość nieoczekiwana mieszanka, biorąc pod uwagę tematykę. Serial intryguje pod kątem wizualnym i emocjonalnym. Sprawia też, że łatwo zaangażować się w opowieść. 

Mamy też dość osobliwą konwencję, bo przyzwoitka, która jest główną bohaterką serialu, regularnie łamie czwartą ścianę, czyli notorycznie zwraca się do widzów, informując ich o różnych sprawach. Na razie twórcy korzystają z tego dość rozważnie – nie przesadzają ani nie wypełniają czasu ekranowego niepotrzebną dyskusją postaci z widzem, co kompletnie wytrącałoby z rytmu. Pojawia się to w określonych momentach; trochę w formie puenty lub komentarza dotyczącego jakiegoś istotnego wydarzenia. To ciekawe, chociaż ryzykowne, bo łatwo przesadzić i pozbawić ten serial immersji, którą widz potrzebuje, by wejść w ten świat.

Elena, czyli główna bohaterka, wchodzi do nowej rodziny, w której musi zająć się trzema córkami wdowca – dość krnąbrnymi i buntowniczymi. Początkowo twórcy sugerują, że będzie stereotypowo i nudno. Można spodziewać się niechęci do nadzoru i dziewczęcego buntu. Na szczęście nie idzie to tak oczywistym torem, a wszelkie kłopoty generowane przez dziewczyny wynikają z czegoś innego. Serial Przewodniczki młodych dam przygotował ciekawe wyzwania dla bohaterki, która musi lawirować między społecznymi konwenansami.

Każdy serial potrzebuje interesującego głównego bohatera, z którym momentalnie nawiążemy jakąś emocjonalną więź. Takiego z charyzmą i ciekawym charakterem. W tym serialu Elena ma potencjał na rozwój, a odgrywająca ją aktorka dodaje jej wiarygodności i emocji. Twórcy zasugerowali też tajemniczą przeszłość i nadchodzące problemy. Poznawanie jej może być jedną z zalet serialu.

Serial Przewodniczki młodych dam dobrze się zapowiada. To może być interesująca i angażująca historia. Pierwszy odcinek sprawia, że mam ochotę obejrzeć kolejne. Zachęca do tego lekka i przyjemna atmosfera. Plusem jest też to, że nie przesadza w żadną stronę  – nie jest ani śmiertelnie poważnie, ani zbyt śmiesznie. Warto dać mu szansę!