Amy Adams – rozśpiewana Lois Lane

Jeszcze dekadę temu Adams była jedną z setek aktorek zbliżających się do trzydziestki, które mają w dorobku sporo drobnych ról, ale nie potrafią się przebić do pierwszej ligi. Wszystko zmienił "Świetlik" (2005), ale opowiedzmy to wszystko po kolei.

Amy urodziła się we Włoszech jako jedna z siedmiorga dzieci amerykańskiego wojskowego. Dorastała w Colorado, w mormońskiej rodzinie, od dziecka dużo śpiewając i tańcząc. Do dziś zresztą lubi karaoke i nieraz sama śpiewa w filmach ("Zaczarowana", "Muppety"). Zanim zaczęła karierę aktorską jak wiele amerykańskich nastolatek pracowała jako kelnerka (Hooters) czy sprzedawczyni (Gap). Do Hollywood wybrała się dopiero w wieku 26 lat, po tym, jak namówiła ją do tego Kirstie Alley. Panie spotkały się na planie filmu "Zabójcza piękność", ekranowego debiutu Adams. Ot, po prostu tę opowieść o lokalnym konkursie piękności kręcono niedaleko jej miasta w Minnesocie, więc Amy wybrała się na casting. I dostała niewielką rolę. Tak to się zaczęło.

W Hollywood bowiem okazało się, że właśnie takiej dziewczyny bardzo potrzeba w serialowych epizodach. Adams w ciągu roku pojawiła się m.in. w Różowych latach siedemdziesiątych, Czarodziejkach i Buffy: Postrach wampirów. Niestety problem pojawił się, gdy miała dostać własny serial. Oto Roger Kumple, któremu nadzwyczaj udał się film "Szkoła uwodzenia", współczesna licealna wersja klasycznej fabuły "Niebezpiecznych związków", dostał propozycję przerobienia tej opowieści na serial. I zaczął kręcić. Adams dostała tam rolę rozerotyzowanej manipulatorki Kathryn Merteuil (w oryginale rewelacyjnie zagraną przez Sarah Michelle Gellar). Niestety serial ten został skasowany jeszcze przed premierą, a z trzech nakręconych odcinków zmontowano coś, co można dziś obejrzeć jako "Szkołę uwodzenia 2", niby-prequel do pierwszego filmu (uwaga, fragment dobrany tendencyjnie z myślą o dorosłych widzach płci męskiej):

Amy nadal więc grała epizody w serialach (Smallville, "Prezydencki poker"), ale też coraz częściej w większych i głośniejszych filmach ("Złap mnie jeśli potrafisz"). W międzyczasie trafiła się jeszcze jedna większa rola w szybko zamkniętym serialu ("Dr Vegas"), a potem był już 2005 r. i "Świetlik" - nieduża produkcja, drugoplanowa rola i nagle niespodziewana nominacja do Oscara. Chwilę później Adams zagrała gościnnie w trzech odcinkach głośnego serialu komediowego Biuro i już każdy w mieście wiedział o tej dziewczynie. Jej talent i możliwości zaskoczyły wszystkich. Okazało się, że oto jest aktorka, która potrafi nieomal wszystko – od wielkich ról (i dramatycznych, i przerysowanych komediowo), po drobne epizody; że równie dobrze sprawdza się w kreacjach Oscarowych i zabawnych filmach dla dzieci. Nic dziwnego, że zaczęto ją obsadzać chętnie i w najróżniejszych produkcjach.

Najpierw w 2007 r. była świetna jako realna wersja animowanej księżniczka Disneya, która trafia do normalnego świata ("Zaczarowana") i zagrała mały epizodzik asystentki w "Wojnie Charliego Wilsona", gdzie miała stanowić ładne tło dla Toma Hanksa, Julii Roberts czy Philipa Seymoura Hoffmana, a przyciąga uwagę równie mocno, co oni.

Potem były m.in. dwa filmy z Meryl Streep: "Wątpliwość" (za który obie dostały nominacje do Oscarów) i "Julie i Julia", poważny "Fighter" (trzecia nominacja Adams) i przezabawne rozśpiewane "Muppety"; występy u słynnych reżyserów: Paula Thomasa Andersona ("Mistrz" - czwarta nominacja do Oscara) i Clinta Eastwooda ("Dopóki piłka w grze"). Adams gra dużo, dobrze i ciekawie.

No a teraz Człowiek ze stali - w tym filmie nie miała specjalnie okazji, by aktorsko poszaleć, ale przecież to dopiero początek serii. Amy z pewnością dostanie tu jeszcze szanse, by wykazać się jako Lois Lane i nawiązać walkę na osobowości z poprzednimi odtwórczyniami tej roli (przypomnijmy sobie te najpopularniejsze):

A fani jej talentu już czekają na biografię Janis Joplin, w której Adams zagra oczywiście główną rolę. Czy to wreszcie przyniesie jej statuetkę Oscara? Są szanse.